ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ

ΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

Δεν είχε διάρκεια παρά μόνο εβδομήντα χρόνια, τόσα τους χρειάζονταν για να εκτραφούν τα φθηνά εργατικά χέρια στο μαντρί που το ονόμασαν κομουνισμό. Φυσικά στα μάτια όλων μας ο κομουνισμός ήταν το δίκαιο της εργατικής τάξης, αλλά ήταν έτσι; Για όλους εκείνους που ακούσια συμμετείχαν στο μεγάλο τους σχέδιο, μπορώ να πω πως ναι. Ήταν το καθεστώς που κατάφερε να πάρει από τα χέρια των «ολίγων» την εξουσία, αλλά δεν ήταν έτσι όπως φάνταζε στα μάτια τους. Τα σχέδια τους ήταν πολύ μεγαλύτερα από αυτά που ήθελαν να φαίνονται. Αυτό το έχουμε πει πολλές φορές στα προηγούμενα κεφάλαια, ότι δηλαδή τίποτα δεν είναι ίδιο με αυτό που βλέπουμε, φαίνεται δε ότι μας έχουν πάντα και ζούμε μέσα σε ένα κατασκευασμένο από αυτούς εικονικό περιβάλλον, τίποτα δεν είναι αυτό που θέλουν να νομίζουμε ότι είναι. Στο σημερινό σκληρό περιβάλλον που ζούμε, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Οι «λίγοι» χρειάζονται φθηνά εργατικά χέρια. Αυτό φαίνετε ότι το είχαν προβλέψει μιας και κάθε σχέδιο που εξυφαίνουν έχει προοπτική μεγάλου βάθους χρόνου. Αυτό φυσικά το πετυχαίνουν μιας και οι ίδιοι κατασκευάζουν το μέλλον αυτού του πλανήτη.
Αν δούμε τα πράγματα λίγο πιο καθαρά, θα καταλάβουμε ότι αυτοί είναι οι τσοπάνηδες και εμείς τα πρόβατα τους. Ανάλογα με τις ανάγκες που τους δημιουργούνται, αυξάνουν ή μειώνουν την τροφή που δήθεν μας παρέχουν. Έτσι λοιπόν όταν πριν μερικά χρόνια αποφάσισαν την παγκοσμιοποίηση, ήξεραν καλά ότι θα έπρεπε να βρουν ένα μαντρί που θα εκτρέφονταν πρόβατα που θα χρειάζονταν λιγότερη τροφή, μιας και αυτοί θα φρόντιζαν να τους στερήσουν όσο το δυνατόν περισσότερη τροφή. Ήξεραν με λίγα λόγια, ότι αν μέσα σ΄ αυτό το μαντρί εκτρέφονταν πρόβατα που θα αρκούνταν στα λίγα τρόφιμα, που όμως από την άλλη θα μπορούσαν αυτά (τα πρόβατα) να βλέπουν τα άλλα μαντριά να τρέφονται με άφθονη τροφή, τότε ήξεραν καλά ότι μόλις τα ελευθέρωναν από το ολιγαρκές μαντρί τους, αυτά θα έφευγαν πανικόβλητα προς τα μαντριά εκείνα που τα πρόβατα τους τρέφονταν με «πλούσια» τροφή. Τα πρόβατα όμως που μόλις θα είχαν απελευθερωθεί, θα αρκούνταν στα αποφάγια των άλλων προβάτων, βέβαια ήξεραν καλά ότι εκείνα τα πρόβατα που μόλις είχαν απελευθερώσει, όσο έτρωγαν τόσο θα τους άνοιγε η όρεξη, αλλά το καλό για αυτούς θα ήταν ότι τώρα πια θα μπορούσαν να εκτρέφουν δύο είδη προβάτων, αλλά με την ίδια ποσότητα τροφής. Με λίγα λόγια τα καλοθρεμμένα πρόβατα θα έπρεπε πλέον να μοιράζονται τις μεγάλες τους μερίδες με τα άλλα, τα πεινασμένα, μιας και η τροφή δεν θα επαρκούσε μόνο για αυτά, έτσι αντί να ανέβει η ποσότητα της παρεχόμενης τροφής, αντιθέτως έμενε η ίδια και λιγότερη, αλλά τώρα θα έπρεπε να τα καλοθρεμμένα πρόβατα να συμβιβαστούν με τα άλλα ώστε αντί να ανέβει το επίπεδο διατροφής, να κατέβει στα επίπεδα του ολιγαρκούς μαντριού.
Φυσικά όλα όσα ανέφερα πιο πάνω δεν αφορούν πρόβατα, αλλά ήθελα να παρομοιάσω, εμάς τις μάζες, με πρόβατα για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το πώς ακριβός μας φέρονται και για το πώς σκέφτονται για εμάς. Τα πρόβατα με την λίγη τροφή δεν ήταν τίποτα άλλο από τις μάζες που τους επέβαλαν τον κομουνισμό. Να είστε απολύτως σίγουροι ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα άφηναν να επικρατήσει ένα τέτοιο καθεστώς εάν δεν είχαν την τον απόλυτο έλεγχο τους. Μπορεί να θυσίασαν ένα δικό τους, αλλά πολλές φορές είναι αναγκαίο στο σκάκι να θυσιάζει κανείς την «βασίλισσα» του για χάρη του βασιλιά αλλά και της παρτίδας. Μην έχετε καμιά αμφιβολία πως για αυτούς ολόκληρος ο πλανήτης μοιάζει και είναι μια μεγάλη σκακιέρα.
Έχετε την εντύπωση πως ένας λαός ήταν εύκολο να βρει όπλα για να πολεμήσει τους δυνατούς. Σε καμιά περίπτωση, φρόντισαν όμως οι ίδιοι να προμηθεύσουν με όπλα τα πεινασμένα πρόβατα, αφού πρώτα τα έφεραν σε απόγνωση. Ξέρετε όταν τα πρόβατα είναι καλά χορτασμένα δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να ξαπλώνουν στον ήλιο και να ηλιάζονται. Αν όμως πεινάσουν, το ένστικτο τους, τα αναγκάζει να σηκωθούν, να παρατήσουν την βολή τους. Αν δεν βρουν τροφή, θα αρχίσουν να τρώνε ότι βρίσκουν μπροστά τους μιας και είναι παμφάγα.
Νομίζετε ότι οι «κουρελήδες» ήταν σε θέση να πολεμήσουν τον οργανωμένο, καλά τσαρικό στρατό και να νικήσουν εάν δεν το ήθελαν αυτοί οι «λίγοι» που διοικούν τον κόσμο μας; Μη ξεχνάμε ότι οι «ηγέτες» των «κουρελήδων» δεν θα ήταν σε καμιά περίπτωση σε θέση να καταφέρουν τις μάζες να ενωθούν, εάν πριν δεν είχαν φροντίσει να στερήσουν την τροφή από τις μάζες. Ήξεραν καλά ότι μόνο η απελπισία της πείνας κάνει ένα ων να γίνει πιο άγριο από ότι είναι. Μια πεινασμένη γάτα γίνετε καλύτερος κυνηγός ποντικιών όταν δεν έχει αν φάει τίποτα. Αντιθέτως όταν είναι χορτασμένη δεν έχει παρά να παρατηρεί το ποντίκι που περνάει από μπροστά της ανενόχλητος.
Ελάτε τώρα σε μας, πρώτα μας έμαθαν να έχουμε ότι θέλουμε, αυτό μας έκανε να καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση, να απολαμβάνουμε τις ανέσεις μας, αν λοιπόν σας προτρέψω να κάνουμε επανάσταση εναντίον τους, είμαι σίγουρος ότι κανείς από εσάς δεν θα θελήσει να αφήσει τις πολυτέλειες σας και να βγείτε στους δρόμους. Όπως το παράδειγμα που σας έδωσα με την γάτα. Έτσι φρόντισαν μερικές γάτες, πρόβατα, να είναι καλοθρεμμένα, ανίκανα να αντιδράσουν, ενώ άλλες γάτες, πρόβατα να είναι πεινασμένα ώστε να γίνουν κυνηγοί που αργότερα όμως θα μοιραστούν την τροφή με τα καλοθρεμμένα όντα.
Έτσι λοιπόν ο κομουνισμός δεν ήταν παρά μέρος του σχεδίου τους. Όταν πλέον ωρίμασαν οι συνθήκες απελευθέρωσης των πεινασμένων μαζών, το έκαναν. Τώρα πια κανείς δεν θέλει να κάνει επανάσταση εναντίον τους. Τώρα όλοι μας έχουμε το κακό παράδειγμα του κομουνισμού. Μας πέρασαν λοιπόν στο συνειδητό μας αλλά και στο υποσυνείδητο μας, ότι η επανάσταση που θα προέρχεται από εμάς τους ίδιους δεν θα είναι καθόλου καλό πράγμα, άρα καλύτερα να μας εκμεταλλεύονται αυτοί οι «λίγοι» παρά να στερηθούμε όλα όσα είχαμε. Από την άλλη ακόμα και αυτοί που δοκίμασαν το καθεστώς της δικής τους επικράτησης ξέρουν ότι όλα όσα απολαμβάναμε εμείς εκείνοι τα στερήθηκαν. Άρα κάθε τόσο μας υπενθυμίζουν ότι είναι καλύτερο το δικό μας καθεστώς παρά το δήθεν καθεστώς των μαζών.
Έχω κατά καιρούς μιλήσει με ανθρώπους που έχουν έρθει από το μαντρί των στερημένων. Λένε λοιπόν ότι το καθεστώς κάτω από το οποίο ζούμε εμείς σου προσφέρει ευκαιρίες, ευκαιρίες που μπορεί να σε κάνουν να γίνεις, να φθάσεις τους ο»λίγους». Κι όμως είναι ένα μεγάλο ψέμα. Το καθεστώς —καπιταλιστικό— δεν δίνει καμιά ευκαιρία, το μόνο που παρέχει είναι ψεύτικες ελπίδες. Ας έχουμε υπόψη μας ότι σε καμιά περίπτωση οι ο»λίγοι» που χιλιάδες χρόνια τώρα μας κυβερνούν, δεν θα άφηναν έναν από εμάς να μπει στην κλειστή οικογένεια τους. Το μόνο που κάνουν είναι να επιτρέπουν τους λίγο πιο έξυπνους να τους πλησιάσουν και να γίνουν υποτακτικοί τους, ώστε να έχουμε πάντα την εντύπωση ότι κάποιος από εμάς έγινε κάτι.
Ακόμα και αυτοί που μέχρι σήμερα πιστεύουν στον κομουνισμό δεν είναι παρά αφελείς. Οι κομουνιστές μέχρι τώρα νόμιζαν ή και νομίζουν ακόμα ότι δούλευαν για το κράτος, τον εαυτόν τους. Λάθος, μεγάλη απάτη. Πίσω από το κράτος κρύβονταν πάντα οι «λίγοι», απλά είχαν αλλάξει το λογότυπο της εταιρείας τους σε «Κρατική Εταιρεία». Τον μόχθο των εργατών, πάλι οι «λίγοι» τον απολάμβαναν. Είναι τυχαίο νομίζετε ότι μετά την πτώση του κομουνισμού, εμφανίστηκαν ξαφνικά, σχεδόν από το πουθενά, «λίγοι» πλούσιοι, που εάν ψάξει κανείς θα βρει ότι η καταγωγή τους προέρχεται από το παλιό εκείνο καθεστώς που δήθεν έριξαν ή κατέλυσαν αν θέλετε οι κομουνιστές.
Κανείς από τους παλιούς κομουνιστές δεν προσπαθεί να βρει την αιτία της τόσο εύκολης κατάλυσης του δήθεν ισχυρού καθεστώτος. Δεν λένε ότι πώς ήταν δυνατόν ένα τόσο απολυταρχικό καθεστώς —έτσι μας το παρουσίαζαν τουλάχιστον οι λεγόμενοι δυτικοί— να αφήσει την ισχυρή εξουσία του και να παραχωρήσει όλα όσα είχε κερδίσει τόσα χρόνια. Να απαντήσω εγώ και ας με συγχωρήσουν οι άδολοι κομουνιστές. Μια και μόνο απάντηση υπάρχει κύριοι. Το δήθεν εργατικό καθεστώς δεν ήταν παρά δοτό καθεστώς που κινούσε τα νήματα έτσι όπως ήθελαν οι ο»λίγοι», δεν ήταν παρά μαριονέτες που τις κουνούσαν οι «λίγοι» με αόρατα νήματα.
Ο κομουνισμός —λυπάμαι που το λέω— δεν ήταν παρά ένα από τα καλύτερα σχέδια που εξύφαναν οι «λίγοι» εις βάρος των πολλών. Μας έκαναν να μισήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι σημερινοί κομουνιστές, λένε πράγματα που ναι μεν μοιάζουν ότι ταιριάζουν στους πολλούς, αλλά κανείς από εμάς δεν πλησιάζει με καμιά δύναμη το καθεστώς του κομουνισμού γιατί κάποιοι φρόντισαν να το χρησιμοποιήσουν σαν καθρέπτη, σαν έναν παραμορφωτικό καθρέπτη που κάθε φορά κάποιος από την μάζα πάει να κοιτάξει μέσα του, δεν βλέπει παρά ένα άσχημο πλάσμα, όποτε το μόνο που κάνει είναι να φροντίσει, να κάνει τι; Ή να τον πετάξει, ή να τον αφήσει σαν κειμήλιο μεν, αλλά να μη κοιτάξει ποτέ τον εαυτόν του μέσα σ’ αυτόν. Έτσι ακριβώς λειτουργεί για εμάς ο κομουνισμός σήμερα.
Βλέπουμε ότι όταν οι «λίγοι» θέλουν να μας επιτρέψουν να μάθουμε γυμνή την αλήθεια, φροντίζουν να το κάνουν απλόχερα. Μπορεί το καθεστώς, το δικό τους καθεστώς να είναι πολύ, πολύ χειρότερο από το καθεστώς του κομουνισμού, αλλά έχουν φροντίσει επιμελώς να κρύβουν την αλήθεια. Ξέρετε πότε θα μας επιτρέψουν να δούμε τα κακά του σημερινού καθεστώτος; Μόνο εάν παραστεί η ανάγκη να το αλλάξουν. Χρόνια τώρα προσπαθούν να μας επιβάλλουν την «Δημοκρατία» που αυτοί έκοψαν και έραψαν στα μέτρα τους. Το έχουν καταφέρει, επειδή μας αφήνουν να τους βρίζουμε δυνατά. Να είστε σίγουροι όμως, εάν αυτή η δήθεν ελευθερία πάει να στραφεί εναντίον τους, τότε θα την καταργήσουν. Δεν ξέρω εάν τούτο το βιβλίο καταφέρει ποτέ να φθάσει στα χέρια σας, δεν ξέρω εάν η δημοκρατία τους μου το επιτρέψει, αλλά να είστε σίγουροι ακόμα και εάν το επιτρέψει, εάν δει ότι καταφέρνει να αφυπνίσει κάποιους από εσάς, τότε θα φροντίσουν να το αποσύρουν ή θα προσπαθήσουν να με κάνουν γραφικό στα μάτια της μάζας.
Να είστε σίγουροι ότι πολλοί πριν από εμένα προσπάθησαν να αφυπνίσουν τις μάζες. Ξέρετε τι έγινε; Ή φρόντισαν να τους σβήσουν ή φρόντισαν επιμελώς να τους πάρουν με το μέρος τους, είτε εκουσίως, είτε ακουσίως, φροντίζοντας είτε να τους προβάλλουν πολύ (βλέπε τηλεόραση και γενικά ΜΜΕ), είτε να τους εξαφανίσουν από το προσκήνιο. Ακόμα και ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του, γράφει ότι η Δημοκρατία είναι αποτέλεσμα της ολιγαρχίας. Μετά από την Δημοκρατία άλλωστε έρχεται η Τυραννίδα έχετε την εντύπωση ότι αυτό είναι τυχαίο; Όχι κύριοι, δεν είναι καθόλου τυχαίο μιας και το καθεστώς της δημοκρατίας είναι ευέλικτο και μπορεί να μετατραπεί όπως θέλουν οι «λίγοι».
Το κακό είναι ότι και ο κομουνισμός ήταν ένα καθεστώς δημοκρατίας σε λανθάνουσα όμως μορφή. Ενώ οι πλούσιοι δήθεν είχαν χαθεί κάτω από το καθεστώς του κομουνισμού, που μοιάζει να είναι το αρμόζων καθεστώς των πολλών, δεν είναι έτσι. Δεν είναι έτσι γιατί φρόντισαν οι «λίγοι» να την μετατρέψουν στο ακριβώς επόμενο στάδιο που είναι η τυραννίδα. Ο σκοπός είναι προφανής. Το έκαναν μόνο και μόνο για να συνδυάσουν οι μάζες την δική τους κυριαρχία (της μάζας) σαν το πιο τυραννικό καθεστώς, ώστε να το απορρίπτουν πάντα και ποτέ πια να μην τολμήσουν να το επαναφέρουν.
Παρ’ όλα αυτά, εάν ο κομουνισμός ήταν αυθόρμητος και όχι κατευθυνόμενος, να είστε απολύτως σίγουροι ότι οι μάζες θα περνούσαν καλά. Βέβαια, όπως είπαμε και προηγουμένως, κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον έως ακατόρθωτο. Εδώ πρέπει να σας πω ότι το καπιταλιστικό καθεστώς μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχουμε πολλές ευκαιρίες το να πετύχουμε να γίνουμε όλοι μας πλούσιοι. Χμ… δεν είναι όμως καθόλου έτσι, για τον έναν αλλά απλούστατο λόγο. Ποιος είναι αυτός; Θα σας τον αναπτύξω αμέσως για να μπορέσετε και εσείς να καταλάβετε ότι κανείς από την μάζα δεν έχει δικαίωμα στον πλουτισμό. Όταν εννοώ πλουτισμό δεν αναφέρομαι σε κάποια μικρομεσαία τάξη αλλά στον απόλυτο πλουτισμό.
Ας πάρουμε λοιπόν σαν παράδειγμα ένα απλό, παλιό μπακάλικο. Ο μπακάλης λοιπόν προσπαθεί να έχει κέρδη όπως και ένα μεγάλο πολυκατάστημα, μπορεί να το κατορθώσει; Μη βιαστής φίλε αναγνώστη να απαντήσεις. Θα σε προλάβω και θα σου πω ότι δεν μπορεί γιατί δεν έχει ίσες ευκαιρίες με αυτές ενός πολυκαταστήματος και αυτό συμβαίνει διότι αυτός (ο μπακάλης) δεν έχει τα απαιτούμενα χρήματα για να μπορέσει να προβληθεί σε ένα ευρύ φάσμα πελατών, σε αντίθεση πάντα με το πλούσιο πολυκατάστημα. Που είναι λοιπόν οι ίσες ευκαιρίες που τόσο ευαγγελίζονται αυτοί που υποστηρίζουν το κεφάλαιο;
Δυστυχώς ο υγιής ανταγωνισμός βρίσκετε μόνο ανάμεσα στις μάζες που ο ένας ανταγωνίζεται τον άλλον για το ποιος από αυτούς θα έχει πιο πολλά αγαθά που στην ουσία δεν είναι απαιτούμενα. Ο ανταγωνισμός λοιπόν είναι μεταξύ μας και μας τον έχουν περάσει έτσι ώστε να μας καταστήσουν καταναλωτικά υποχείρια τους. Μας δίνουν ψίχουλα και μας παίρνουν καρβέλια.
Στον κομουνισμό όμως, μπορεί να μην υπήρχαν όλα όσα έχουμε εμείς, αλλά τουλάχιστον δεν υπήρχε μεταξύ της μάζας αυτό ο αρρωστημένος ανταγωνισμός. Αυτός λοιπόν ο αρρωστημένος ανταγωνισμός μας κάνει όλους εμάς ατομιστές, ο ένας κοιτάει πώς θα βγάλει τα μάτια του άλλου. Προσπαθούμε με κάθε τρόπο να μαζέψουμε όσο μπορούμε περισσότερα ψίχουλα, αλλά με αυτόν τον τρόπο αφήνουμε τα καρβέλια να φεύγουν μέσα από τα χέρια μας και να πηγαίνουν μάλιστα βουτυρωμένα και μελωμένα στα χέρια των «λίγων». Ξέρω ότι αυτή την στιγμή πολλοί από εσάς (δεξιοί και αριστεροί) μπορεί να με βρίζουν, ίσως γιατί κανείς από τους δύο (δεξιούς και αριστερούς) να μην μπορεί να καταλάβει ότι το κεντρικό σημείο από τα δύο άκρα είναι το καλύτερο για να σταθεί κάποιος. Για αυτό κάνω μια και μόνο ευχή. «Ελάτε να σταθούμε στην μέση των δύο άκρων, γιατί αυτό που προέχει για μας που ανήκουμε στις μάζες είναι να σταθούμε στο κέντρο, ίσως με το βάρος μας καταφέρουμε να ρουφήξουμε τα δύο άκρα στο κέντρο…!».