ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Θα ήταν παράληψη μου εάν δεν αναφερόμουν σε ένα πολύ μεγάλο θέμα που λέγετε παγκόσμια κρατική τρομοκρατία. Σίγουρα πολλοί από εσάς —τους πραγματικά σκεπτόμενους— θα έχετε αντιληφθεί ότι σε όλα τα κράτη, χώρες επικρατεί ένα πέπλο που τρομοκρατεί τις μάζες. Σιγά–σιγά, αλλά σταθερά αρχίζει να επικρατεί ο νόμος του σε φιμώνω και το απαγορεύετε να παρεκκλίνεις από αυτό τον τρομερό νόμο που μόνο στον φασισμό μπορεί κανείς να τον συναντήσει. Τα όργανα των «ολίγων» (αστυνομία, στρατός και κατάσκοποι), μπορούν πλέον να επεμβαίνουν και να συλλαμβάνουν οποιονδήποτε πολίτη σε οποιοδήποτε κράτος και αν βρίσκετε. Φυσικά τα περισσότερα ΜΜΕ ξέρουν για τις απαγωγές πολιτών που θεωρούνται ύποπτοι, αλλά τα κάνουν γαργάρα. Καθώς έγραφα περί του θέματος, φοβούμενος μάλιστα ότι μπορεί να θεωρηθώ σαν συγγραφέας κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων, ευτυχώς για μένα άκουσα την είδηση. Μάθαμε λοιπόν στις (Τρίτη, 13 Δεκεμβρίου 2005) ότι κάποιοι πολίτες από το Πακιστάν, απήχθηκαν από την Αθήνα, από βρετανούς πράκτορες και υπέστησαν ανακρίσεις. Αφού λοιπόν τους ανέκριναν, μετά τους άφησαν και πάλι από εκεί ακριβώς από όπου τους είχαν απαγάγει. Λες και αυτά τα ανθρώπινα πράγματα ήταν ζώα, που τα πήραν, τα στείρωσαν και κατόπιν τα ξανά απέδωσαν (στειρωμένα πλέον) στην κοινωνία. Πρέπει λοιπόν να αντιληφθούμε πλέον ότι δεν ζούμε κάτω από δημοκρατικά καθεστώτα, αλλά σε καθεστώς παγκόσμιου φασισμού, που υποψιάζομαι ότι πρέπει να είναι από τους χειρότερους που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν χάσει κάθε έννοια πλέον. Οι κυβερνώντες έχουν γίνει πλέον μαριονέτες που απλά κινούνται με νήματα που δεν είναι πλέον ανάγκη να είναι αόρατα. Άλλωστε οι «λίγοι» δεν έχουν πια ανάγκη να κρύβονται για να κινούν τα νήματα.
Κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ποτέ, ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι που κάποτε καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας, το καθεστώς που πήγε να επιβάλει ο Αδόλφος Χίτλερ, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι είναι που επιβάλουν αυτό το ίδιο καθεστώς, αλλά με την χειρότερη μορφή του. Τα όργανα τους εισβάλουν στα κράτη και αρπάζουν όποιον πολίτη που αυτοί θεωρούν ύποπτο. Κανείς όμως δεν αντιδρά, δεχόμαστε αγόγγυστα όλα όσα μας επιβάλλουν. Πρέπει δε να σας πω ότι όλοι μας είμαστε ύποπτοι για αυτούς ή μάλλον όχι ύποπτοι, αλλά ένοχοι. Τώρα πια είμαστε υποχρεωμένοι να αποδείξουμε την αθωότητα μας. Ακούμε στις ειδήσεις, ότι πολλοί πολίτες χάνουν την ζωή τους, μόνο και μόνο γιατί κουβαλούσαν ένα σακίδιο στην πλάτη. Αυτό θεωρήθηκε από τα όργανα των «ολίγων» ότι μπορεί μέσα στο σακίδιο να υπάρχει πρωτίστως βόμβα και κατά δεύτερο ότι θα μπορούσε ο άνθρωπος αυτός να έχει μέσα εκεί τα βιβλία του ή κάποια χαρτιά για την εργασία του. αυτό όμως δεν τους ενδιέφερε τόσο, άρα πρώτα τον πυροβόλησαν, τον σκότωσαν και μετά ανακάλυψαν ότι η τσάντα του δεν περιείχε τίποτα ύποπτο. Αλλά έτσι και αλλιώς δεν τους ενδιέφερε, πρώτα σε σκοτώνω και μετά αν είσαι αθώος θα σου πούμε ένα «συγνώμη, λάθος, είστε αθώος».
Κι όμως κανένα ΜΜΕ δεν έκανε καμιά μα καμιά συζήτηση για αυτό το απεχθές έγκλημα. Λένε μεν την είδηση, αλλά από την άλλη την λένε πνιγμένη, ανάμεσα σε stile life ειδήσεις. Όπως πχ το τι βρακί φορούσε η τραγουδίστρια «Α… Β…» και εάν η «Α… Β…» φορούσε μαύρο βρακί, η ανταγωνίστρια της φορούσε κόκκινο. Βλέπεις στα αφεντικά των βούτυρο–μπεμπέδων δεν συμφέρει να μας αναλύσουν την είδηση μιας και τότε θα καταλάβουμε ότι ζούμε τον απόλυτο φασισμό.
Μας μιλάνε για τρομοκράτες, αλλά από ότι φαίνετε ο μόνος τρομοκράτης είναι τα ίδια τα κράτη. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πολιτική του ανίερου κράτους του Ισραήλ. Εκεί λοιπόν, στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, οι Παλαιστίνιοι θέλοντας να ελευθερώσουν τα πάτρια εδάφη τους από τον στυγνό κατακτητή τους, αναγκάζονται να πολεμήσουν (χωρίς τακτικό στρατό), εναντίον των Ισραηλινών με αθέμιτα μέσα. Τι κάνει το Ισραήλ; Ανταποδίδει τα χτυπήματα σαν κοινώς τρομοκράτης. Οι βούτυρο–μπεμπέδες λένε την είδηση, αλλά ρίχνοντας μονόπλευρα το βάρος υπέρ του ανίερου κράτους του Ισραήλ. Λέγοντας την είδηση του «τρομοκρατικού» κτυπήματος στην καρδιά του Ισραήλ, έχεις την εντύπωση ότι είναι έτοιμοι να βάλουν τα κλάματα για τους πέντε νεκρούς και τους είκοσι Ισραηλινούς τραυματίες, όταν όμως οι νεκροί από τους Παλαιστίνιους, μετά από την επιδρομή των Εβραίων είναι διπλάσιοι ή τριπλάσιοι, δεν αναφέρουν τόσο τους νεκρούς Παλαιστίνιους, αλλά αντιθέτως ρίχνουν το βάρος τους, εάν πέτυχε η επίθεση ή όχι.
Κανείς τους δεν σχολιάζει για τους χιλιάδες νεκρούς σε Αφγανιστάν ή το Ιράκ ή τέλος πάντων όπου οι Αμερικάνοι ρίχνουν τις «έξυπνες» βόμβες τους. Έχουν φθάσει στο σημείο τον κατακτητικό στρατό να τον ονομάζουν ειρηνευτικό. Έχουμε φθάσει σε τέτοια επίπεδα ξεφτίλας, που εμείς, οι μάζες, καθισμένοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες μας, χαζεύουμε τις μ… που μας σερβίρουν οι βούτυρο–μπεμπέδες.
Αλλά εδώ μιλήσαμε για τις διακρατικές τρομοκρατίες. Έχουμε όμως και την φοβερότερη τρομοκρατία που είναι μέσα στο ίδιο το κράτος, στους ίδιους τους πολίτες του. Παραδείγματος χάρη, υπάρχουν κάποιοι που κλέβουν εκατομμύρια, αλλά είναι ευυπόληπτοι πολίτες, αν όμως κάποιος από την μάζα χρωστάει στο δημόσιο ή έχει κλέψει 1€, ε, τότε το κράτος και οι μηχανισμοί του, του φέρονται σαν τον πιο χειρότερο εγκληματία.
Πρόσφατα έμαθα (Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου 2005) ότι κάποιος που χρωστούσε στο ΙΚΑ, κάποια λεφτά, ο άνθρωπος πήγε και τα πλήρωσε, αλλά παρ’ όλα αυτά επειδή οι κρατικές υπηρεσίες δεν έχουν καμιά επικοινωνία μεταξύ τους, πήγε η αστυνομία και τον συνέλαβε. Τον οδήγησαν σε ένα κελί, μαζί με μαχαιροβγάλτες, νταβατζήδες και ότι άλλο απόβρασμα υπήρχε μέσα εκεί. Τον κράτησαν μέχρι τις δώδεκα το μεσημέρι της άλλης μέρας, έως ότου φέρει ο δικηγόρος του το χαρτί ότι έχει πληρώσει. Η συμπεριφορά δε των «οργάνων» της τάξης ήταν ότι χειρότερο απέναντι του. Κι όμως τα ίδια αυτά τα όργανα κάνουν υποκλίσεις όταν ίσως πάνε να συλλάβουν κάποιον που έχει φάει μερικά δις από το κοινωνικό σύνολο μιας και αυτός είναι με τους «καλούς». Γιατί όλοι αυτοί που τρώνε κάτι δις είναι πολίτες ανώτερης κατηγορίας. Το κράτος όμως φροντίζει έτσι να τρομοκρατεί τους πολίτες που ανήκουν στη μάζα. Τους τιμωρεί παραδειγματικά για να μη τολμήσει κάποιος άλλος από την μάζα να κάνει τα ίδια.
Μας κυβερνούν παγκόσμιες συμμορίες. Οι συμμορίες που κάποτε χώριζαν τοπικές περιοχές, στο ποια θα έχει δικαιοδοσία στην «Α» ή στην «Β» περιοχή, τώρα κάνουν το ίδιο σε διακρατικό επίπεδο. Έτσι λοιπόν όταν ένα κράτος δεν παραδίδει τα πλούτοι του στις συμμορίες ή μάλλον στις παγκόσμιες συμμορίες, τότε το κράτος φύλακας (Αμερική), επεμβαίνει και πνίγει στο αίμα το κράτος και τους πολίτες του. Χτυπάνε όπως βλέπετε τα κράτη που παράγουν πετρέλαιο, τους πουλάνε δήθεν ελευθερία. Δεν τους ρωτάνε όμως εάν θέλουν την δημοκρατία τους, αλλά απλά τους την επιβάλουν. Ύστερα βάζουν τους πολίτες του κατακτημένου κράτους να δουλεύουν για ένα πιάτο φαγητό. Μοιάζει σαν κάποιος μπει στο σπίτι μας, να ψωνίζουμε εμείς και εκείνος να μας δίνει όση ποσότητα φαγητού θέλει. Κανείς μας όμως δεν αντιδρά, παρακολουθούμε όλοι μας σαν αποχαυνωμένοι τους χαρτογιακάδες, βούτυρο–μπεμπέδες να μας σερβίρουν κατά πως τους συμφέρει την είδηση. Πρέπει λοιπόν να ομολογήσουμε ότι κύριοι υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν είμαστε εμείς, οι μάζες.
Ακόμα και όταν γίνετε —όταν γίνετε— κάποια απεργία από το σωματείο μας, αντί να συμμετέχουμε, εμείς πάμε εκδρομή και όχι στην συγκέντρωση. Τότε τι μπορούμε να περιμένουμε; Όλοι λέμε, πάμε εκδρομή εμείς, κάποιος άλλος θα βρεθεί να πάει. Αλλά η απεργία δεν είναι ευκαιρία για εκδρομή, για αργία, αλλά αντιθέτως είναι ευκαιρία για διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Από πού να πιάσει κανείς και που να τελειώσει.
Τι θα μπορούσαμε να πούμε για τον πρόσφατο πόλεμο εναντίον του Ιράκ; Μόλις την Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου 2005 ο πρόεδρος, βιτρίνα των «ολίγων», της Αμερικής παραδέχτηκε ότι τον παραπλάνησαν (λέει) οι μυστικές υπηρεσίες, για το ότι υπήρχαν όπλα πυρηνικού ολέθρου στο Ιράκ. Μα αγαπητή μου βιτρίνα, ο πόλεμος δεν έγινε γιατί εσύ ένα πρωί ξύπνησες και αποφάσισες ότι πρέπει να προστατέψεις, όλα τα άλλα κράτη από τα πυρηνικά όπλα των Ιρακινών. Ο πόλεμος έγινε για να μπορέσεις εσύ και τα αφεντικά σου να έχετε τον έλεγχο των πετρελαίων αλλά και να ενισχύσεις την θέση του κράτους των αφεντικών σου.
Για να μη μιλήσουμε για το Αφγανιστάν, ούτε εκεί έγινε ο πόλεμος γιατί σας έπιασε ο πόνος να ελευθερώσετε τον καταπιεσμένο λαό και τις δεινοπαθούντες γυναίκες της χώρας αυτής. Τον πόλεμο τον κάνατε μόνο και μόνο για να έχετε τον έλεγχο του οπίου. Για να μη σας μιλήσω και για τον εντελώς άδικο, αλλά και σχεδόν αδικαιολόγητο πόλεμο στην Σερβία. Πρέπει όμως να ξέρει ο πρόεδρος (βιτρίνα), ότι καμιά αυτοκρατορία δεν κατάφερε να κυβερνήσει τον κόσμο για πάντα.
Ο Αμερικάνικος λαός, πρέπει να μάθει ιστορία, διότι πολλές αυτοκρατορίες πέρασαν μέχρι σήμερα. Πρέπει να τους πληροφορήσω ότι καμιά δεν κράτησε, διότι στην προσπάθεια τους να κρατήσουν τα εδάφη που άρπαζαν, βρίσκονταν συνέχεια σε πόλεμο, είχαν παντού εχθρούς. Αλλά συνήθως η διαίρεση και η φθορά τους έρχονταν εκ των έσω. Δυστυχώς για τις αυτοκρατορίες επειδή δημιουργούνται, κάτω από μισαλλόδοξες συνθήκες και επειδή κυβερνούνται από μισαλλόδοξους κυβερνώντες, οι οποίοι ο καθένας τους θέλει να κυβερνήσει την αυτοκρατορία, κάνει το παν ώστε να ανέλθει στην εξουσία. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα να κοιτάει τα δικά του συμφέροντα, οπότε φθείρει και την ίδια την αυτοκρατορία.
Το χειρότερο δε απ’ όλα είναι ότι ο λαός της αυτοκρατορίας, με τον καιρό συνηθίζει να βλέπει τον πόλεμο από μακριά. Βλέπεις λόγο του όγκου της αυτοκρατορίας ο πόλεμος διεξάγετε πολύ μακριά από τον ίδιο τον λαό της. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο λαός αυτός να μαλθακώσει, να διαφθαρεί, όταν όμως η αυτοκρατορία αρχίσει να χάνει τα εδάφη που πριν είχε κατακτήσει, τότε ο πόλεμος πλησιάζει πολύ κοντά στην κοιτίδα που γέννησε την αυτοκρατορία, ο δε λαός της να πανικοβάλετε, να παρατάει τα όπλα και να εξολοθρεύετε χωρίς καμιά απολύτως αντίσταση.
Όλες οι αυτοκρατορίες στηρίζονται στην απόλυτη τρομοκράτηση των λαών που κατακτά. Το αποτέλεσμα όμως είναι να ενώσει τους λαούς και αυτοί να στραφούν —ενωμένοι πια— εναντίον της αυτοκρατορίας. Φυσικά οι αυτοκράτορες τοποθετούν —σε κάθε κράτος που κατακτούν— ανθρώπους δικούς τους που φυσικά προέρχονται από το ίδιο το κράτος που έχει κατακτηθεί. Σήμερα η δήθεν αυτοκρατορία, που ο αυτοκράτορας της πείρε πιο εξευγενισμένο όνομα, που φυσικά του το παρεχώρησαν οι βούτυρο–μπεμπέδες, τον ονόμασαν πλανητάρχη. Έτσι και αυτή η δήθεν αυτοκρατορία, κάνει τα ίδια πάντα λάθη. Κατακτά κράτη, τοποθετεί ανδρείκελα και από την άλλη θέλει οι κατακτημένοι λαοί να δεχτούν το ανδρείκελο τους, σαν απόλυτο ηγέτη τους.
Το παράδειγμα είναι απτό. Μιλάω για το Ιράκ, που δήθεν απελευθέρωσαν, τοποθέτησαν δε ένα ανίερο ανδρείκελο και ζητούν από τον λαό να τον ψηφίσει. Ζητούν την ψήφο του λαού, όχι γιατί έχουν ανάγκη τον λαό, αλλά θέλουν να έχουν την συναίνεση του λαού, έτσι για να μπορούν να την χρησιμοποιήσουν (την συναίνεση) σαν άλλοθι. Το αποτέλεσμα πάντα είναι το ίδιο. Ο λαός αντιδρά βίαια, ακόμα και φιλήσυχοι πολίτες επιστρατεύονται και πολεμούν στο πλευρό κάποιας ομάδας, που και αυτή (η ομάδα) θα τους εκμεταλλευτεί αργότερα. Η βία φέρνει πάντα βία.
Εάν το κράτος, χέρι των «ολίγων», ήθελε να κάνει καλό, τότε θα μπορούσε να πείσει, τον λαό του Ιράκ, να ρίξει τον βασανιστή του, χωρίς καμιά εξωτερική επέμβαση. Χρόνια τώρα προσπαθούν με διάφορους τρόπους να επιβάλλουν παντού το δήθεν δημοκρατικό τους καθεστώς. Δηλαδή τον απόλυτο φασισμό, κριμένο ή καλυμμένο εάν θέλετε, κάτω από το πέπλο της δήθεν δημοκρατίας τους. Γιατί είναι αδύνατον να πιστέψω ότι η δημοκρατία είναι καθεστώς που μπορεί να επιβληθεί με την βία. Αυτά τα δύο δεν μπορούν να συμβιβαστούν μεταξύ τους.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, έχετε παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια, τα περισσότερα πρόσωπα που συναντάμε στους δρόμους, είναι συνοφρυωμένα, δύσκολα μπορεί κάποιος να βρει χαμογελαστό πρόσωπο. Μας έχουν τρομοκρατήσει, ζούμε κάτω από ένα βαρύ πέπλο κρατικής τρομοκρατίας. Το μόνο που κάνουν οι λεγόμενοι ηγέτες μας, είναι να ακολουθούν τα πρότυπα της Αμερικάνικης αυτοκρατορίας, επιβάλλοντας κάθε τόσο νέους φόρους. Βάζουν τις τράπεζες να υπερχρεώνουν τις μάζες, αυτό φυσικά γίνετε κάτω από την επίβλεψη ενός ευρύτερου σχεδίου. Ο υπερχρεωμένος δεν έχει τον καιρό ή την διάθεση να αγωνιστεί ή να σκεφτεί τα δικά του συμφέροντα, γιατί πάντα τον απασχολεί η σκέψη της αποπληρωμής του δανείου του. Αυτό τον κάνει να σκέφτεται κάτω από συνθήκες πανικού. Αυτό το είδος τρομοκρατίας είναι ένα από τα πολλά. Κι όμως εάν οι μάζες μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, εύκολα θα μπορούσαν να κατακρημνίσουν τον συγκεκριμένο τρομοκρατικό βραχίονα του συστήματος των «ολίγων». Πώς; Μα με ένα απλό τρόπο. Κανείς να μη αποπλήρωνε το δάνειο που έλαβε από την τράπεζα. Θα ήταν εντελώς αδύνατον να κλείσουν τους εκατομμύρια δανειολήπτες σε φυλακές. Τότε πλέον δεν θα ζούσαμε εμείς κάτω από συνθήκες πανικού, αλλά το ίδιο το σύστημα!
Τώρα πια θα μπορούν να μας παρακολουθούν με όλα τα μέσα. Μας παρακολουθούν με κάμερες, με δορυφόρους, αλλά ακόμα και μέσο κινητών τηλεφώνων. Θυμάστε ότι κάποτε, όταν εκτοξεύανε τον πρώτο δορυφόρο στο διάστημα τι έλεγαν; Ότι έτσι θα μπορούν τα καράβια να κυβερνιόνται εύκολα, αφού θα μπορούν να εντοπίζουν ακριβώς που βρίσκονται, μέσο δορυφόρου. Αλλά ακόμα ότι θα μπορούν με τους δορυφόρους να παρακολουθούν τα μετεωρολογικά φαινόμενα και να μας προειδοποιούν για επικείμενες καταστροφές. Επίσης ότι οι δορυφόροι θα μπορούν να αναμεταδίδουν εύκολα αλλά και γρήγορα τα γεγονότα που συμβαίνουν στον πλανήτη, μέσο των τηλεοράσεων, τηλεοπτικών σταθμών. Με λίγα λόγια μας διαβεβαίωναν ότι οι δορυφόροι θα είναι για το καλό των λαών. Εγώ πάλι σας λέω ότι όλα αυτά που έλεγαν τότε, δεν είναι παρά μπούρδες. Σήμερα αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι δορυφόροι έγιναν μόνο και μόνο για να μπορούν να μας παρακολουθούν από ψηλά. Τα ίδια δεν έλεγαν και με τα κινητά τηλέφωνα; Ότι και καλά θα μας εξυπηρετούν στο να μπορούμε να επικοινωνούμε, με όποιον θέλουμε, αλλά και από όπου βρισκόμαστε. Μη τα τρώτε όλα αυτά, τίποτα δεν γίνετε χωρίς να υπάρχει η ανάγκη της εξυπηρέτησης των σκοπών τους. Ακόμα και τα κινητά τηλέφωνα έχουν ένα και μόνο σκοπό. Να μπορούν να μας παρακολουθούν, ακόμα και μέσο των κινητών τηλεφώνων, που βρισκόμαστε, με ποιον συνομιλούμε, τι λέμε; Οι εταιρείες θα μπορούν να μας καταγράφουν ανά πάσα στιγμή ή μάλλον τι λέω, θα καταγράφουν και μάλιστα με νόμο κάθε μας συνομιλία και το αρχείο αυτό θα καταγράφετε και θα φυλάσσεται για πολλά χρόνια. Και το πιο οξύμωρο απ’ όλα είναι ότι αυτήν την καταγραφή, κατασκοπία σε βάρος μας, θα πληρώνουμε εμείς την εταιρεία μόνο και μόνο για να μας κατασκοπεύει. Ναι φίλοι μου, δεν υπερβάλω καθόλου, όλα αυτά γίνονται κάτω από την καθοδήγηση του «χωροφύλακα» της παγκοσμιοποίησης που λέγετε Αμερική. Από την άλλη οι λεγόμενοι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύρονται πίσω από το άρμα της Αμερικής και απορούν μάλιστα, γιατί οι Ευρωπαϊκοί λαοί αδιαφορούν για την ένωση.
Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι που αντιδρούν σε όλο αυτό το φασιστικό σύστημα, αλλά είναι οι «λίγοι». Όσους αντιδρούν, ξέρετε τι τους κάνουν; Τους προσάπτουν την ρετσινιά ή του φασίστα ή του υπερβολικού ή τέλος του γραφικού. Φανταστείτε, ότι μια μέρα συνομιλείτε με ένα φίλο σας, φίλη σας και από το τηλέφωνο σας του λέτε κάτι εναντίον του συστήματος. Έπειτα από ένα χρονικό διάστημα, πάτε να πιάσετε δουλειά σε κάποια εταιρεία. Εκεί λοιπόν σας ρωτούν πώς σας λένε κλπ. Θα κοιτάξουν στον υπολογιστή τους και μετά θα σας πουν ότι την τάδε ημερομηνία είπατε κάτι που δεν έπρεπε στο τηλέφωνο και θα σας διώξουν κακήν κακός. Να λοιπόν πώς φθάσαμε στον απόλυτο φασισμό. Φαντασθείτε πόσους Εβραίους θα μπορούσε να εξολοθρεύσει ο Αδόλφος Χίτλερ, εάν είχε στα χέρια του όλη αυτήν την τεχνολογία τότε. Φίλοι μου ο φασισμός ή μάλλον ο απόλυτος φασισμός δεν γεννήθηκε, αλλά ζει πάνω από τα κεφάλια μας ήδη τώρα. Γιατί μη μου πούνε όλοι αυτοί ότι οι τρομοκράτες θα επικοινωνούσαν έτσι απλά μέσο τηλεφώνων ή μέσο e-mail, γιατί θα τρελαθώ. Εάν πράγματι υπήρχαν τρομοκράτες με την έννοια που θέλουν να μας τους παρουσιάσουν, τότε αυτοί θα είχαν άλλους τρόπους επικοινωνίας, άρα ότι γίνετε αυτή την στιγμή, γίνονται μόνο και μόνο για να μπορούν να παρακολουθούν τις μάζες και κανέναν άλλον.
Άλλωστε και το τρομοκρατικό χτύπημα στην Αμερική, έγινε από τους ίδιους τους «λίγους» και όχι από γνήσιους τρομοκράτες με ένα και μόνο σκοπό. Για να μπορούν σήμερα να περνάνε τον ένα φασιστικό νόμο μετά τον άλλον. Εάν εμείς (οι μάζες) δεν ξεσηκωθούμε σήμερα, χθες, τότε θα είναι πολύ αργά. Κάποτε μας μιλούσαν για προφητείες, που προφήτευαν τον ερχομό του άρχοντα του σκότους, σαν μια οντότητα, αλλά φίλοι μου το σκότος που πραγματικά ήρθε, δεν είναι ούτε οντότητα, ούτε κάποιο πλάσμα της κολάσεως, είναι τα αόρατα σχέδια τους, που σήμερα είναι ορατά. Αν ο μεσαίωνας θεωρείτε η πιο σκοτεινή εποχή του ανθρώπινου γένους, τότε ο αιώνας που ζούμε θα μπορούσε να ονομαστεί η εποχή των σκοτεινών διαδρόμων της Χριστιανικής κολάσεως.
Η κόλαση του Δάντη δεν είναι τίποτα μπροστά στην κόλαση που ζούμε, αλλά και θα ζήσουμε ακόμα πιο πολύ σε λίγο. Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε από την ημέρα που χτυπήθηκαν οι δίδυμοι πύργοι. Μου περνάει μάλιστα από το μυαλό ότι αυτοί οι πύργοι, πρέπει να κτίστηκαν με ένα και μόνο σκοπό. Για να θυσιαστούν μια μέρα, αφού πρώτα γίνουν σύμβολα. Δεν ξέρω ποια είναι η ομάδα των «ολίγων» που εκπονεί αυτά τα τρομερά σχέδια, αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχει και κρύβετε πίσω από τους λεγόμενους ηγέτες μας, που δεν είναι τίποτα άλλο από διευθυντές μιας μεγάλης εταιρείας που ονομάζετε παγκοσμιοποίηση.
Νομίζετε ότι τυχαία κτύπησαν δήθεν οι τρομοκράτες και την Ευρώπη; Οι σκληροί νόμοι που σήμερα περνούν στην Ευρώπη, εφαρμόζονται ήδη στην Αμερική, αλλά επειδή οι λαοί της Ευρωπαϊκής ηπείρου δεν μοιάζουν με τον Αμερικάνικο λαό, σκέφτηκαν να μας πείσουν με δύο τρομοκρατικά χτυπήματα, ένα στην Ισπανία και ένα στην Αγγλία. Οι δε χαρτογιακάδες, βούτυρο–μπεμπέδες, μετά από κάθε τέτοιο χτύπημα, έβγαιναν στην οθόνη και προσπαθούσαν και ενίοτε προσπαθούν να μας πείσουν ότι πίσω από όλα αυτά κρύβονται οι τρομοκράτες και ότι καλώς λαμβάνονται όλα αυτά τα φασιστικά μέτρα. Βγαίνουν με ύφος περίλυπο στο «γυαλί» και μιλούν για τους νεκρούς, βγαίνοντας από το στούντιο, τρέχουν στα κέντρα διασκεδάσεως για να λικνίσουν το γυμνασμένο τους κορμί και φυσικά να γελάσουν με όλα αυτά που τους βάζουν να μας σερβίρουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων.
Τα έργα επιστημονικής φαντασίας ωχριούν μπροστά σ’ αυτά που ζούμε αυτήν την στιγμή. Δυστυχώς καλύπτονται πίσω από τους ανίερους δημοσιογράφους, που το μόνο που κάνουν είναι να τους καλύπτουν. Κάποτε ο δημοσιογράφος ήταν αυτός που πεινούσε, χόρταινε την πείνα του με τα γράμματα, μ’ αυτά που έγραφε, μιας και η πείνα του τον έφερνε πιο κοντά στις μάζες, έτσι για να ζεστάνει το ισχνό κορμί του. Τώρα πια ο δημοσιογράφος, ο κατά ευφημισμό δημοσιογράφος, κάθετε σε επαύλεις, με τα τζάκια του, με τα πολυτελή αυτοκίνητα του, με τις πισίνες του, έτοιμος πια να φθάσει τα αφεντικά του, που σε λίγο δεν θα τον χρειάζονται και ίσως τότε επιστρέψει στην φυσική του θέση. Αλλά τότε πια θα είναι αργά για να μπορέσει να κάνει κάτι. Θα του έχουν αφαιρέσει και το μικρόφωνο, αλλά και την κάμερα. Πότε θα συμβεί αυτό; Μα όταν πια το παγκόσμιο ολιγαρχικό καθεστώς θα καταφέρει να πάρει τα πάντα από τις μάζες, όταν πια θα πρέπει να χυθεί ποταμός αίματος για να μπορέσουμε να πάρουμε και πάλι κάποια από τα δικαιώματα που τώρα μας αφαιρούν ένα–ένα και γρήγορα–γρήγορα. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι όλοι αυτοί οι βούτυρο–μπεμπέδες και κατ’ ευφημισμό δημοσιογράφοι, τηλεπαρουσιαστές δεν θα μπορούν να αντέξουν την κατάβαση τους, γιατί απλά δεν θα είναι συνηθισμένοι σε κάτι τέτοιο. Βλέπεις φοβάται μη του τραβήξουν την καρέκλα αυτός, που έχει καρέκλα και κάθετε, ενώ αυτός που στέκει όρθιος δεν φοβάται μήπως πέσει.
Στην σημερινή εποχή όλα κυριαρχούνται από τρομοκρατικά μηνύματα. Από τις ειδήσεις, έως τις διαφημίσεις. Ίσως κάποιος από εσάς με ρωτήσει. «Μα καλά οι ειδήσεις, αλλά στα διαφημιστικά μηνύματα που βλέπεις την βία;». Θα σας δώσω μερικά παραδείγματα, αφού μπορεί να μην έχετε προσέξει κάποια διαφημιστικά μηνύματα. Υπάρχει μια ραδιοφωνική διαφήμιση, που ο πατέρας λέει στην κόρη ότι είναι αγγελάκι, εκείνη (η μικρή κόρη) από την μεριά της του απαντάει ότι είναι νεράιδα. Ο δύσμοιρος πατέρας επιμένει να της λέει ότι είναι αγγελάκι, η κόρη επιμένει πάλι ότι και καλά είναι νεράιδα, έως ότου κάνει μια ευχή κατά του πατέρα της. Τι εύχεται; Να γίνει βάτραχος, πράγματι λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούγεται το κρώξιμο ενός βατράχου. Προτρέπει τα παιδιά να εύχονται, όχι καλές ευχές, αλλά αντίθετα να είναι σκληρά και να μην τους νοιάζει εάν ο άνθρωπος που είναι απέναντι τους, έπαψε να είναι άνθρωπος και μετατράπηκε σε κάτι άλλο, που άνετα τα ίδια θα μπορούσαν να το σκοτώσουν, αυτό το άλλο. Έπειτα η διαφήμιση, η τηλεοπτική που προσπαθεί να εξάψει τον πόλεμο μεταξύ των δύο φύλλων, αρσενικού και θηλυκού, όταν η γυναίκα μαλώνει τον άντρα της γιατί δεν έκανε καλά τις δουλειές του σπιτιού. Έχει σκοπό να μειώσει τον άντρα και να δείξει ανωτερότητα της γυναίκας, έτσι όμως το μόνο που πετυχαίνει είναι να μπολιάζει το μίσος μεταξύ των φύλλων, αρσενικού και θηλυκού. Βέβαια θα μου πείτε αυτόν τον πόλεμο τον παρότρυναν από τότε που δημιούργησαν το δήθεν φεμινιστικό κίνημα. Όπως και να έχει πάντως, το περίφημο εκείνο διαίρει και βασίλευε το ακολουθούν πιστά και παντού, σε όλες τις εκφάνσεις τις δημόσιας ζωής μας.
Ας μη σας μιλήσω δε για τα κινούμενα σχέδια, τα δήθεν κάποτε αθώα κινούμενα σχέδια, έχουν πλέον πάρει τη μορφή της χωρίς κανένα περιορισμό βίας. Η δήθεν αθώα μορφή του μικρού ποντικού, που κάποτε διαβάζαμε, σαν κάτι το αθώο, αλλά και αυτός ακόμα ο mouse δήθεν αγωνίζονταν ενάντια στον κακό Μαύρο Pit που μάλλον πιο πολύ έφερνε σε άνθρωπο της μάζας. Ο ποντικός του σαλονιού ήταν αυτός που νικούσε πάντα. Προσέξετε ότι το όνομα του αντιπάλου του, παρέπεμπε σε ρατσιστές, ο κακός ήταν πάντα ο Black Pit, αφού ήταν μαύρος, κατ΄ ανάγκη ήταν και ο κακός. Όπως και να είχε πάντως, από τα μικρά και αθώα μας χρόνια μας έβαζαν πάντα να έχουμε κάποιον εχθρό, που πάντα όμως έρχονταν από τις τάξεις μας και όχι από τις δικές τους. Ο ανώτερος Μίκυ είχε στο πλευρό του τον Goofy που μάλλον συμβόλιζε τους πολίτες που χωρίς να το ξέρουν βοηθούν την τάξη τους. Τον ακολουθούσε πάντα χωρίς καμιά απολύτως βούληση, έκανε και δεχόταν ότι του έλεγε ο ποντικός. Αλλά και οι άλλοι ήρωες, όπως η πάπια Donald Duck που πάντα καταπιέζονταν από τον δανειστή θείο του. Ποτέ του δεν κατάφερε να πάρει χρήματα, από τον ολίγο, πάντα όμως έδινε στον λίγο θείο του, είτε είχε είτε δεν είχε. Και, και, και, έτσι βλέπουμε ότι στα παλιά κινούμενα σχέδια, απλά υπήρχε η κρυμμένη, υποβόσκουσα βία και τρομοκρατία.
Τώρα πια δεν χρειάζεται να καλύπτουν την βία και την τρομοκρατία τους, τώρα όλα είναι φανερά, οι χαρακτήρες των κινουμένων σχεδίων είναι απόλυτα βίαιοι, αντιπροσωπεύουν ακριβός το περιβάλλον που ζούμε εμείς και τα παιδιά μας. Κανένα χρώμα σε όλα αυτά, όλα είναι γκρίζα, σχεδόν σκοτεινά. Δείχνουν στα παιδιά μας, ότι ακόμα και θέλουν να επαναστατήσουν θα είναι μάταιο, μιας και ο ισχυρός έχει πάντα με το μέρος του το δίκαιο, τα όπλα, τους νόμους, τα εργαστήρια, από όπου αντλεί τα όπλα της βίας του. Εν μέρει μας τα κάνουν όλα φανερά, αλλά δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε.
Μας φανερώνουν μέσα από τα έργα τους (Hollywood) ότι όλα γίνονται κάτω από την μύτη μας, μέσα σε εργαστήρια που είναι κρυμμένα σε τόπους που κανείς μας δεν μπορεί να πλησιάσει, ακόμα και τις τοποθεσίες μας τις κάνουν φανερές, αλλά εμείς απλά παρακολουθούμε τα πάντα χωρίς να αντιδρούμε, επειδή όλα μας τα παρουσιάζουν σαν θέαμα. Ένα θέαμα που για τον πραγματικό παρατηρητή κρύβει μέσα όλη την αλήθεια τον άθλιων και ανίερων σχεδίων τους.
Επίσης στις παιδικές διαφημίσεις θα πρέπει να προσέξετε τον τρόπο που παροτρύνει ο παρουσιαστής της διαφήμισης το να αγοράσουμε το προϊόν που μας διαφημίζει. Δεν είναι μόνο προτρεπτικός ο λόγος του, αλλά επιτακτικός και βίαιος. Σαν να θέλει να μας κτυπήσει εάν δεν αγοράσουμε. Επίσης οι παιδικές διαφημίσεις έχουν σκοπό και την διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού, ώστε αργότερα να γίνει καταναλωτής ή πολεμιστής που θα υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, δικαιώματα. Παραδείγματος χάρη, τα μεν κορίτσια τα κάνουν τέλειους καταναλωτές, ενώ τα αγόρια τα διαμορφώνουν να αντέχουν στην βία, να εθίζονται.
Αν παρατηρήσετε τα παιγνίδια των κοριτσιών, δεν αρκούνται μόνο στην πώληση μιας κούκλας, αλλά τα παροτρύνει να αγοράζουν και μπόλικα ρούχα μαζί με την κούκλα για να την ντύνουν με διάφορα από αυτά, αλλά παράλληλα κάνουν άλλο ένα βήμα. Δίνουν δώρο και μερικά ρούχα ή παρελκυόμενα (αξεσουάρ) για τα ίδια τα κορίτσια. Αυτό θα τα κάνει όταν γίνουν γυναίκες να ζητούν περιττά πράγματα μιας και θα έχουν εθιστεί σ’ αυτό και θα επιζητούν να μοιάσουν με τις κούκλες που είχαν μικρές. Το ίδιο κάνουν και με τα αγόρια. Δεν αρκούνται στο να αγοράζουν τις βίαιες μορφές που τους προτείνουν, αλλά μαζί με τις ανίερες μορφές τους προσφέρουν και τα παρελκυόμενα των μορφών να τα φορέσουν ώστε να μοιάζουν με αυτές τις μορφές.
Ποια είναι η αντίδραση μας σε όλα αυτά; Καμιά, αγοράζουμε όλα αυτά στα παιδιά μας χωρίς κανένα δισταγμό, χωρίς καμιά ένδυα. Βλέπεις μας έχουν κάνει να βλέπουμε την παράλογες επιθυμίες των παιδιών μας σαν υποχρέωση μας. Έτσι και αλλιώς έχουν καταφέρει να εξισώσουν το μυαλό ενός ενήλικα, με το μυαλό ενός παιδιού. Κάθε παρατήρηση που μπορεί να κάνει ένας γονιός στο παιδί του, μας έκαναν να μοιάζει σαν βίαια πράξη. Τα παιδιά κατευθύνονται από τα ένστικτά τους, δεν μας επιτρέπουν όμως να καταπραΰνουμε αυτά τα ένστικτα. Αντιθέτως μας το απαγορεύουν λες και τα παιδιά διοικούν τον κόσμο μας. Μας έχουν κάνει να τα βλέπουμε σαν κυβερνήτες μας, δεν θέλουν να μας αφήσουν να βλέπουμε με τα μάτια του μυαλού, θέλουν να βλέπουμε με τα μάτια του ένστικτου μας. Όπως ακριβώς τα παιδιά.
Έτσι λόγω του ότι τα παιδιά διαθέτουν μόνο ένστικτο, σαν τα άγρια θηρία, που εάν δεν τα εκπαιδεύσεις, δεν μπορούν να γίνουν ποτέ κατοικίδια, έτσι και τα παιδιά, εάν δεν διαμορφώσουν χαρακτήρα, δεν θα μπορέσουν ποτέ να λειτουργήσουν με το μυαλό, αλλά μόνο με το ένστικτο. Ιδρύουν συνεχώς ιδρύματα που έχουν δήθεν σκοπό να προστατέψουν τα παιδιά που πάνω τους οι γονείς εξασκούν βία. Τα διαφημίζουν μάλιστα και σε ώρες που βλέπουν τηλεόραση και τα παιδιά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, τα παιδιά να απειλούν τον γονέα ότι θα τον καταγγείλουν εάν τολμήσει να τους απαγορεύσει κάτι.
Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που μια μικρή κοπέλα κατήγγειλε τον ίδιο τον πατέρα της ότι την βίαζε κατ’ εξακολούθηση. Μετά από εξέταση της όμως από τον ιατροδικαστή, αποδείχτηκε ότι ήταν παρθένα. Όταν την ρώτησαν γιατί το είπε αυτό για τον πατέρα της, η απάντηση της ήταν: «… το έκανα γιατί δεν μου επέτρεπε να πάω με τις φίλες μου στο club για να πιούμε, όπως κάνουν όλοι…». Να λοιπόν που το μικρό αυτό κορίτσι έλαβε το μήνυμα της διαφήμισης που πρόβαλε η τηλεόραση. Με αυτό όμως τον τρόπο είναι εύκολο όλοι οι ενήλικοι να πέσουμε θύματα της βίας ενός παιδιού, είτε κορίτσι είναι αυτό, είτε αγόρι. Θα μου πείτε βέβαια ότι όπως και να έχει η αλήθεια μπορεί να αποδειχθεί. Κι όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο θέλουμε να τα απλοποιήσουμε. Διότι ο στιγματισμός μέσα σε μια γειτονιά είναι στιγματισμός, όσο και εάν η αθωότητα σου αποδειχθεί.
Αλλά ακόμα και στο δικαίωμα μας για εργασία μας το αφαιρούν τεχνητά. Προκαλούν την ανεργία με ένα και μοναδικό σκοπό. Θέλουν να μας κάνουν να πεινάσουμε, ώστε να εργαζόμαστε για αυτούς με μοναδική αμοιβή «ένα πιάτο φαγητό». Άλλωστε στην Αμερική έχει είδη γίνει αυτό. Ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που γυρνούν στους δρόμους με ένα πλακάτ στα χέρια που γράφει επάνω. «ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑΓΗΤΟ». Η απόλυτη ξεφτίλα του ανθρώπινου γένους. Για όλα αυτά όμως οι εργατοπατέρες τι κάνουν; Φυσικά τίποτα, καμιά φορά μόνο κάνουν μια απεργία, έτσι για τα μάτια. Αυτό φυσικά γίνετε εσκεμμένα. Θέλουν να κάνουν τις μάζες να αποτάξουν τα εργατικά κινήματα, έτσι ώστε αυτά να χάσουν ακόμα και τους υποτυπώδης αρχηγούς τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ακόμα και ένας σωστός συνδικαλιστής να γίνει αρχηγός, δεν θα μπορέσει κανείς από την μάζα να τον πιστέψει μιας και η προηγηθείσα διαφθορά, αλλά και φθορά θα έχει κάνει την δουλειά της.
Παντού, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας ζωής, μας εξασκείται μια βίαια τρομοκρατία. Πριν λίγο καιρό συνεδρίαζαν στις Βρυξέλλες οι διευθυντές των «ολίγων», οι διορισμένοι ηγέτες δηλαδή. Συνεδρίαζαν για να συμφωνήσουν για τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Φυσικά από την αρχή το αποτέλεσμα ήταν προσχεδιασμένο ή προαποφασισμένο. Ήθελαν όμως να δώσουν μια νότα τρομοκρατίας, κρατικής τρομοκρατίας, ότι και καλά δεν είναι εύκολο να έρθουν σε συμφωνία. Πέρασαν μέρες και τελικά την προσχεδιασμένη απόφαση τους την πήραν άγρια ξημερώματα. Μας παρουσίασαν τελικά την συμφωνία τους με αρκετό σασπένς, λες και ήταν ταινία του Hollywood, με αυτά όμως τα κόλπα μπορούν και ρίχνουν στάχτη, πείθουν και καλά τις μάζες ότι αγωνίζονται για το καλό τους (το καλό των μαζών).
Το μόνο που θα έπρεπε να έχουμε υπόψη μας θα είναι ένα πράγμα. Ότι κάνουν αυτοί (οι κυβερνώντες), εμείς θα πρέπει να κάνουμε το αντίθετο, θα πρέπει να πιστεύουμε πάντα ότι όλα αυτά γίνονται μόνο για το καλό των «ολίγων». Όπως είπα πολλές φορές μέχρι τώρα, δεν θα κουραστώ να το λέω, αυτοί που μας κυβερνούν, δεν εκλέγονται από εμάς (τις μάζες), αλλά απλά είναι διορισμένοι, μιας και εμείς κατευθυνόμαστε από αυτούς τους «λίγους» που μας τους επιβάλουν με την βοήθεια των ΜΜΕ και όλους αυτούς που τους υπηρετούν. Όλοι αυτοί οι λεγόμενοι πολιτικοί είναι διορισμένοι υπάλληλοι των «ολίγων» και εξυπηρετούν τα ανίερα συμφέροντα τους. Μοιάζει να τους δίνουμε εμείς την εξουσία να μας κυβερνήσουν, αλλά στην πραγματικότητα διορίζονται από τους ο»λίγους». Σε εμάς απλά δίνουν την ευχαρίστηση δήθεν να τους εκλέξουμε. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι.
Έτσι κι’ αλλιώς ακολουθούμε πλέον —στην πατρίδα μας— τα ίδια πρότυπα με την Αμερική. Όπως εκεί υπάρχουν δύο μόνο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, έτσι και εδώ δύο είναι τα κόμματα, αλλά και οι οικογένειες που εναλλάσσονται στην εξουσία. Βλέπεις οι μάζες είναι μιμητικές όπως και τα πρόβατα. Αν κάποιο πρόβατο ξεκινήσει να τρέχει ξαφνικά, τα υπόλοιπα το ακολουθούν κατά πόδας χωρίς στην πραγματικότητα να ξέρουν ή να καταλαβαίνουν γιατί το κάνουν.
Μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους, που πρέπει να σας πω ότι ήταν η απαρχή της λεγόμενης σήμερα παγκοσμιοποίησης, δημιούργησαν ένα κράτος ψεύτικου προτύπου για τις μάζες της Ευρώπης. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι το κράτος πρότυπο αποτελείτε κατά 80% από ευρωπαίους πολίτες. Δημιούργησαν την Αμερική ώστε οι μάζες τις Ευρώπης, να έχουν ένα πρότυπο. Όπως ο καθένας από εμάς θέλουμε να γίνουμε σαν τον τάδε ή τον δείνα πλούσιο, έτσι και σαν κράτη θέλουμε να γίνουμε πλούσιοι σαν το Αμερικάνικο κράτος. Ακόμα και σ’ αυτό το κράτος, οι μάζες που το αποτελούν, μέχρι σήμερα τους μπόλιασαν με μια και μόνο ιδέα που δεν είναι άλλη από το «Αμερικάνικο όνειρο» που δήθεν όλοι πρέπει να είναι πλούσιοι. Ξέρετε πώς ζουν όλοι οι Αμερικάνοι πολίτες; Δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εργάζονται, καμιά άλλη χαρά. Όλοι τους έχουν ένα και μόνο σκοπό, να γίνουν πλούσιοι.
Όλα εκείνα που σήμερα τρομοκρατούν εμάς, όπως τα δάνεια από τις τράπεζες, οι πιστωτικές κάρτες κλπ, όλα αυτά έχουν εφαρμοστεί και έχουν γίνει πράξη πρώτα στην Αμερική και κατόπιν άρχισαν να εφαρμόζονται στην Ευρώπη και στις Ευρωπαϊκές μάζες. Οι Αμερικάνικες μάζες, ζουν με δάνεια, όταν χάσει κάποιος από αυτούς την δουλειά του, τότε το μόνο που του απομένει είναι ή να αυτοκτονήσει, ή να πάει φυλακή και στην καλύτερη περίπτωση να μείνει άστεγος και να ζει μέσα σε χαρτόκουτα. Οι Αμερικάνικες μάζες ζουν κάτω από αυτή την τρομερή απειλή της ανεργίας και της αποπληρωμής του δανείου. Εδώ και μερικά χρόνια, ζούμε και εμείς έτσι. Βλέπετε το μόνο που θέλουμε είναι να μοιάσουμε στο Αμερικάνικο πρότυπο, που φυσικά έχουν φροντίσει να μας το παρουσιάσουν σαν υπέρτατο ιδανικό.
Κανείς τους δεν μας έχει μιλήσει για τους άστεγους, να μας μιλήσει για το τι είναι αυτό που προκαλεί αυτό το τρομερό φαινόμενο. Μπορεί από καιρό εις καιρό να λέει κάποιος για τους άστεγους, αλλά δεν επεκτείνετε εις βάθος. Δεν μας λένε για τα ανθρώπινα ράκη που κυκλοφορούν ανάμεσα στους βολεμένους, μαζεύοντας, αλουμινένια κουτιά για να μπορέσουν να βγάλουν μερικά δολάρια για να αγοράσουν ένα κομμάτι ψωμί. Κανείς δεν θέλει να κοιτάξει πίσω από την ωραιοποιημένη βιτρίνα του αμερικάνικου «ονείρου». Κανείς δεν λέει ότι το καθεστώς τις υγείας εκεί είναι: «… έχεις λεφτά; Ζεις, δεν έχεις; Πέθανες». Ούτε καν η ίδια σου η οικογένεια δεν θέλει να σε ξέρει εάν δεν έχεις τουλάχιστον τα βασικά, όπως ένα σπίτι (νοικιασμένο), ένα αυτοκίνητο, αλλά και πιστωτικές κάρτες ώστε να είσαι σε θέση να καταναλώνεις τα αγαθά των «ολίγων». Ο θεσμός της Αμερικάνικης οικογένειας είναι ανύπαρκτος. Εάν δεν είσαι ο πρώτος, τότε δεν έχεις καμιά αξία. Κανείς, ούτε καν οι ίδιοι οι γονείς, δεν θέλουν να δουν το παιδί τους, εάν δεν έχει όλα αυτά που σας ανέφερα πριν, δεν θέλει να ακούσει το πρόβλημα σου. Στην Αμερική είναι που οι περισσότεροι τρέχουν από ψυχολόγο σε ψυχολόγο, για να του εκθέσουν τα ψυχολογικά τους προβλήματα, μόνο και μόνο γιατί δεν υπάρχει οικογένεια για να ακούσει τα προβλήματα τους.
Έτσι και χειρότερα θέλουν να κάνουν τα πράγματα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας. Τίποτα δεν θα είναι ανώτερο από το χρήμα. Αυτή θα είναι η νέα θρησκεία μας. Για αυτό βλέπετε ότι οι παλαιές θρησκείες, που κάποτε τους βοήθησαν να εδραιωθούν, τους είναι πλέον τελείως άχρηστες. Ποιος πριν μερικά χρόνια, θα μπορούσε να αμφισβητήσει ανοιχτά και δημοσίως την μη ύπαρξη θεού; Κανείς φυσικά. Κι όμως αυτή την στιγμή αμφισβητούνται οι ίδιοι οι ιερείς των θρησκειών και μάλιστα ξεφτιλίζονται.
Φυσικά κάποια πράγματα από τις παλαιές θρησκείες, τους είναι ακόμα χρήσιμα, μιας και αυτά είναι καταναλωτικά. Παραδείγματος χάρη η λεγόμενη γέννηση του Χριστού. Ακόμα δεν έχουν τολμήσει να την αμφισβητήσουν, όχι γιατί φοβούνται να το κάνουν, αλλά επειδή αυτή η γιορτή είναι καταναλωτική δεν θα ήθελαν να την εξαλείψουν. Μέσα από αυτή την γιορτή μας έχουν περάσει την ιδέα του άκρατου καταναλωτισμού. Πολλές φορές παρακολουθώ κάποιους που σχεδόν δεν έχουν να βάλουν ένα ρούχο επάνω τους, αλλά παρ’ όλα αυτά σκέφτονται με φόβο να μην αγοράσουν κάποια πράγματα που θα τους είναι άχρηστα εκείνες τις ημέρες. Προσπαθούν να αγοράσουν δώρα, από φόβο μήπως τους κακό χαρακτηρίσουν οι συνάνθρωποι τους. Δεν τους νοιάζει εάν μετά από τις γιορτές δεν θα είναι σε θέση να αγοράσουν ούτε ψωμί για να φάνε. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μπορέσουν να αγοράσουν άχρηστα στολίδια για το δέντρο. Όλοι αυτοί έχουν την εντύπωση ότι είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν αυτό. Ξέρετε πώς λέγετε αυτό; Τρομοκρατία του καταναλωτή.
Έχουν «φυτέψει» στην συνείδηση, αλλά και στο υποσυνείδητο μας, την ανάγκη των αγορών και ιδίως τις μέρες που αυτοί ονόμασαν γιορτινές, με ένα και μόνο σκοπό που δεν είναι άλλος από την υπερκατανάλωση. Σχεδόν μας πιάνει τρόμος στην ιδέα να μη μπορέσουμε να καταναλώσουμε όσο μπορούμε πιο πολύ τις ημέρες των Χριστουγέννων αλλά και της πρωτοχρονιάς. Αν όμως αναλογιστούμε γιατί πρέπει να είναι κάτι ξεχωριστό και να σκεφτούμε να μη καταναλώσουμε, τότε έρχονται τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μας λένε. «Οι γιορτές αυτές είναι κάτι το ξεχωριστώ, επειδή πρέπει να νοιώσουμε κάτι διαφορετικό από ότι κάνει κανείς τις άλλες μέρες του χρόνου. Με λίγα λόγια πρέπει να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας». Και εγώ ρωτάω, αυτές οι έρημες μπαταρίες μας, πρέπει να γεμίζουν συνέχεια με φούμαρα;
Παρ’ όλα αυτά δεν είμαστε σε θέση να προβάλλουμε καμιά μα καμιά αντίδραση, έστω και σκεφτόμενοι σαν ζηλιάρηδες. Δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να βάλουμε τα μυαλά μας να σκεφτούν γιατί θα πρέπει να καταναλώσουμε τόσα πολλά και μάλιστα χωρίς καν να τα χρειαζόμαστε; Επιμένουμε να καταναλώνουμε επειδή ακριβώς μας το λένε. Γιατί να μη θέλουμε να πάμε έστω και για μια φορά στην ζωή μας κόντρα στο ρεύμα που αυτοί μας επιβάλουν; Τρομοκρατούμεθα ακόμα και στη σκέψη ότι κάποια Χριστούγεννα δεν θα μπορέσουμε να ψωνίσουμε όλα εκείνα τα περιττώματα που αυτοί (οι «λίγοι») μας σερβίρουν.
Μπορεί πολλοί από εσάς να γνωρίζετε, ότι στην Γαλλία, έχει απαγορευθεί να φορούν οι μαθητές αλλά και όλοι οι άλλοι, θρησκευτικά σύμβολα σε δημόσιες εμφανίσεις, μπορεί από την μια να είναι σωστό, από την άλλη να είναι λάθος. Όπως και να έχει πάντως, το μόνο που δεν απαγόρευσαν είναι οι γιορτές των Χριστουγέννων αλλά και της πρωτοχρονιάς. Αυτά δεν είναι σύμβολα, ο «άγιος» Βασίλης δεν είναι τάχα θρησκευτικό σύμβολο; Γιατί όμως λέτε ότι δεν τα απαγόρευσαν αυτά; Μα είναι πολύ απλό. Διότι αυτά είναι τα σύμβολα της καταναλώσεως, μιας καταναλωτικής κοινωνίας.
Κι όμως κανείς δεν διαμαρτύρεται. Δεν χρειαζόταν ούτε να πολεμήσουμε, ούτε αίμα να χυθεί. Θα μπορούσαμε απλά να απορρίψουμε όλα αυτά που μας επιβάλουν, με ένα και μόνο απλό τρόπο. Τις ημέρες αυτές να μη ψωνίζει κανείς μας, ούτε ένα πράγμα. Ξέρετε τι θα γίνονταν; Το έχετε σκεφτεί μάζες; Το σύστημα τους θα κατέρρεε από την μια στιγμή στην άλλη. Ας μη διαμαρτυρόμαστε για όλα όσα μας κάνουν. Ίσως οι μόνοι υπεύθυνοι να είμαστε εμείς, οι άμυαλες μάζες. Οι μάζες των προβάτων.
Μερικοί μόνο παλεύουν κατά της παγκοσμιοποίησης, αλλά είναι πολλοί «λίγοι» εμπρός στην θανάσιμη λαίλαπα που έρχεται κατά πάνω μας. Οι μάζες αρκούνται να τους παρατηρούν, όπως τα πρόβατα που παρακολουθούν την σφαγή των άλλων προβάτων, χωρίς να προβάλουν καμιά αντίσταση. Και καλά τα πρόβατα είναι πρόβατα και δεν μπορούν να αντιδράσουν, οι μάζες όμως; Δυστυχώς κάθε μέρα που περνάει, τα πράγματα για μας γίνονται όλο και πιο χειρότερα.
Εδώ και χρόνια, οι «λίγοι» προσπαθούν να φτιάξουν ομάδες, που άλλοτε ονομάζονται τέκτονες, άλλοτε διαφωτιστές κλπ. Φαίνετε όμως ότι σχεδόν ποτέ, μέχρι σήμερα, δεν κατάφερε η μια ομάδα να επιβληθεί στην άλλη, έως ότου κάποιος από αυτούς, κατόρθωσε αυτό που σήμερα ονομάζουμε παγκοσμιοποίηση. Με λίγα λόγια κατόρθωσε να ενώσει όλες τις σκόρπιες ομάδες των «ολίγων» σε μια. Ξεκίνησε στην αρχή σαν Νέα Τάξη Πραγμάτων και κατέληξε στην σημερινή της μορφή. Έτσι η κρατική πλέον τρομοκρατία επιβάλετε πάνω στις μάζες που την δέχονται αγόγγυστα. Σε όλες τις χώρες του πλανήτη επικρατεί το τρομακτικό καθεστώς της παγκόσμιας αστυνόμευσης και ίσως–ίσως αργότερα η τρομοκρατία του παγκόσμιου στρατού.
Κάποτε στην Αμερική οι συμμορίες τρομοκρατούσαν τους μικρούς επαγγελματίες και άρπαζαν από αυτούς χρήματα καθώς τους πωλούσαν προστασία. Αυτό γίνονταν σε τοπικό επίπεδο, τώρα όμως υπάρχουν οι μεγάλες εταιρείες που κάνουν το ίδιο σε κρατικό επίπεδο. Το κράτος της Αμερικής, εάν το δούμε σαν έδρα συμμορίας, τότε θα κατανοήσουμε με ποιόν τρόπο πουλάει προστασία σε κράτη. Το πρόσχημα του δήθεν εκδημοκρατισμού δεν είναι τίποτα άλλο από πώληση προστασίας. Αν κάποιο κράτος αντιδράσει σε αυτό, τότε πάνε και το βομβαρδίζουν, το εξοντώνουν στην κυριολεξία. Το ίδιο δεν συνέβη με το Ιράκ, με την Σερβία, αλλά και παλαιότερα με το Βόρειο Βιετνάμ; Εκείνο που δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ, είναι γιατί δεν κατέκτησαν και την Κούβα. Βέβαια υπάρχει μια εξήγηση και μάλλον είναι η πιο λογική. Ίσως να κοστολόγησαν ότι ένας βομβαρδισμός της Κούβας θα τους στοίχιζε πολύ πιο πολλά από ότι θα μπορούσε να τους προσφέρει. Βλέπεις για το κράτος, συμμορία, της Αμερικής τα πάντα έχουν ένα τίμημα, που δεν είναι άλλο από τα πόσα θα πάρω και από το πόσα θα δώσω. Άλλωστε ο σημερινός αρχηγός ή μάλλον ο σημερινός διευθυντής της συμμορίας (ο πρόεδρος της Αμερικής), το είχε πει καθαρά όταν ξεκινούσε τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ. Είχε πει τότε τα εξής. «Ή είστε μαζί μας, ή είστε με τους άλλους…», άρα βλέπουμε ότι το να είσαι ουδέτερος δεν γίνετε με τίποτα, όλα αυτά κάτω από το πρόσχημα του κυνηγιού των τρομοκρατών. Αν τώρα σε όλα αυτά περί τρομοκρατίας κολλήσουμε το χτύπημα της 9ης Σεπτεμβρίου, τότε θα καταλάβουμε ότι εκείνο το κτύπημα, ωφελούσε μόνο τα σχέδια της παγκόσμιας συμμορίας.
Τα πάντα κινούνται αυτή την στιγμή κάτω από το πέπλο της κρατικής ή μάλλον της εταιρικής τρομοκρατίας. Ο δε παγκόσμιος θεός δεν είναι άλλος από το χρήμα. Ξέρετε φίλοι μου, όταν κυβερνά η ολιγαρχία, τότε τα πάντα υποδουλώνονται κάτω από την μπότα της και πιστέψτε με είναι πολύ βαριά και μαύρη αυτή η μπότα. Εφόσον δε, δεν αντιδρούμε, τόσο η μπότα μας πατά περισσότερο στον λαιμό, μια ς και κανένα ολιγαρχικό καθεστώς δεν μπορεί να επιζήσει, εάν δεν καταφέρει να αναπτύξει τους μηχανισμούς εκείνους που θα μπορούν να ελέγχουν τις μάζες. Επίσης θα πρέπει να ξέρετε ότι το καθεστώς της δημοκρατίας, φέρνει την τυραννίδα γιατί δεν έχει άλλον τρόπο για να επιζήσει και να κρατηθεί στην εξουσία.
Στα χρόνια της αρχαιότητας, γίνονταν Ολυμπιακοί Αγώνες. Τότε είχαν ένα σκοπό. Ο σκοπός τους ήταν να ανασυντάξουν τις μάζες τους, πάλι οι «λίγοι», ώστε κατόπιν να βρουν και πάλι την δύναμη να επιτεθεί ο ένας στον άλλον, με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Πάντα το θέαμα εξυπηρετούσε ένα και μόνο σκοπό. Να κλείσει τα μάτια των μαζών. Στην σημερινή εποχή οι αγώνες αυτοί έχουν άλλο σκοπό. Ποιος είναι αυτός; Πρώτον να μαζέψουν χρήματα, δεύτερον να τα πάρουν από το κράτος που διοργανώνει τους αγώνες και τρίτον είναι ότι με το πρόσχημα των ασφαλών αγώνων να τοποθετήσουν τα καινούργια συστήματα παρακολούθησης των μαζών. Ας μη ξεχνάμε τι συνέβη στην Αθήνα, όταν διοργανώσαμε τους δήθεν ειρηνευτικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποιος από μας θα ξεχάσει το zeppelin που πετούσε πάνω από τα κεφάλια μας με έναν και μόνο σκοπό, να μας κατασκοπεύει το τι λέμε, πώς κινούμαστε και όλα τα σχετικά. Πόσα λεφτά χρεωθήκαμε στις πλάτες μας, μόνο και μόνο για να μπορούν να μας παρακολουθούν; Εμάς (τις μάζες) χρεώνουν ακόμα και για τους ανίερους σκοπούς τους. Σας ρωτάω τώρα, λέτε να ήταν εύκολο για αυτούς, ξαφνικά να μας βάλουν κάμερες παρακολούθησης ή ένα αερόστατο να μας κατασκοπεύει, εάν δεν υπήρχαν οι Ολυμπιακοί αγώνες, εάν δεν υπήρχε η δήθεν τρομοκρατία; Εκείνο τον καιρό της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων, πόσοι από εμάς δεν ήθελαν να μιλήσουν για θέματα τρομοκρατίας, μιας και φοβόμασταν ότι μπορεί κάποιος να μας ακούσει;
Όχι φίλοι μου, δεν υπάρχει καμιά τρομοκρατική οργάνωση που μπορεί να δρα από μόνη της εάν δεν έχει πίσω της την κάλυψη των «ολίγων». Κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να κάνει τρομοκρατική οργάνωση, χωρίς να γίνει αντιληπτός. Ο πρόεδρος της Αμερικής, όταν κατάλαβε ότι οι μάζες της πατρίδας του δεν θέλουν να τον εκλέξουν, τότε πάλι επιστράτεψε τον αρχηγό της δήθεν οργάνωσης που κτύπησε τους δίδυμους πύργους. Μη ξεχνάτε, ότι ο περίφημος αρχηγός βγήκε μερικές μέρες πριν τις Αμερικάνικες εκλογές και άρχισε να εκτοξεύει απειλές εναντίον του Αμερικάνικου λαού. Με αυτόν τον τρόπο τους τρομοκράτησε και έτσι εξέλεξαν και πάλι τον ίδιο αρχηγό, συμμορίτη για να μπορέσουν οι «λίγοι» να επιβάλλουν τα ανίερα και σκοτεινά σχέδια τους. Θα μου πείτε ότι θα μπορούσαν να διορίσουν κάποιον άλλον, αλλά βλέπετε η αίσθηση της σιγουριάς για το ποιόν αυτού που έχουν είναι διαφορετική. Ο κάθε διευθυντής που τοποθετούν στην εξουσία, θα πρέπει να είναι ήδη δοκιμασμένος. Φοβούνται ότι κάποιος καινούργιος μπορεί να τους δημιουργήσει προβλήματα. Έτσι τοποθετούν και πάλι τον ίδιο μέχρι να εδραιώσουν καλά την εξουσία τους. Αν πχ ψάξουμε λίγο πιο βαθιά το τρομοκρατικό κτύπημα στη Ισπανία, πάλι θα δούμε ότι υπάρχουν πολλά κενά. Τα ψέματα του πρωθυπουργού της Ισπανίας ήταν ολοφάνερα, για αυτό τον άλλαξαν μιας και είδαν ότι το χαρτί τους είχε καεί. Φυσικά επέβαλαν πάλι κάποιον δικό τους αλλά…!
Υπάρχει και το κτύπημα του Λονδίνου, επίσης και εκεί αν ψάξουμε λίγο το θέμα θα δούμε ότι κανείς τρομοκράτης δεν έχει μαζί του όλα εκείνα τα χαρτιά που μπορεί να τον καταστήσουν ένοχο. Δεν έχει πχ χαρτιά, όπως διαβατήρια και ταυτότητες, διευθύνσεις οικία κλπ. Στους δίδυμους πύργους πχ βρέθηκαν τα διαβατήρια λέει αυτών που έριξαν τα αεροπλάνα πάνω στους πύργους. Μα είναι δυνατόν με τέτοια δύναμη πυρός να έμειναν αυτά τα χαρτιά άθικτα; Από τι ήταν κατασκευασμένα από ατσάλι; Μα στις πυρκαγιές αυτές έλιωσαν ακόμα και τα σίδερα, πώς ήταν δυνατόν να βρεθούν αυτά τα χαρτιά; Μήπως είναι τυχαίο το γεγονός ότι και στο Λονδίνο την ημέρα του τρομοκρατικού κτυπήματος, διεξάγονταν αντιτρομοκρατική άσκηση; Βέβαια για όλα αυτά τα θέματα δεν γίνετε λόγος, παρά μόνο μερικοί ψίθυροι και τίποτα παραπάνω. Ακόμα και όταν πουν την είδηση οι βούτυρο–μπεμπέδες, αμέσως μετά περνάνε στο τι βρακί φορούσε η τάδε τραγουδίστρια ώστε να αποσπάσουν την προσοχή της μάζας από την ίδια την είδηση και τον προβληματισμό. Δεν πρέπει με κανέναν τρόπο, να αφεθεί η μάζα στο να μπορέσει να εμπεδώσει την είδηση και με αυτό τον τρόπο να σκεφτεί. Όλα γίνονται κατόπιν σχεδίου, τίποτα δεν αφήνετε στην τύχη.
Μερικά χρόνια πριν, είχαν έρθει στην δημοσιότητα μερικά έγραφα που ονομάστηκαν «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών». Τα ανακάλυψε ένας ρώσος, λέγανε και λένε, ότι αυτά γράφτηκαν από Εβραίους Σιωνιστές και αφορούν τα σχέδια για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν αμφισβητώ την εγκυρότητα των εγγράφων αυτών, αλλά υπάρχει ένα αλλά. Αυτό το αλλά που υπάρχει θα ήθελα να το αναλύσω. Για να πάρουμε λοιπόν μερικά από αυτά τα περίφημα πρωτόκολλα και να τα αναλύσουμε.
Πρωτόκολλο 1ον : Οι χριστιανικοί λαοί αποκτηνώθηκαν από τα ισχυρά ποτά, η νεολαία τους αποβλακώθηκε από τις κλασικές σπουδές και από την πρόωρη ακολασία, στην οποία την έχουν σπρώξει οι πράκτορες μας —οικοδιδάσκαλοι, υπηρέτες, γυναίκες παιδαγωγοί στα σπίτια των πλουσίων— οι υπάλληλοι μας αλλού, οι γυναίκες μας στους τόπους διασκεδάσεως των χριστιανών. Στον αριθμό των τελευταίων αυτών, θα πρέπει να προσθέσουμε και τις ονομαζόμενες «γυναίκες του κόσμου», που μιμούνται με την θέληση τους, τις ακολασίες τους και τις ηδυπάθειες τους. Το σύνθημα μας είναι «Η ισχύς και η υποκρισία». Εμείς είμαστε εκείνοι που πρώτοι έχουμε ρίξει στον λαό τις λέξεις «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΙΣΟΤΗΤΑ», «ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ», λέξεις που επαναλαμβάνονται ύστερα, από ανόητους «παπαγάλους», οι οποίοι προσελκύονται από παντού με αυτό το δόλωμα και δεν χρησιμοποιούνται για τίποτα άλλο παρά για να καταστρέψουν την ευημερία του κόσμου. Την αληθινή, ατομική ελευθερία, που άλλοτε προφυλάσσονταν τόσο καλά εναντίον του εξαναγκασμού του συρφετού…!
Για να εξετάσουμε λοιπόν το πρώτο από τα πρωτόκολλα. Το πρώτο πράγμα που βλέπουμε είναι ότι αναφέρει την λέξη Χριστιανός, κατόπιν προσπαθεί να στηλιτεύσει αυτούς που πίνουν ή επιδίδονται σε (κατ’ αυτούς) σε ακόλαστες πράξεις. Μέχρι εδώ εμένα μου θυμίζει εντολή της εκκλησίας, κάποιου παπά ή ανώτερου κληρικού που προσπαθεί με κάθε τρόπο να τρομοκρατήσει το ποίμνιο του. Για να πάμε όμως πιο κάτω. Βλέπουμε ότι αναφέρει τις κλασικές σπουδές. Ποιες θεωρούνται κλασικές σπουδές; Φυσικά τις Αρχαίες Ελληνικές γραμματείες. Άρα αμέσως το μυαλό μου πάει στο μίσος που είχε η χριστιανική θρησκεία, κατά τις αρχαίας θρησκείας και των φιλοσόφων της. Μπορώ επίσης να διακρίνω, μια κακή υποβάθμιση της γυναικείας φύσης. Επίσης με τον τρόπο του (αυτός που έγραψε και εμπνεύστηκε όλα αυτά), προσπαθεί να επιστήσει την προσοχή των πλουσίων, έναντι των υπηρετών τους. Θέλει επίσης να περάσει το μήνυμα, ότι καμιά γυναίκα δεν πρέπει να παίρνει μέρος στις διασκεδάσεις, αναφέροντας ότι και καλά είναι πράκτορες (οι γυναίκες) κάποιων που θέλουν να διαφθείρουν την νεολαία. Για να γίνει μάλιστα αποδεκτός (αυτός που τα έχει γράψει), μιλάει μέσα από το στόμα κάποιας μυστηριώδους οργάνωσης, που υποτίθεται ότι προσπαθεί να καταστρέψει τον κόσμο. Άρα το πρώτο άρθρο ή πρωτόκολλο —όπως θέλετε πείτε το— με οδηγεί κατευθείαν στην πλήρη απόρριψη του, για έναν και μόνο λόγο, ότι γίνετε φανερό από την γραφή του, ότι είναι γραμμένο από κάποιον Χριστιανό (πολύ φανατισμένο μάλιστα) που πρέπει να είναι ιερωμένος. Για να δούμε τι λέει το επόμενο πρωτόκολλο;
Πρωτόκολλο 2ον : Οι άρχοντες, που θα τους εκλέγουμε εμείς από την τάξη του λαού, ανάλογα με τον δουλικό χαρακτήρα τους, δεν θα είναι πρόσωπα προετοιμασμένα για την διακυβέρνηση της χώρας. Η διανοούμενη τάξη των χριστιανών θα καυχιέται για τις γνώσεις της και χωρίς να το εξετάζει λογικά, θα ενεργοποιήσει όλα τα διατάγματα της επιστήμης, τα οποία θα συγκεντρώσουν οι πράκτορες μας, για να οδηγήσουν τα πνεύματα των στην κατεύθυνση που μας είναι αναγκαία. Μη νομίσετε ότι αυτές οι διαβεβαιώσεις μας, είναι αβάσιμες. Παρατηρήστε τις επιτυχίες, τις οποίες μπορέσαμε να δημιουργήσουμε στον Δαρβινισμό, στον Μαρξισμό, στο Νιτσεϊσμό. Ο τύπος ενσαρκώνει την ελευθερία του λόγου, αλλά τα κράτη δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την δύναμη, έτσι αυτή έπεσε στα χέρια μας. Με αυτή πετύχαμε επιρροή, μένοντας συγχρόνως αφανείς…!
Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το δεύτερο πρωτόκολλο σαν μια μεγάλη ασυναρτησία, θα ήταν πολύ εύκολο και θα βόλευε, αλλά δεν θα το κάνω, έτσι χωρίς κανέναν προβληματισμό. Από την πρώτη του κιόλας γραμμή παρατηρούμε ότι ο περίφημος, ανόητος συγγραφέας, προσπαθεί να αποτρέψει την κοινωνία από την χρήσει της επιστήμης. Θέλει δια της βίας να οδηγήσει τις μάζες σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Ότι οι επιστήμονες δεν είναι παρά μόνο πλάσματα του διαβόλου (αντίπαλου του θεού). Κατηγορεί φανερά κάθε τι που είναι ενάντια του χριστιανισμού, όπως τον Δαρβίνο, τον Νίτσε ή τον Μαρξ. Και οι τρις που αναφέρει ήταν αθεϊστές. Άρα και πάλι οδηγούμε σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Και το δεύτερο πρωτόκολλο είναι χριστιανικό κατασκεύασμα. Παρ’ όλα αυτά πολλοί μέχρι σήμερα θέλησαν να μας τα περάσουν σαν συγγράμματα, κατασκευασμένα από τους Εβραίους, λες και κάποιος που έδινε διαταγές σε κάποιους άλλους, είχε την ανάγκη να κάνει ανάλυση για το τι πέτυχαν ή θα πετύχουν στο μέλλον. Παρουσιάζει σε κάθε περίπτωση πράγματα που είναι αδύνατον να γίνουν πιστευτά από άνθρωπο που είναι σκεπτόμενος. Ας πούμε ότι εγώ και μερικοί άλλοι, μαζευόμαστε σε κάποιο μέρος και εγώ προσπαθώ να δώσω εντολές στο πώς θα πρέπει να κατευθύνω τις μάζες. Είναι ανάγκη να δίνω τις εντολές αυτές μέσο συμπερασμάτων; Απλά αυτό που θα μπορούσα να κάνω είναι να πω τα εξής. Θα πάτε εκεί και θα κάνετε αυτό, πάει και τελείωσε, δεν θα έλεγα και καλά θα κάνουμε εκείνο και θα γίνει αυτό. Για αυτό λοιπόν το συμπέρασμα από τα δύο πρώτα άρθρα είναι ότι αυτός που τα έγραψε ήταν ή βλάκας ή χριστιανός βλάκας και με καμία μόρφωση, παιδεία.
Πρωτόκολλο 3ον : Λίγο χρόνο ακόμα και οι αταξίες, οι χρεοκοπίες θα εμφανισθούν παντού. Οι καταχρήσεις της εξουσίας θα ετοιμάσουν τελικά την πτώση των πολιτευμάτων. Όλα θα ανατραπούν κάτω από τα χτυπήματα του μαινόμενου πλήθους. Όλα αυτά τα δήθεν «δίκαια του λαού» δεν υπάρχουν παρά μόνο στην φαντασία. Δεν είναι ποτέ πραγματοποιήσιμα. Με την καθοδήγηση μας ο λαός έχει καταστρέψει την αριστοκρατία, που ήταν η προστάτρια δύναμη του, η φυσική του μητέρα, της οποίας το συμφέρον είναι συνυφασμένο με την ευημερία του λαού. Το συμφέρον μας είναι να εκφυλίζονται όλοι οι λαοί. Οι λαοί έχασαν την συνήθεια να σκέφτονται χωρίς τις επιστημονικές μας συμβουλές. Θυμηθείτε τη Γαλλική επανάσταση την οποία χαρακτήρισαν «ΜΕΓΑΛΗ». Τα μυστικά της προπαρασκευής της, είναι πολύ γνωστά, διότι υπήρξε ολόκληρη έργο των χεριών μας. Προς το παρών είμαστε άτρωτοι σαν διεθνής δύναμη, διότι, όταν μας επιτίθενται σ’ ένα κράτος, μας υπερασπίζονται στα άλλα. Η λέξη «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» βάζει τις ανθρώπινες κοινωνίες σε πάλη εναντίον κάθε δύναμης, ακόμα και της φύσης…!
Από ότι φαίνετε, το τρίτο πρωτόκολλο γίνετε πλέον ακόμα πιο προφητικό μιας και προσπαθεί, μέσα από αυτό, ο συγγραφέας των πρωτοκόλλων να αποτρέψει κάποια επανάσταση, ενώ συγχρόνως θέλει να επισημάνει στους επαναστάτες ότι δεν θα έχουν καμιά απολύτως τύχη. Μη μου πείτε τώρα, ότι είναι δυνατό σε μια συνεδρία κάποιον μυστικών δυνάμεων, ο ομιλητής να θέλει να εκθειάσει τα σχέδια του. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο συγκεκριμένος ομιλητής ήταν απλά να δίνει οδηγίες, για το πώς θα εφαρμοσθεί το σχέδιο του και όχι να λέει για τα κακά της εφαρμογής του σχεδίου αυτού. Θα μπορούσε όμως να δείχνει μόνο τα καλά του σχεδίου. Άρα εδώ —όπως είπα και πιο πάνω— έχουμε να κάνουμε με κάποιο προφητικό ίσως μνημόνιο κάποιου ιερωμένου, που κατά πάσα πιθανότητα θέλει να αποτρέψει την Ρωσική επανάσταση, εναντίον της τάξης των αριστοκρατών. Δεν είμαι σίγουρος εάν αξίζει τον κόπο, να γεμίσουμε τις σελίδες αυτού του βιβλίου με όλα αυτά τα δήθεν πρωτόκολλα, διότι και τα υπόλοιπα κινούνται στα ίδια περίπου πλαίσια. Εκείνο πάντως που είναι σίγουρο, είναι ότι αυτά τα συγγράμματα είναι αρκετά προφητικά. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το ποιος τα έγραψε και για πιο λόγο, αλλά το θέμα και η ουσία είναι για το ποιος τα εφαρμόζει. Για να δούμε όμως σε τι αναφέρετε το τέταρτο πρωτόκολλο.
Πρωτόκολλο 4ον : Κάθε δημοκρατία περνά από διάφορα στάδια. Το πρώτο μοιάζει με τις πρώτες μέρες της μανίας ενός τυφλού που ρίχνεται εδώ και εκεί. Το δεύτερο είναι αυτό της δημαγωγίας, από την οποία γεννιέται η αναρχία. Έπειτα έρχεται αναπόφευκτα ο δεσποτισμός. Δεσποτισμός που ασκείται από μυστική οργάνωση, η οποία ενεργεί με πολύ μικρότερη ευσυνειδησία όσο χρόνο ενεργεί κάτω από την κάλυψη μας. Ποιος θα μπορούσε να ανατρέψει μια αόρατη δύναμη; Διότι τέτοια είναι η δική μας δύναμη. Η εξωτερική επιφάνεια του ΜΑΣΟΝΙΣΜΟΥ δεν χρησιμεύει παρά στο να καλύπτει την δύναμη μας και φυσικά τους σκοπούς μας. Τα σχέδια αυτής της δύναμης μας και ο τόπος διαμονής μας θα μένουν πάντα άγνωστα στον λαό. Να γιατί πρέπει να υποκαταστήσουμε, τα πάντα στο πνεύμα του λαού και στην θέση τους να βάλουμε υλικούς υπολογισμούς και υλικές ανάγκες. Και για να μην έχουν τον καιρό να σκέφτονται και να εξετάζουν τα σχετικά με τους εαυτούς τους. Πρέπει να τους αποσπάμε με τις βιομηχανίες και το εμπόριο. Οι κοινωνίες αυτές θα έχουν την απόλυτη απέχθεια προς την πολιτική και την φύση…!
Το παραλήρημα συνεχίζετε από τον μάλλον ιερωμένο μιας και μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι κάποια μυστική οργάνωση, αλλά και ο ομιλών (της οργάνωσης) θα μπορούσε ποτέ να κάνει διαφήμιση στα στελέχη που έχουν συγκεντρωθεί εκεί, εάν η οργάνωση (όποια και αν είναι) δεν ήταν σίγουρη ότι τα στελέχη προς τα οποία απευθύνετε δεν συμφωνούσαν από την αρχή, με τις όποιες αρχές αυτής της οργάνωσης. Άρα λοιπόν δεν χρειάζεται να εκθειάζει τα προτερήματα της οργάνωσης. Δεν κάνει λοιπόν, τίποτα άλλο από το να προσπαθεί —όποιος είναι αυτός που δήθεν ομιλεί— να τρομοκρατήσει τους ακροατές του, με αυτόν δε τον τρόπο, τους οδηγεί να αντιδράσουν στους κανόνες για τους οποίους μιλάει. Άρα δεν μπορεί να συμφέρει κάτι τέτοιο στην οργάνωση την οποία εκπροσωπεί. Εκείνο που είναι πλέον φανερό από τα τέσσερα πρώτα πρωτόκολλα, που παρέθεσα και ανέλυσα, είναι ότι δεν θα αξίζει τον κόπο να καταναλώσω άλλες σελίδες τούτου του βιβλίου, σε πράγματα που πραγματικά δεν αξίζουν τον κόπο, ώστε κάποιος να τα επεξεργασθεί περαιτέρω. Μπορεί να μην υπάρχει σκοπός από αυτόν που τα έγραψε, αλλά και πάλι βλέπουμε την αγωνία των εξουσιαστών μας, στο να μας κάνουν να τρομοκρατηθούμε. Είναι πλέον φανερό ότι καμιά μυστική οργάνωση δεν θα χρειάζονταν ποτέ κάποιον να καταγράφει αυτά που λέγονταν μέσα στις συνεδρίες της, πόσο μάλλον να αυτοδιαφημίζεται στα στελέχη της. Μέχρι σήμερα με τα περίφημα αυτά πρωτόκολλα έχουν ασχοληθεί ουκ «ολίγοι» συγγραφείς, οι περισσότεροι δε ανήκαν στις τάξεις της εκκλησίας, της χριστιανικής εκκλησίας.
Κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ποτέ, ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι που κάποτε καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας, το καθεστώς που πήγε να επιβάλει ο Αδόλφος Χίτλερ, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι είναι που επιβάλουν αυτό το ίδιο καθεστώς, αλλά με την χειρότερη μορφή του. Τα όργανα τους εισβάλουν στα κράτη και αρπάζουν όποιον πολίτη που αυτοί θεωρούν ύποπτο. Κανείς όμως δεν αντιδρά, δεχόμαστε αγόγγυστα όλα όσα μας επιβάλλουν. Πρέπει δε να σας πω ότι όλοι μας είμαστε ύποπτοι για αυτούς ή μάλλον όχι ύποπτοι, αλλά ένοχοι. Τώρα πια είμαστε υποχρεωμένοι να αποδείξουμε την αθωότητα μας. Ακούμε στις ειδήσεις, ότι πολλοί πολίτες χάνουν την ζωή τους, μόνο και μόνο γιατί κουβαλούσαν ένα σακίδιο στην πλάτη. Αυτό θεωρήθηκε από τα όργανα των «ολίγων» ότι μπορεί μέσα στο σακίδιο να υπάρχει πρωτίστως βόμβα και κατά δεύτερο ότι θα μπορούσε ο άνθρωπος αυτός να έχει μέσα εκεί τα βιβλία του ή κάποια χαρτιά για την εργασία του. αυτό όμως δεν τους ενδιέφερε τόσο, άρα πρώτα τον πυροβόλησαν, τον σκότωσαν και μετά ανακάλυψαν ότι η τσάντα του δεν περιείχε τίποτα ύποπτο. Αλλά έτσι και αλλιώς δεν τους ενδιέφερε, πρώτα σε σκοτώνω και μετά αν είσαι αθώος θα σου πούμε ένα «συγνώμη, λάθος, είστε αθώος».
Κι όμως κανένα ΜΜΕ δεν έκανε καμιά μα καμιά συζήτηση για αυτό το απεχθές έγκλημα. Λένε μεν την είδηση, αλλά από την άλλη την λένε πνιγμένη, ανάμεσα σε stile life ειδήσεις. Όπως πχ το τι βρακί φορούσε η τραγουδίστρια «Α… Β…» και εάν η «Α… Β…» φορούσε μαύρο βρακί, η ανταγωνίστρια της φορούσε κόκκινο. Βλέπεις στα αφεντικά των βούτυρο–μπεμπέδων δεν συμφέρει να μας αναλύσουν την είδηση μιας και τότε θα καταλάβουμε ότι ζούμε τον απόλυτο φασισμό.
Μας μιλάνε για τρομοκράτες, αλλά από ότι φαίνετε ο μόνος τρομοκράτης είναι τα ίδια τα κράτη. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πολιτική του ανίερου κράτους του Ισραήλ. Εκεί λοιπόν, στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, οι Παλαιστίνιοι θέλοντας να ελευθερώσουν τα πάτρια εδάφη τους από τον στυγνό κατακτητή τους, αναγκάζονται να πολεμήσουν (χωρίς τακτικό στρατό), εναντίον των Ισραηλινών με αθέμιτα μέσα. Τι κάνει το Ισραήλ; Ανταποδίδει τα χτυπήματα σαν κοινώς τρομοκράτης. Οι βούτυρο–μπεμπέδες λένε την είδηση, αλλά ρίχνοντας μονόπλευρα το βάρος υπέρ του ανίερου κράτους του Ισραήλ. Λέγοντας την είδηση του «τρομοκρατικού» κτυπήματος στην καρδιά του Ισραήλ, έχεις την εντύπωση ότι είναι έτοιμοι να βάλουν τα κλάματα για τους πέντε νεκρούς και τους είκοσι Ισραηλινούς τραυματίες, όταν όμως οι νεκροί από τους Παλαιστίνιους, μετά από την επιδρομή των Εβραίων είναι διπλάσιοι ή τριπλάσιοι, δεν αναφέρουν τόσο τους νεκρούς Παλαιστίνιους, αλλά αντιθέτως ρίχνουν το βάρος τους, εάν πέτυχε η επίθεση ή όχι.
Κανείς τους δεν σχολιάζει για τους χιλιάδες νεκρούς σε Αφγανιστάν ή το Ιράκ ή τέλος πάντων όπου οι Αμερικάνοι ρίχνουν τις «έξυπνες» βόμβες τους. Έχουν φθάσει στο σημείο τον κατακτητικό στρατό να τον ονομάζουν ειρηνευτικό. Έχουμε φθάσει σε τέτοια επίπεδα ξεφτίλας, που εμείς, οι μάζες, καθισμένοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες μας, χαζεύουμε τις μ… που μας σερβίρουν οι βούτυρο–μπεμπέδες.
Αλλά εδώ μιλήσαμε για τις διακρατικές τρομοκρατίες. Έχουμε όμως και την φοβερότερη τρομοκρατία που είναι μέσα στο ίδιο το κράτος, στους ίδιους τους πολίτες του. Παραδείγματος χάρη, υπάρχουν κάποιοι που κλέβουν εκατομμύρια, αλλά είναι ευυπόληπτοι πολίτες, αν όμως κάποιος από την μάζα χρωστάει στο δημόσιο ή έχει κλέψει 1€, ε, τότε το κράτος και οι μηχανισμοί του, του φέρονται σαν τον πιο χειρότερο εγκληματία.
Πρόσφατα έμαθα (Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου 2005) ότι κάποιος που χρωστούσε στο ΙΚΑ, κάποια λεφτά, ο άνθρωπος πήγε και τα πλήρωσε, αλλά παρ’ όλα αυτά επειδή οι κρατικές υπηρεσίες δεν έχουν καμιά επικοινωνία μεταξύ τους, πήγε η αστυνομία και τον συνέλαβε. Τον οδήγησαν σε ένα κελί, μαζί με μαχαιροβγάλτες, νταβατζήδες και ότι άλλο απόβρασμα υπήρχε μέσα εκεί. Τον κράτησαν μέχρι τις δώδεκα το μεσημέρι της άλλης μέρας, έως ότου φέρει ο δικηγόρος του το χαρτί ότι έχει πληρώσει. Η συμπεριφορά δε των «οργάνων» της τάξης ήταν ότι χειρότερο απέναντι του. Κι όμως τα ίδια αυτά τα όργανα κάνουν υποκλίσεις όταν ίσως πάνε να συλλάβουν κάποιον που έχει φάει μερικά δις από το κοινωνικό σύνολο μιας και αυτός είναι με τους «καλούς». Γιατί όλοι αυτοί που τρώνε κάτι δις είναι πολίτες ανώτερης κατηγορίας. Το κράτος όμως φροντίζει έτσι να τρομοκρατεί τους πολίτες που ανήκουν στη μάζα. Τους τιμωρεί παραδειγματικά για να μη τολμήσει κάποιος άλλος από την μάζα να κάνει τα ίδια.
Μας κυβερνούν παγκόσμιες συμμορίες. Οι συμμορίες που κάποτε χώριζαν τοπικές περιοχές, στο ποια θα έχει δικαιοδοσία στην «Α» ή στην «Β» περιοχή, τώρα κάνουν το ίδιο σε διακρατικό επίπεδο. Έτσι λοιπόν όταν ένα κράτος δεν παραδίδει τα πλούτοι του στις συμμορίες ή μάλλον στις παγκόσμιες συμμορίες, τότε το κράτος φύλακας (Αμερική), επεμβαίνει και πνίγει στο αίμα το κράτος και τους πολίτες του. Χτυπάνε όπως βλέπετε τα κράτη που παράγουν πετρέλαιο, τους πουλάνε δήθεν ελευθερία. Δεν τους ρωτάνε όμως εάν θέλουν την δημοκρατία τους, αλλά απλά τους την επιβάλουν. Ύστερα βάζουν τους πολίτες του κατακτημένου κράτους να δουλεύουν για ένα πιάτο φαγητό. Μοιάζει σαν κάποιος μπει στο σπίτι μας, να ψωνίζουμε εμείς και εκείνος να μας δίνει όση ποσότητα φαγητού θέλει. Κανείς μας όμως δεν αντιδρά, παρακολουθούμε όλοι μας σαν αποχαυνωμένοι τους χαρτογιακάδες, βούτυρο–μπεμπέδες να μας σερβίρουν κατά πως τους συμφέρει την είδηση. Πρέπει λοιπόν να ομολογήσουμε ότι κύριοι υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν είμαστε εμείς, οι μάζες.
Ακόμα και όταν γίνετε —όταν γίνετε— κάποια απεργία από το σωματείο μας, αντί να συμμετέχουμε, εμείς πάμε εκδρομή και όχι στην συγκέντρωση. Τότε τι μπορούμε να περιμένουμε; Όλοι λέμε, πάμε εκδρομή εμείς, κάποιος άλλος θα βρεθεί να πάει. Αλλά η απεργία δεν είναι ευκαιρία για εκδρομή, για αργία, αλλά αντιθέτως είναι ευκαιρία για διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Από πού να πιάσει κανείς και που να τελειώσει.
Τι θα μπορούσαμε να πούμε για τον πρόσφατο πόλεμο εναντίον του Ιράκ; Μόλις την Τετάρτη, 14 Δεκεμβρίου 2005 ο πρόεδρος, βιτρίνα των «ολίγων», της Αμερικής παραδέχτηκε ότι τον παραπλάνησαν (λέει) οι μυστικές υπηρεσίες, για το ότι υπήρχαν όπλα πυρηνικού ολέθρου στο Ιράκ. Μα αγαπητή μου βιτρίνα, ο πόλεμος δεν έγινε γιατί εσύ ένα πρωί ξύπνησες και αποφάσισες ότι πρέπει να προστατέψεις, όλα τα άλλα κράτη από τα πυρηνικά όπλα των Ιρακινών. Ο πόλεμος έγινε για να μπορέσεις εσύ και τα αφεντικά σου να έχετε τον έλεγχο των πετρελαίων αλλά και να ενισχύσεις την θέση του κράτους των αφεντικών σου.
Για να μη μιλήσουμε για το Αφγανιστάν, ούτε εκεί έγινε ο πόλεμος γιατί σας έπιασε ο πόνος να ελευθερώσετε τον καταπιεσμένο λαό και τις δεινοπαθούντες γυναίκες της χώρας αυτής. Τον πόλεμο τον κάνατε μόνο και μόνο για να έχετε τον έλεγχο του οπίου. Για να μη σας μιλήσω και για τον εντελώς άδικο, αλλά και σχεδόν αδικαιολόγητο πόλεμο στην Σερβία. Πρέπει όμως να ξέρει ο πρόεδρος (βιτρίνα), ότι καμιά αυτοκρατορία δεν κατάφερε να κυβερνήσει τον κόσμο για πάντα.
Ο Αμερικάνικος λαός, πρέπει να μάθει ιστορία, διότι πολλές αυτοκρατορίες πέρασαν μέχρι σήμερα. Πρέπει να τους πληροφορήσω ότι καμιά δεν κράτησε, διότι στην προσπάθεια τους να κρατήσουν τα εδάφη που άρπαζαν, βρίσκονταν συνέχεια σε πόλεμο, είχαν παντού εχθρούς. Αλλά συνήθως η διαίρεση και η φθορά τους έρχονταν εκ των έσω. Δυστυχώς για τις αυτοκρατορίες επειδή δημιουργούνται, κάτω από μισαλλόδοξες συνθήκες και επειδή κυβερνούνται από μισαλλόδοξους κυβερνώντες, οι οποίοι ο καθένας τους θέλει να κυβερνήσει την αυτοκρατορία, κάνει το παν ώστε να ανέλθει στην εξουσία. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα να κοιτάει τα δικά του συμφέροντα, οπότε φθείρει και την ίδια την αυτοκρατορία.
Το χειρότερο δε απ’ όλα είναι ότι ο λαός της αυτοκρατορίας, με τον καιρό συνηθίζει να βλέπει τον πόλεμο από μακριά. Βλέπεις λόγο του όγκου της αυτοκρατορίας ο πόλεμος διεξάγετε πολύ μακριά από τον ίδιο τον λαό της. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο λαός αυτός να μαλθακώσει, να διαφθαρεί, όταν όμως η αυτοκρατορία αρχίσει να χάνει τα εδάφη που πριν είχε κατακτήσει, τότε ο πόλεμος πλησιάζει πολύ κοντά στην κοιτίδα που γέννησε την αυτοκρατορία, ο δε λαός της να πανικοβάλετε, να παρατάει τα όπλα και να εξολοθρεύετε χωρίς καμιά απολύτως αντίσταση.
Όλες οι αυτοκρατορίες στηρίζονται στην απόλυτη τρομοκράτηση των λαών που κατακτά. Το αποτέλεσμα όμως είναι να ενώσει τους λαούς και αυτοί να στραφούν —ενωμένοι πια— εναντίον της αυτοκρατορίας. Φυσικά οι αυτοκράτορες τοποθετούν —σε κάθε κράτος που κατακτούν— ανθρώπους δικούς τους που φυσικά προέρχονται από το ίδιο το κράτος που έχει κατακτηθεί. Σήμερα η δήθεν αυτοκρατορία, που ο αυτοκράτορας της πείρε πιο εξευγενισμένο όνομα, που φυσικά του το παρεχώρησαν οι βούτυρο–μπεμπέδες, τον ονόμασαν πλανητάρχη. Έτσι και αυτή η δήθεν αυτοκρατορία, κάνει τα ίδια πάντα λάθη. Κατακτά κράτη, τοποθετεί ανδρείκελα και από την άλλη θέλει οι κατακτημένοι λαοί να δεχτούν το ανδρείκελο τους, σαν απόλυτο ηγέτη τους.
Το παράδειγμα είναι απτό. Μιλάω για το Ιράκ, που δήθεν απελευθέρωσαν, τοποθέτησαν δε ένα ανίερο ανδρείκελο και ζητούν από τον λαό να τον ψηφίσει. Ζητούν την ψήφο του λαού, όχι γιατί έχουν ανάγκη τον λαό, αλλά θέλουν να έχουν την συναίνεση του λαού, έτσι για να μπορούν να την χρησιμοποιήσουν (την συναίνεση) σαν άλλοθι. Το αποτέλεσμα πάντα είναι το ίδιο. Ο λαός αντιδρά βίαια, ακόμα και φιλήσυχοι πολίτες επιστρατεύονται και πολεμούν στο πλευρό κάποιας ομάδας, που και αυτή (η ομάδα) θα τους εκμεταλλευτεί αργότερα. Η βία φέρνει πάντα βία.
Εάν το κράτος, χέρι των «ολίγων», ήθελε να κάνει καλό, τότε θα μπορούσε να πείσει, τον λαό του Ιράκ, να ρίξει τον βασανιστή του, χωρίς καμιά εξωτερική επέμβαση. Χρόνια τώρα προσπαθούν με διάφορους τρόπους να επιβάλλουν παντού το δήθεν δημοκρατικό τους καθεστώς. Δηλαδή τον απόλυτο φασισμό, κριμένο ή καλυμμένο εάν θέλετε, κάτω από το πέπλο της δήθεν δημοκρατίας τους. Γιατί είναι αδύνατον να πιστέψω ότι η δημοκρατία είναι καθεστώς που μπορεί να επιβληθεί με την βία. Αυτά τα δύο δεν μπορούν να συμβιβαστούν μεταξύ τους.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, έχετε παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια, τα περισσότερα πρόσωπα που συναντάμε στους δρόμους, είναι συνοφρυωμένα, δύσκολα μπορεί κάποιος να βρει χαμογελαστό πρόσωπο. Μας έχουν τρομοκρατήσει, ζούμε κάτω από ένα βαρύ πέπλο κρατικής τρομοκρατίας. Το μόνο που κάνουν οι λεγόμενοι ηγέτες μας, είναι να ακολουθούν τα πρότυπα της Αμερικάνικης αυτοκρατορίας, επιβάλλοντας κάθε τόσο νέους φόρους. Βάζουν τις τράπεζες να υπερχρεώνουν τις μάζες, αυτό φυσικά γίνετε κάτω από την επίβλεψη ενός ευρύτερου σχεδίου. Ο υπερχρεωμένος δεν έχει τον καιρό ή την διάθεση να αγωνιστεί ή να σκεφτεί τα δικά του συμφέροντα, γιατί πάντα τον απασχολεί η σκέψη της αποπληρωμής του δανείου του. Αυτό τον κάνει να σκέφτεται κάτω από συνθήκες πανικού. Αυτό το είδος τρομοκρατίας είναι ένα από τα πολλά. Κι όμως εάν οι μάζες μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, εύκολα θα μπορούσαν να κατακρημνίσουν τον συγκεκριμένο τρομοκρατικό βραχίονα του συστήματος των «ολίγων». Πώς; Μα με ένα απλό τρόπο. Κανείς να μη αποπλήρωνε το δάνειο που έλαβε από την τράπεζα. Θα ήταν εντελώς αδύνατον να κλείσουν τους εκατομμύρια δανειολήπτες σε φυλακές. Τότε πλέον δεν θα ζούσαμε εμείς κάτω από συνθήκες πανικού, αλλά το ίδιο το σύστημα!
Τώρα πια θα μπορούν να μας παρακολουθούν με όλα τα μέσα. Μας παρακολουθούν με κάμερες, με δορυφόρους, αλλά ακόμα και μέσο κινητών τηλεφώνων. Θυμάστε ότι κάποτε, όταν εκτοξεύανε τον πρώτο δορυφόρο στο διάστημα τι έλεγαν; Ότι έτσι θα μπορούν τα καράβια να κυβερνιόνται εύκολα, αφού θα μπορούν να εντοπίζουν ακριβώς που βρίσκονται, μέσο δορυφόρου. Αλλά ακόμα ότι θα μπορούν με τους δορυφόρους να παρακολουθούν τα μετεωρολογικά φαινόμενα και να μας προειδοποιούν για επικείμενες καταστροφές. Επίσης ότι οι δορυφόροι θα μπορούν να αναμεταδίδουν εύκολα αλλά και γρήγορα τα γεγονότα που συμβαίνουν στον πλανήτη, μέσο των τηλεοράσεων, τηλεοπτικών σταθμών. Με λίγα λόγια μας διαβεβαίωναν ότι οι δορυφόροι θα είναι για το καλό των λαών. Εγώ πάλι σας λέω ότι όλα αυτά που έλεγαν τότε, δεν είναι παρά μπούρδες. Σήμερα αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι δορυφόροι έγιναν μόνο και μόνο για να μπορούν να μας παρακολουθούν από ψηλά. Τα ίδια δεν έλεγαν και με τα κινητά τηλέφωνα; Ότι και καλά θα μας εξυπηρετούν στο να μπορούμε να επικοινωνούμε, με όποιον θέλουμε, αλλά και από όπου βρισκόμαστε. Μη τα τρώτε όλα αυτά, τίποτα δεν γίνετε χωρίς να υπάρχει η ανάγκη της εξυπηρέτησης των σκοπών τους. Ακόμα και τα κινητά τηλέφωνα έχουν ένα και μόνο σκοπό. Να μπορούν να μας παρακολουθούν, ακόμα και μέσο των κινητών τηλεφώνων, που βρισκόμαστε, με ποιον συνομιλούμε, τι λέμε; Οι εταιρείες θα μπορούν να μας καταγράφουν ανά πάσα στιγμή ή μάλλον τι λέω, θα καταγράφουν και μάλιστα με νόμο κάθε μας συνομιλία και το αρχείο αυτό θα καταγράφετε και θα φυλάσσεται για πολλά χρόνια. Και το πιο οξύμωρο απ’ όλα είναι ότι αυτήν την καταγραφή, κατασκοπία σε βάρος μας, θα πληρώνουμε εμείς την εταιρεία μόνο και μόνο για να μας κατασκοπεύει. Ναι φίλοι μου, δεν υπερβάλω καθόλου, όλα αυτά γίνονται κάτω από την καθοδήγηση του «χωροφύλακα» της παγκοσμιοποίησης που λέγετε Αμερική. Από την άλλη οι λεγόμενοι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύρονται πίσω από το άρμα της Αμερικής και απορούν μάλιστα, γιατί οι Ευρωπαϊκοί λαοί αδιαφορούν για την ένωση.
Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι που αντιδρούν σε όλο αυτό το φασιστικό σύστημα, αλλά είναι οι «λίγοι». Όσους αντιδρούν, ξέρετε τι τους κάνουν; Τους προσάπτουν την ρετσινιά ή του φασίστα ή του υπερβολικού ή τέλος του γραφικού. Φανταστείτε, ότι μια μέρα συνομιλείτε με ένα φίλο σας, φίλη σας και από το τηλέφωνο σας του λέτε κάτι εναντίον του συστήματος. Έπειτα από ένα χρονικό διάστημα, πάτε να πιάσετε δουλειά σε κάποια εταιρεία. Εκεί λοιπόν σας ρωτούν πώς σας λένε κλπ. Θα κοιτάξουν στον υπολογιστή τους και μετά θα σας πουν ότι την τάδε ημερομηνία είπατε κάτι που δεν έπρεπε στο τηλέφωνο και θα σας διώξουν κακήν κακός. Να λοιπόν πώς φθάσαμε στον απόλυτο φασισμό. Φαντασθείτε πόσους Εβραίους θα μπορούσε να εξολοθρεύσει ο Αδόλφος Χίτλερ, εάν είχε στα χέρια του όλη αυτήν την τεχνολογία τότε. Φίλοι μου ο φασισμός ή μάλλον ο απόλυτος φασισμός δεν γεννήθηκε, αλλά ζει πάνω από τα κεφάλια μας ήδη τώρα. Γιατί μη μου πούνε όλοι αυτοί ότι οι τρομοκράτες θα επικοινωνούσαν έτσι απλά μέσο τηλεφώνων ή μέσο e-mail, γιατί θα τρελαθώ. Εάν πράγματι υπήρχαν τρομοκράτες με την έννοια που θέλουν να μας τους παρουσιάσουν, τότε αυτοί θα είχαν άλλους τρόπους επικοινωνίας, άρα ότι γίνετε αυτή την στιγμή, γίνονται μόνο και μόνο για να μπορούν να παρακολουθούν τις μάζες και κανέναν άλλον.
Άλλωστε και το τρομοκρατικό χτύπημα στην Αμερική, έγινε από τους ίδιους τους «λίγους» και όχι από γνήσιους τρομοκράτες με ένα και μόνο σκοπό. Για να μπορούν σήμερα να περνάνε τον ένα φασιστικό νόμο μετά τον άλλον. Εάν εμείς (οι μάζες) δεν ξεσηκωθούμε σήμερα, χθες, τότε θα είναι πολύ αργά. Κάποτε μας μιλούσαν για προφητείες, που προφήτευαν τον ερχομό του άρχοντα του σκότους, σαν μια οντότητα, αλλά φίλοι μου το σκότος που πραγματικά ήρθε, δεν είναι ούτε οντότητα, ούτε κάποιο πλάσμα της κολάσεως, είναι τα αόρατα σχέδια τους, που σήμερα είναι ορατά. Αν ο μεσαίωνας θεωρείτε η πιο σκοτεινή εποχή του ανθρώπινου γένους, τότε ο αιώνας που ζούμε θα μπορούσε να ονομαστεί η εποχή των σκοτεινών διαδρόμων της Χριστιανικής κολάσεως.
Η κόλαση του Δάντη δεν είναι τίποτα μπροστά στην κόλαση που ζούμε, αλλά και θα ζήσουμε ακόμα πιο πολύ σε λίγο. Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε από την ημέρα που χτυπήθηκαν οι δίδυμοι πύργοι. Μου περνάει μάλιστα από το μυαλό ότι αυτοί οι πύργοι, πρέπει να κτίστηκαν με ένα και μόνο σκοπό. Για να θυσιαστούν μια μέρα, αφού πρώτα γίνουν σύμβολα. Δεν ξέρω ποια είναι η ομάδα των «ολίγων» που εκπονεί αυτά τα τρομερά σχέδια, αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχει και κρύβετε πίσω από τους λεγόμενους ηγέτες μας, που δεν είναι τίποτα άλλο από διευθυντές μιας μεγάλης εταιρείας που ονομάζετε παγκοσμιοποίηση.
Νομίζετε ότι τυχαία κτύπησαν δήθεν οι τρομοκράτες και την Ευρώπη; Οι σκληροί νόμοι που σήμερα περνούν στην Ευρώπη, εφαρμόζονται ήδη στην Αμερική, αλλά επειδή οι λαοί της Ευρωπαϊκής ηπείρου δεν μοιάζουν με τον Αμερικάνικο λαό, σκέφτηκαν να μας πείσουν με δύο τρομοκρατικά χτυπήματα, ένα στην Ισπανία και ένα στην Αγγλία. Οι δε χαρτογιακάδες, βούτυρο–μπεμπέδες, μετά από κάθε τέτοιο χτύπημα, έβγαιναν στην οθόνη και προσπαθούσαν και ενίοτε προσπαθούν να μας πείσουν ότι πίσω από όλα αυτά κρύβονται οι τρομοκράτες και ότι καλώς λαμβάνονται όλα αυτά τα φασιστικά μέτρα. Βγαίνουν με ύφος περίλυπο στο «γυαλί» και μιλούν για τους νεκρούς, βγαίνοντας από το στούντιο, τρέχουν στα κέντρα διασκεδάσεως για να λικνίσουν το γυμνασμένο τους κορμί και φυσικά να γελάσουν με όλα αυτά που τους βάζουν να μας σερβίρουν με ύφος χιλίων καρδιναλίων.
Τα έργα επιστημονικής φαντασίας ωχριούν μπροστά σ’ αυτά που ζούμε αυτήν την στιγμή. Δυστυχώς καλύπτονται πίσω από τους ανίερους δημοσιογράφους, που το μόνο που κάνουν είναι να τους καλύπτουν. Κάποτε ο δημοσιογράφος ήταν αυτός που πεινούσε, χόρταινε την πείνα του με τα γράμματα, μ’ αυτά που έγραφε, μιας και η πείνα του τον έφερνε πιο κοντά στις μάζες, έτσι για να ζεστάνει το ισχνό κορμί του. Τώρα πια ο δημοσιογράφος, ο κατά ευφημισμό δημοσιογράφος, κάθετε σε επαύλεις, με τα τζάκια του, με τα πολυτελή αυτοκίνητα του, με τις πισίνες του, έτοιμος πια να φθάσει τα αφεντικά του, που σε λίγο δεν θα τον χρειάζονται και ίσως τότε επιστρέψει στην φυσική του θέση. Αλλά τότε πια θα είναι αργά για να μπορέσει να κάνει κάτι. Θα του έχουν αφαιρέσει και το μικρόφωνο, αλλά και την κάμερα. Πότε θα συμβεί αυτό; Μα όταν πια το παγκόσμιο ολιγαρχικό καθεστώς θα καταφέρει να πάρει τα πάντα από τις μάζες, όταν πια θα πρέπει να χυθεί ποταμός αίματος για να μπορέσουμε να πάρουμε και πάλι κάποια από τα δικαιώματα που τώρα μας αφαιρούν ένα–ένα και γρήγορα–γρήγορα. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι όλοι αυτοί οι βούτυρο–μπεμπέδες και κατ’ ευφημισμό δημοσιογράφοι, τηλεπαρουσιαστές δεν θα μπορούν να αντέξουν την κατάβαση τους, γιατί απλά δεν θα είναι συνηθισμένοι σε κάτι τέτοιο. Βλέπεις φοβάται μη του τραβήξουν την καρέκλα αυτός, που έχει καρέκλα και κάθετε, ενώ αυτός που στέκει όρθιος δεν φοβάται μήπως πέσει.
Στην σημερινή εποχή όλα κυριαρχούνται από τρομοκρατικά μηνύματα. Από τις ειδήσεις, έως τις διαφημίσεις. Ίσως κάποιος από εσάς με ρωτήσει. «Μα καλά οι ειδήσεις, αλλά στα διαφημιστικά μηνύματα που βλέπεις την βία;». Θα σας δώσω μερικά παραδείγματα, αφού μπορεί να μην έχετε προσέξει κάποια διαφημιστικά μηνύματα. Υπάρχει μια ραδιοφωνική διαφήμιση, που ο πατέρας λέει στην κόρη ότι είναι αγγελάκι, εκείνη (η μικρή κόρη) από την μεριά της του απαντάει ότι είναι νεράιδα. Ο δύσμοιρος πατέρας επιμένει να της λέει ότι είναι αγγελάκι, η κόρη επιμένει πάλι ότι και καλά είναι νεράιδα, έως ότου κάνει μια ευχή κατά του πατέρα της. Τι εύχεται; Να γίνει βάτραχος, πράγματι λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούγεται το κρώξιμο ενός βατράχου. Προτρέπει τα παιδιά να εύχονται, όχι καλές ευχές, αλλά αντίθετα να είναι σκληρά και να μην τους νοιάζει εάν ο άνθρωπος που είναι απέναντι τους, έπαψε να είναι άνθρωπος και μετατράπηκε σε κάτι άλλο, που άνετα τα ίδια θα μπορούσαν να το σκοτώσουν, αυτό το άλλο. Έπειτα η διαφήμιση, η τηλεοπτική που προσπαθεί να εξάψει τον πόλεμο μεταξύ των δύο φύλλων, αρσενικού και θηλυκού, όταν η γυναίκα μαλώνει τον άντρα της γιατί δεν έκανε καλά τις δουλειές του σπιτιού. Έχει σκοπό να μειώσει τον άντρα και να δείξει ανωτερότητα της γυναίκας, έτσι όμως το μόνο που πετυχαίνει είναι να μπολιάζει το μίσος μεταξύ των φύλλων, αρσενικού και θηλυκού. Βέβαια θα μου πείτε αυτόν τον πόλεμο τον παρότρυναν από τότε που δημιούργησαν το δήθεν φεμινιστικό κίνημα. Όπως και να έχει πάντως, το περίφημο εκείνο διαίρει και βασίλευε το ακολουθούν πιστά και παντού, σε όλες τις εκφάνσεις τις δημόσιας ζωής μας.
Ας μη σας μιλήσω δε για τα κινούμενα σχέδια, τα δήθεν κάποτε αθώα κινούμενα σχέδια, έχουν πλέον πάρει τη μορφή της χωρίς κανένα περιορισμό βίας. Η δήθεν αθώα μορφή του μικρού ποντικού, που κάποτε διαβάζαμε, σαν κάτι το αθώο, αλλά και αυτός ακόμα ο mouse δήθεν αγωνίζονταν ενάντια στον κακό Μαύρο Pit που μάλλον πιο πολύ έφερνε σε άνθρωπο της μάζας. Ο ποντικός του σαλονιού ήταν αυτός που νικούσε πάντα. Προσέξετε ότι το όνομα του αντιπάλου του, παρέπεμπε σε ρατσιστές, ο κακός ήταν πάντα ο Black Pit, αφού ήταν μαύρος, κατ΄ ανάγκη ήταν και ο κακός. Όπως και να είχε πάντως, από τα μικρά και αθώα μας χρόνια μας έβαζαν πάντα να έχουμε κάποιον εχθρό, που πάντα όμως έρχονταν από τις τάξεις μας και όχι από τις δικές τους. Ο ανώτερος Μίκυ είχε στο πλευρό του τον Goofy που μάλλον συμβόλιζε τους πολίτες που χωρίς να το ξέρουν βοηθούν την τάξη τους. Τον ακολουθούσε πάντα χωρίς καμιά απολύτως βούληση, έκανε και δεχόταν ότι του έλεγε ο ποντικός. Αλλά και οι άλλοι ήρωες, όπως η πάπια Donald Duck που πάντα καταπιέζονταν από τον δανειστή θείο του. Ποτέ του δεν κατάφερε να πάρει χρήματα, από τον ολίγο, πάντα όμως έδινε στον λίγο θείο του, είτε είχε είτε δεν είχε. Και, και, και, έτσι βλέπουμε ότι στα παλιά κινούμενα σχέδια, απλά υπήρχε η κρυμμένη, υποβόσκουσα βία και τρομοκρατία.
Τώρα πια δεν χρειάζεται να καλύπτουν την βία και την τρομοκρατία τους, τώρα όλα είναι φανερά, οι χαρακτήρες των κινουμένων σχεδίων είναι απόλυτα βίαιοι, αντιπροσωπεύουν ακριβός το περιβάλλον που ζούμε εμείς και τα παιδιά μας. Κανένα χρώμα σε όλα αυτά, όλα είναι γκρίζα, σχεδόν σκοτεινά. Δείχνουν στα παιδιά μας, ότι ακόμα και θέλουν να επαναστατήσουν θα είναι μάταιο, μιας και ο ισχυρός έχει πάντα με το μέρος του το δίκαιο, τα όπλα, τους νόμους, τα εργαστήρια, από όπου αντλεί τα όπλα της βίας του. Εν μέρει μας τα κάνουν όλα φανερά, αλλά δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε.
Μας φανερώνουν μέσα από τα έργα τους (Hollywood) ότι όλα γίνονται κάτω από την μύτη μας, μέσα σε εργαστήρια που είναι κρυμμένα σε τόπους που κανείς μας δεν μπορεί να πλησιάσει, ακόμα και τις τοποθεσίες μας τις κάνουν φανερές, αλλά εμείς απλά παρακολουθούμε τα πάντα χωρίς να αντιδρούμε, επειδή όλα μας τα παρουσιάζουν σαν θέαμα. Ένα θέαμα που για τον πραγματικό παρατηρητή κρύβει μέσα όλη την αλήθεια τον άθλιων και ανίερων σχεδίων τους.
Επίσης στις παιδικές διαφημίσεις θα πρέπει να προσέξετε τον τρόπο που παροτρύνει ο παρουσιαστής της διαφήμισης το να αγοράσουμε το προϊόν που μας διαφημίζει. Δεν είναι μόνο προτρεπτικός ο λόγος του, αλλά επιτακτικός και βίαιος. Σαν να θέλει να μας κτυπήσει εάν δεν αγοράσουμε. Επίσης οι παιδικές διαφημίσεις έχουν σκοπό και την διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού, ώστε αργότερα να γίνει καταναλωτής ή πολεμιστής που θα υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, δικαιώματα. Παραδείγματος χάρη, τα μεν κορίτσια τα κάνουν τέλειους καταναλωτές, ενώ τα αγόρια τα διαμορφώνουν να αντέχουν στην βία, να εθίζονται.
Αν παρατηρήσετε τα παιγνίδια των κοριτσιών, δεν αρκούνται μόνο στην πώληση μιας κούκλας, αλλά τα παροτρύνει να αγοράζουν και μπόλικα ρούχα μαζί με την κούκλα για να την ντύνουν με διάφορα από αυτά, αλλά παράλληλα κάνουν άλλο ένα βήμα. Δίνουν δώρο και μερικά ρούχα ή παρελκυόμενα (αξεσουάρ) για τα ίδια τα κορίτσια. Αυτό θα τα κάνει όταν γίνουν γυναίκες να ζητούν περιττά πράγματα μιας και θα έχουν εθιστεί σ’ αυτό και θα επιζητούν να μοιάσουν με τις κούκλες που είχαν μικρές. Το ίδιο κάνουν και με τα αγόρια. Δεν αρκούνται στο να αγοράζουν τις βίαιες μορφές που τους προτείνουν, αλλά μαζί με τις ανίερες μορφές τους προσφέρουν και τα παρελκυόμενα των μορφών να τα φορέσουν ώστε να μοιάζουν με αυτές τις μορφές.
Ποια είναι η αντίδραση μας σε όλα αυτά; Καμιά, αγοράζουμε όλα αυτά στα παιδιά μας χωρίς κανένα δισταγμό, χωρίς καμιά ένδυα. Βλέπεις μας έχουν κάνει να βλέπουμε την παράλογες επιθυμίες των παιδιών μας σαν υποχρέωση μας. Έτσι και αλλιώς έχουν καταφέρει να εξισώσουν το μυαλό ενός ενήλικα, με το μυαλό ενός παιδιού. Κάθε παρατήρηση που μπορεί να κάνει ένας γονιός στο παιδί του, μας έκαναν να μοιάζει σαν βίαια πράξη. Τα παιδιά κατευθύνονται από τα ένστικτά τους, δεν μας επιτρέπουν όμως να καταπραΰνουμε αυτά τα ένστικτα. Αντιθέτως μας το απαγορεύουν λες και τα παιδιά διοικούν τον κόσμο μας. Μας έχουν κάνει να τα βλέπουμε σαν κυβερνήτες μας, δεν θέλουν να μας αφήσουν να βλέπουμε με τα μάτια του μυαλού, θέλουν να βλέπουμε με τα μάτια του ένστικτου μας. Όπως ακριβώς τα παιδιά.
Έτσι λόγω του ότι τα παιδιά διαθέτουν μόνο ένστικτο, σαν τα άγρια θηρία, που εάν δεν τα εκπαιδεύσεις, δεν μπορούν να γίνουν ποτέ κατοικίδια, έτσι και τα παιδιά, εάν δεν διαμορφώσουν χαρακτήρα, δεν θα μπορέσουν ποτέ να λειτουργήσουν με το μυαλό, αλλά μόνο με το ένστικτο. Ιδρύουν συνεχώς ιδρύματα που έχουν δήθεν σκοπό να προστατέψουν τα παιδιά που πάνω τους οι γονείς εξασκούν βία. Τα διαφημίζουν μάλιστα και σε ώρες που βλέπουν τηλεόραση και τα παιδιά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, τα παιδιά να απειλούν τον γονέα ότι θα τον καταγγείλουν εάν τολμήσει να τους απαγορεύσει κάτι.
Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που μια μικρή κοπέλα κατήγγειλε τον ίδιο τον πατέρα της ότι την βίαζε κατ’ εξακολούθηση. Μετά από εξέταση της όμως από τον ιατροδικαστή, αποδείχτηκε ότι ήταν παρθένα. Όταν την ρώτησαν γιατί το είπε αυτό για τον πατέρα της, η απάντηση της ήταν: «… το έκανα γιατί δεν μου επέτρεπε να πάω με τις φίλες μου στο club για να πιούμε, όπως κάνουν όλοι…». Να λοιπόν που το μικρό αυτό κορίτσι έλαβε το μήνυμα της διαφήμισης που πρόβαλε η τηλεόραση. Με αυτό όμως τον τρόπο είναι εύκολο όλοι οι ενήλικοι να πέσουμε θύματα της βίας ενός παιδιού, είτε κορίτσι είναι αυτό, είτε αγόρι. Θα μου πείτε βέβαια ότι όπως και να έχει η αλήθεια μπορεί να αποδειχθεί. Κι όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο θέλουμε να τα απλοποιήσουμε. Διότι ο στιγματισμός μέσα σε μια γειτονιά είναι στιγματισμός, όσο και εάν η αθωότητα σου αποδειχθεί.
Αλλά ακόμα και στο δικαίωμα μας για εργασία μας το αφαιρούν τεχνητά. Προκαλούν την ανεργία με ένα και μοναδικό σκοπό. Θέλουν να μας κάνουν να πεινάσουμε, ώστε να εργαζόμαστε για αυτούς με μοναδική αμοιβή «ένα πιάτο φαγητό». Άλλωστε στην Αμερική έχει είδη γίνει αυτό. Ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που γυρνούν στους δρόμους με ένα πλακάτ στα χέρια που γράφει επάνω. «ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑΓΗΤΟ». Η απόλυτη ξεφτίλα του ανθρώπινου γένους. Για όλα αυτά όμως οι εργατοπατέρες τι κάνουν; Φυσικά τίποτα, καμιά φορά μόνο κάνουν μια απεργία, έτσι για τα μάτια. Αυτό φυσικά γίνετε εσκεμμένα. Θέλουν να κάνουν τις μάζες να αποτάξουν τα εργατικά κινήματα, έτσι ώστε αυτά να χάσουν ακόμα και τους υποτυπώδης αρχηγούς τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ακόμα και ένας σωστός συνδικαλιστής να γίνει αρχηγός, δεν θα μπορέσει κανείς από την μάζα να τον πιστέψει μιας και η προηγηθείσα διαφθορά, αλλά και φθορά θα έχει κάνει την δουλειά της.
Παντού, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας ζωής, μας εξασκείται μια βίαια τρομοκρατία. Πριν λίγο καιρό συνεδρίαζαν στις Βρυξέλλες οι διευθυντές των «ολίγων», οι διορισμένοι ηγέτες δηλαδή. Συνεδρίαζαν για να συμφωνήσουν για τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Φυσικά από την αρχή το αποτέλεσμα ήταν προσχεδιασμένο ή προαποφασισμένο. Ήθελαν όμως να δώσουν μια νότα τρομοκρατίας, κρατικής τρομοκρατίας, ότι και καλά δεν είναι εύκολο να έρθουν σε συμφωνία. Πέρασαν μέρες και τελικά την προσχεδιασμένη απόφαση τους την πήραν άγρια ξημερώματα. Μας παρουσίασαν τελικά την συμφωνία τους με αρκετό σασπένς, λες και ήταν ταινία του Hollywood, με αυτά όμως τα κόλπα μπορούν και ρίχνουν στάχτη, πείθουν και καλά τις μάζες ότι αγωνίζονται για το καλό τους (το καλό των μαζών).
Το μόνο που θα έπρεπε να έχουμε υπόψη μας θα είναι ένα πράγμα. Ότι κάνουν αυτοί (οι κυβερνώντες), εμείς θα πρέπει να κάνουμε το αντίθετο, θα πρέπει να πιστεύουμε πάντα ότι όλα αυτά γίνονται μόνο για το καλό των «ολίγων». Όπως είπα πολλές φορές μέχρι τώρα, δεν θα κουραστώ να το λέω, αυτοί που μας κυβερνούν, δεν εκλέγονται από εμάς (τις μάζες), αλλά απλά είναι διορισμένοι, μιας και εμείς κατευθυνόμαστε από αυτούς τους «λίγους» που μας τους επιβάλουν με την βοήθεια των ΜΜΕ και όλους αυτούς που τους υπηρετούν. Όλοι αυτοί οι λεγόμενοι πολιτικοί είναι διορισμένοι υπάλληλοι των «ολίγων» και εξυπηρετούν τα ανίερα συμφέροντα τους. Μοιάζει να τους δίνουμε εμείς την εξουσία να μας κυβερνήσουν, αλλά στην πραγματικότητα διορίζονται από τους ο»λίγους». Σε εμάς απλά δίνουν την ευχαρίστηση δήθεν να τους εκλέξουμε. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι.
Έτσι κι’ αλλιώς ακολουθούμε πλέον —στην πατρίδα μας— τα ίδια πρότυπα με την Αμερική. Όπως εκεί υπάρχουν δύο μόνο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, έτσι και εδώ δύο είναι τα κόμματα, αλλά και οι οικογένειες που εναλλάσσονται στην εξουσία. Βλέπεις οι μάζες είναι μιμητικές όπως και τα πρόβατα. Αν κάποιο πρόβατο ξεκινήσει να τρέχει ξαφνικά, τα υπόλοιπα το ακολουθούν κατά πόδας χωρίς στην πραγματικότητα να ξέρουν ή να καταλαβαίνουν γιατί το κάνουν.
Μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους, που πρέπει να σας πω ότι ήταν η απαρχή της λεγόμενης σήμερα παγκοσμιοποίησης, δημιούργησαν ένα κράτος ψεύτικου προτύπου για τις μάζες της Ευρώπης. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι το κράτος πρότυπο αποτελείτε κατά 80% από ευρωπαίους πολίτες. Δημιούργησαν την Αμερική ώστε οι μάζες τις Ευρώπης, να έχουν ένα πρότυπο. Όπως ο καθένας από εμάς θέλουμε να γίνουμε σαν τον τάδε ή τον δείνα πλούσιο, έτσι και σαν κράτη θέλουμε να γίνουμε πλούσιοι σαν το Αμερικάνικο κράτος. Ακόμα και σ’ αυτό το κράτος, οι μάζες που το αποτελούν, μέχρι σήμερα τους μπόλιασαν με μια και μόνο ιδέα που δεν είναι άλλη από το «Αμερικάνικο όνειρο» που δήθεν όλοι πρέπει να είναι πλούσιοι. Ξέρετε πώς ζουν όλοι οι Αμερικάνοι πολίτες; Δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εργάζονται, καμιά άλλη χαρά. Όλοι τους έχουν ένα και μόνο σκοπό, να γίνουν πλούσιοι.
Όλα εκείνα που σήμερα τρομοκρατούν εμάς, όπως τα δάνεια από τις τράπεζες, οι πιστωτικές κάρτες κλπ, όλα αυτά έχουν εφαρμοστεί και έχουν γίνει πράξη πρώτα στην Αμερική και κατόπιν άρχισαν να εφαρμόζονται στην Ευρώπη και στις Ευρωπαϊκές μάζες. Οι Αμερικάνικες μάζες, ζουν με δάνεια, όταν χάσει κάποιος από αυτούς την δουλειά του, τότε το μόνο που του απομένει είναι ή να αυτοκτονήσει, ή να πάει φυλακή και στην καλύτερη περίπτωση να μείνει άστεγος και να ζει μέσα σε χαρτόκουτα. Οι Αμερικάνικες μάζες ζουν κάτω από αυτή την τρομερή απειλή της ανεργίας και της αποπληρωμής του δανείου. Εδώ και μερικά χρόνια, ζούμε και εμείς έτσι. Βλέπετε το μόνο που θέλουμε είναι να μοιάσουμε στο Αμερικάνικο πρότυπο, που φυσικά έχουν φροντίσει να μας το παρουσιάσουν σαν υπέρτατο ιδανικό.
Κανείς τους δεν μας έχει μιλήσει για τους άστεγους, να μας μιλήσει για το τι είναι αυτό που προκαλεί αυτό το τρομερό φαινόμενο. Μπορεί από καιρό εις καιρό να λέει κάποιος για τους άστεγους, αλλά δεν επεκτείνετε εις βάθος. Δεν μας λένε για τα ανθρώπινα ράκη που κυκλοφορούν ανάμεσα στους βολεμένους, μαζεύοντας, αλουμινένια κουτιά για να μπορέσουν να βγάλουν μερικά δολάρια για να αγοράσουν ένα κομμάτι ψωμί. Κανείς δεν θέλει να κοιτάξει πίσω από την ωραιοποιημένη βιτρίνα του αμερικάνικου «ονείρου». Κανείς δεν λέει ότι το καθεστώς τις υγείας εκεί είναι: «… έχεις λεφτά; Ζεις, δεν έχεις; Πέθανες». Ούτε καν η ίδια σου η οικογένεια δεν θέλει να σε ξέρει εάν δεν έχεις τουλάχιστον τα βασικά, όπως ένα σπίτι (νοικιασμένο), ένα αυτοκίνητο, αλλά και πιστωτικές κάρτες ώστε να είσαι σε θέση να καταναλώνεις τα αγαθά των «ολίγων». Ο θεσμός της Αμερικάνικης οικογένειας είναι ανύπαρκτος. Εάν δεν είσαι ο πρώτος, τότε δεν έχεις καμιά αξία. Κανείς, ούτε καν οι ίδιοι οι γονείς, δεν θέλουν να δουν το παιδί τους, εάν δεν έχει όλα αυτά που σας ανέφερα πριν, δεν θέλει να ακούσει το πρόβλημα σου. Στην Αμερική είναι που οι περισσότεροι τρέχουν από ψυχολόγο σε ψυχολόγο, για να του εκθέσουν τα ψυχολογικά τους προβλήματα, μόνο και μόνο γιατί δεν υπάρχει οικογένεια για να ακούσει τα προβλήματα τους.
Έτσι και χειρότερα θέλουν να κάνουν τα πράγματα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας. Τίποτα δεν θα είναι ανώτερο από το χρήμα. Αυτή θα είναι η νέα θρησκεία μας. Για αυτό βλέπετε ότι οι παλαιές θρησκείες, που κάποτε τους βοήθησαν να εδραιωθούν, τους είναι πλέον τελείως άχρηστες. Ποιος πριν μερικά χρόνια, θα μπορούσε να αμφισβητήσει ανοιχτά και δημοσίως την μη ύπαρξη θεού; Κανείς φυσικά. Κι όμως αυτή την στιγμή αμφισβητούνται οι ίδιοι οι ιερείς των θρησκειών και μάλιστα ξεφτιλίζονται.
Φυσικά κάποια πράγματα από τις παλαιές θρησκείες, τους είναι ακόμα χρήσιμα, μιας και αυτά είναι καταναλωτικά. Παραδείγματος χάρη η λεγόμενη γέννηση του Χριστού. Ακόμα δεν έχουν τολμήσει να την αμφισβητήσουν, όχι γιατί φοβούνται να το κάνουν, αλλά επειδή αυτή η γιορτή είναι καταναλωτική δεν θα ήθελαν να την εξαλείψουν. Μέσα από αυτή την γιορτή μας έχουν περάσει την ιδέα του άκρατου καταναλωτισμού. Πολλές φορές παρακολουθώ κάποιους που σχεδόν δεν έχουν να βάλουν ένα ρούχο επάνω τους, αλλά παρ’ όλα αυτά σκέφτονται με φόβο να μην αγοράσουν κάποια πράγματα που θα τους είναι άχρηστα εκείνες τις ημέρες. Προσπαθούν να αγοράσουν δώρα, από φόβο μήπως τους κακό χαρακτηρίσουν οι συνάνθρωποι τους. Δεν τους νοιάζει εάν μετά από τις γιορτές δεν θα είναι σε θέση να αγοράσουν ούτε ψωμί για να φάνε. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μπορέσουν να αγοράσουν άχρηστα στολίδια για το δέντρο. Όλοι αυτοί έχουν την εντύπωση ότι είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν αυτό. Ξέρετε πώς λέγετε αυτό; Τρομοκρατία του καταναλωτή.
Έχουν «φυτέψει» στην συνείδηση, αλλά και στο υποσυνείδητο μας, την ανάγκη των αγορών και ιδίως τις μέρες που αυτοί ονόμασαν γιορτινές, με ένα και μόνο σκοπό που δεν είναι άλλος από την υπερκατανάλωση. Σχεδόν μας πιάνει τρόμος στην ιδέα να μη μπορέσουμε να καταναλώσουμε όσο μπορούμε πιο πολύ τις ημέρες των Χριστουγέννων αλλά και της πρωτοχρονιάς. Αν όμως αναλογιστούμε γιατί πρέπει να είναι κάτι ξεχωριστό και να σκεφτούμε να μη καταναλώσουμε, τότε έρχονται τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μας λένε. «Οι γιορτές αυτές είναι κάτι το ξεχωριστώ, επειδή πρέπει να νοιώσουμε κάτι διαφορετικό από ότι κάνει κανείς τις άλλες μέρες του χρόνου. Με λίγα λόγια πρέπει να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας». Και εγώ ρωτάω, αυτές οι έρημες μπαταρίες μας, πρέπει να γεμίζουν συνέχεια με φούμαρα;
Παρ’ όλα αυτά δεν είμαστε σε θέση να προβάλλουμε καμιά μα καμιά αντίδραση, έστω και σκεφτόμενοι σαν ζηλιάρηδες. Δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να βάλουμε τα μυαλά μας να σκεφτούν γιατί θα πρέπει να καταναλώσουμε τόσα πολλά και μάλιστα χωρίς καν να τα χρειαζόμαστε; Επιμένουμε να καταναλώνουμε επειδή ακριβώς μας το λένε. Γιατί να μη θέλουμε να πάμε έστω και για μια φορά στην ζωή μας κόντρα στο ρεύμα που αυτοί μας επιβάλουν; Τρομοκρατούμεθα ακόμα και στη σκέψη ότι κάποια Χριστούγεννα δεν θα μπορέσουμε να ψωνίσουμε όλα εκείνα τα περιττώματα που αυτοί (οι «λίγοι») μας σερβίρουν.
Μπορεί πολλοί από εσάς να γνωρίζετε, ότι στην Γαλλία, έχει απαγορευθεί να φορούν οι μαθητές αλλά και όλοι οι άλλοι, θρησκευτικά σύμβολα σε δημόσιες εμφανίσεις, μπορεί από την μια να είναι σωστό, από την άλλη να είναι λάθος. Όπως και να έχει πάντως, το μόνο που δεν απαγόρευσαν είναι οι γιορτές των Χριστουγέννων αλλά και της πρωτοχρονιάς. Αυτά δεν είναι σύμβολα, ο «άγιος» Βασίλης δεν είναι τάχα θρησκευτικό σύμβολο; Γιατί όμως λέτε ότι δεν τα απαγόρευσαν αυτά; Μα είναι πολύ απλό. Διότι αυτά είναι τα σύμβολα της καταναλώσεως, μιας καταναλωτικής κοινωνίας.
Κι όμως κανείς δεν διαμαρτύρεται. Δεν χρειαζόταν ούτε να πολεμήσουμε, ούτε αίμα να χυθεί. Θα μπορούσαμε απλά να απορρίψουμε όλα αυτά που μας επιβάλουν, με ένα και μόνο απλό τρόπο. Τις ημέρες αυτές να μη ψωνίζει κανείς μας, ούτε ένα πράγμα. Ξέρετε τι θα γίνονταν; Το έχετε σκεφτεί μάζες; Το σύστημα τους θα κατέρρεε από την μια στιγμή στην άλλη. Ας μη διαμαρτυρόμαστε για όλα όσα μας κάνουν. Ίσως οι μόνοι υπεύθυνοι να είμαστε εμείς, οι άμυαλες μάζες. Οι μάζες των προβάτων.
Μερικοί μόνο παλεύουν κατά της παγκοσμιοποίησης, αλλά είναι πολλοί «λίγοι» εμπρός στην θανάσιμη λαίλαπα που έρχεται κατά πάνω μας. Οι μάζες αρκούνται να τους παρατηρούν, όπως τα πρόβατα που παρακολουθούν την σφαγή των άλλων προβάτων, χωρίς να προβάλουν καμιά αντίσταση. Και καλά τα πρόβατα είναι πρόβατα και δεν μπορούν να αντιδράσουν, οι μάζες όμως; Δυστυχώς κάθε μέρα που περνάει, τα πράγματα για μας γίνονται όλο και πιο χειρότερα.
Εδώ και χρόνια, οι «λίγοι» προσπαθούν να φτιάξουν ομάδες, που άλλοτε ονομάζονται τέκτονες, άλλοτε διαφωτιστές κλπ. Φαίνετε όμως ότι σχεδόν ποτέ, μέχρι σήμερα, δεν κατάφερε η μια ομάδα να επιβληθεί στην άλλη, έως ότου κάποιος από αυτούς, κατόρθωσε αυτό που σήμερα ονομάζουμε παγκοσμιοποίηση. Με λίγα λόγια κατόρθωσε να ενώσει όλες τις σκόρπιες ομάδες των «ολίγων» σε μια. Ξεκίνησε στην αρχή σαν Νέα Τάξη Πραγμάτων και κατέληξε στην σημερινή της μορφή. Έτσι η κρατική πλέον τρομοκρατία επιβάλετε πάνω στις μάζες που την δέχονται αγόγγυστα. Σε όλες τις χώρες του πλανήτη επικρατεί το τρομακτικό καθεστώς της παγκόσμιας αστυνόμευσης και ίσως–ίσως αργότερα η τρομοκρατία του παγκόσμιου στρατού.
Κάποτε στην Αμερική οι συμμορίες τρομοκρατούσαν τους μικρούς επαγγελματίες και άρπαζαν από αυτούς χρήματα καθώς τους πωλούσαν προστασία. Αυτό γίνονταν σε τοπικό επίπεδο, τώρα όμως υπάρχουν οι μεγάλες εταιρείες που κάνουν το ίδιο σε κρατικό επίπεδο. Το κράτος της Αμερικής, εάν το δούμε σαν έδρα συμμορίας, τότε θα κατανοήσουμε με ποιόν τρόπο πουλάει προστασία σε κράτη. Το πρόσχημα του δήθεν εκδημοκρατισμού δεν είναι τίποτα άλλο από πώληση προστασίας. Αν κάποιο κράτος αντιδράσει σε αυτό, τότε πάνε και το βομβαρδίζουν, το εξοντώνουν στην κυριολεξία. Το ίδιο δεν συνέβη με το Ιράκ, με την Σερβία, αλλά και παλαιότερα με το Βόρειο Βιετνάμ; Εκείνο που δεν μπόρεσα να καταλάβω ποτέ, είναι γιατί δεν κατέκτησαν και την Κούβα. Βέβαια υπάρχει μια εξήγηση και μάλλον είναι η πιο λογική. Ίσως να κοστολόγησαν ότι ένας βομβαρδισμός της Κούβας θα τους στοίχιζε πολύ πιο πολλά από ότι θα μπορούσε να τους προσφέρει. Βλέπεις για το κράτος, συμμορία, της Αμερικής τα πάντα έχουν ένα τίμημα, που δεν είναι άλλο από τα πόσα θα πάρω και από το πόσα θα δώσω. Άλλωστε ο σημερινός αρχηγός ή μάλλον ο σημερινός διευθυντής της συμμορίας (ο πρόεδρος της Αμερικής), το είχε πει καθαρά όταν ξεκινούσε τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ. Είχε πει τότε τα εξής. «Ή είστε μαζί μας, ή είστε με τους άλλους…», άρα βλέπουμε ότι το να είσαι ουδέτερος δεν γίνετε με τίποτα, όλα αυτά κάτω από το πρόσχημα του κυνηγιού των τρομοκρατών. Αν τώρα σε όλα αυτά περί τρομοκρατίας κολλήσουμε το χτύπημα της 9ης Σεπτεμβρίου, τότε θα καταλάβουμε ότι εκείνο το κτύπημα, ωφελούσε μόνο τα σχέδια της παγκόσμιας συμμορίας.
Τα πάντα κινούνται αυτή την στιγμή κάτω από το πέπλο της κρατικής ή μάλλον της εταιρικής τρομοκρατίας. Ο δε παγκόσμιος θεός δεν είναι άλλος από το χρήμα. Ξέρετε φίλοι μου, όταν κυβερνά η ολιγαρχία, τότε τα πάντα υποδουλώνονται κάτω από την μπότα της και πιστέψτε με είναι πολύ βαριά και μαύρη αυτή η μπότα. Εφόσον δε, δεν αντιδρούμε, τόσο η μπότα μας πατά περισσότερο στον λαιμό, μια ς και κανένα ολιγαρχικό καθεστώς δεν μπορεί να επιζήσει, εάν δεν καταφέρει να αναπτύξει τους μηχανισμούς εκείνους που θα μπορούν να ελέγχουν τις μάζες. Επίσης θα πρέπει να ξέρετε ότι το καθεστώς της δημοκρατίας, φέρνει την τυραννίδα γιατί δεν έχει άλλον τρόπο για να επιζήσει και να κρατηθεί στην εξουσία.
Στα χρόνια της αρχαιότητας, γίνονταν Ολυμπιακοί Αγώνες. Τότε είχαν ένα σκοπό. Ο σκοπός τους ήταν να ανασυντάξουν τις μάζες τους, πάλι οι «λίγοι», ώστε κατόπιν να βρουν και πάλι την δύναμη να επιτεθεί ο ένας στον άλλον, με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Πάντα το θέαμα εξυπηρετούσε ένα και μόνο σκοπό. Να κλείσει τα μάτια των μαζών. Στην σημερινή εποχή οι αγώνες αυτοί έχουν άλλο σκοπό. Ποιος είναι αυτός; Πρώτον να μαζέψουν χρήματα, δεύτερον να τα πάρουν από το κράτος που διοργανώνει τους αγώνες και τρίτον είναι ότι με το πρόσχημα των ασφαλών αγώνων να τοποθετήσουν τα καινούργια συστήματα παρακολούθησης των μαζών. Ας μη ξεχνάμε τι συνέβη στην Αθήνα, όταν διοργανώσαμε τους δήθεν ειρηνευτικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποιος από μας θα ξεχάσει το zeppelin που πετούσε πάνω από τα κεφάλια μας με έναν και μόνο σκοπό, να μας κατασκοπεύει το τι λέμε, πώς κινούμαστε και όλα τα σχετικά. Πόσα λεφτά χρεωθήκαμε στις πλάτες μας, μόνο και μόνο για να μπορούν να μας παρακολουθούν; Εμάς (τις μάζες) χρεώνουν ακόμα και για τους ανίερους σκοπούς τους. Σας ρωτάω τώρα, λέτε να ήταν εύκολο για αυτούς, ξαφνικά να μας βάλουν κάμερες παρακολούθησης ή ένα αερόστατο να μας κατασκοπεύει, εάν δεν υπήρχαν οι Ολυμπιακοί αγώνες, εάν δεν υπήρχε η δήθεν τρομοκρατία; Εκείνο τον καιρό της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων, πόσοι από εμάς δεν ήθελαν να μιλήσουν για θέματα τρομοκρατίας, μιας και φοβόμασταν ότι μπορεί κάποιος να μας ακούσει;
Όχι φίλοι μου, δεν υπάρχει καμιά τρομοκρατική οργάνωση που μπορεί να δρα από μόνη της εάν δεν έχει πίσω της την κάλυψη των «ολίγων». Κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να κάνει τρομοκρατική οργάνωση, χωρίς να γίνει αντιληπτός. Ο πρόεδρος της Αμερικής, όταν κατάλαβε ότι οι μάζες της πατρίδας του δεν θέλουν να τον εκλέξουν, τότε πάλι επιστράτεψε τον αρχηγό της δήθεν οργάνωσης που κτύπησε τους δίδυμους πύργους. Μη ξεχνάτε, ότι ο περίφημος αρχηγός βγήκε μερικές μέρες πριν τις Αμερικάνικες εκλογές και άρχισε να εκτοξεύει απειλές εναντίον του Αμερικάνικου λαού. Με αυτόν τον τρόπο τους τρομοκράτησε και έτσι εξέλεξαν και πάλι τον ίδιο αρχηγό, συμμορίτη για να μπορέσουν οι «λίγοι» να επιβάλλουν τα ανίερα και σκοτεινά σχέδια τους. Θα μου πείτε ότι θα μπορούσαν να διορίσουν κάποιον άλλον, αλλά βλέπετε η αίσθηση της σιγουριάς για το ποιόν αυτού που έχουν είναι διαφορετική. Ο κάθε διευθυντής που τοποθετούν στην εξουσία, θα πρέπει να είναι ήδη δοκιμασμένος. Φοβούνται ότι κάποιος καινούργιος μπορεί να τους δημιουργήσει προβλήματα. Έτσι τοποθετούν και πάλι τον ίδιο μέχρι να εδραιώσουν καλά την εξουσία τους. Αν πχ ψάξουμε λίγο πιο βαθιά το τρομοκρατικό κτύπημα στη Ισπανία, πάλι θα δούμε ότι υπάρχουν πολλά κενά. Τα ψέματα του πρωθυπουργού της Ισπανίας ήταν ολοφάνερα, για αυτό τον άλλαξαν μιας και είδαν ότι το χαρτί τους είχε καεί. Φυσικά επέβαλαν πάλι κάποιον δικό τους αλλά…!
Υπάρχει και το κτύπημα του Λονδίνου, επίσης και εκεί αν ψάξουμε λίγο το θέμα θα δούμε ότι κανείς τρομοκράτης δεν έχει μαζί του όλα εκείνα τα χαρτιά που μπορεί να τον καταστήσουν ένοχο. Δεν έχει πχ χαρτιά, όπως διαβατήρια και ταυτότητες, διευθύνσεις οικία κλπ. Στους δίδυμους πύργους πχ βρέθηκαν τα διαβατήρια λέει αυτών που έριξαν τα αεροπλάνα πάνω στους πύργους. Μα είναι δυνατόν με τέτοια δύναμη πυρός να έμειναν αυτά τα χαρτιά άθικτα; Από τι ήταν κατασκευασμένα από ατσάλι; Μα στις πυρκαγιές αυτές έλιωσαν ακόμα και τα σίδερα, πώς ήταν δυνατόν να βρεθούν αυτά τα χαρτιά; Μήπως είναι τυχαίο το γεγονός ότι και στο Λονδίνο την ημέρα του τρομοκρατικού κτυπήματος, διεξάγονταν αντιτρομοκρατική άσκηση; Βέβαια για όλα αυτά τα θέματα δεν γίνετε λόγος, παρά μόνο μερικοί ψίθυροι και τίποτα παραπάνω. Ακόμα και όταν πουν την είδηση οι βούτυρο–μπεμπέδες, αμέσως μετά περνάνε στο τι βρακί φορούσε η τάδε τραγουδίστρια ώστε να αποσπάσουν την προσοχή της μάζας από την ίδια την είδηση και τον προβληματισμό. Δεν πρέπει με κανέναν τρόπο, να αφεθεί η μάζα στο να μπορέσει να εμπεδώσει την είδηση και με αυτό τον τρόπο να σκεφτεί. Όλα γίνονται κατόπιν σχεδίου, τίποτα δεν αφήνετε στην τύχη.
Μερικά χρόνια πριν, είχαν έρθει στην δημοσιότητα μερικά έγραφα που ονομάστηκαν «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών». Τα ανακάλυψε ένας ρώσος, λέγανε και λένε, ότι αυτά γράφτηκαν από Εβραίους Σιωνιστές και αφορούν τα σχέδια για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δεν αμφισβητώ την εγκυρότητα των εγγράφων αυτών, αλλά υπάρχει ένα αλλά. Αυτό το αλλά που υπάρχει θα ήθελα να το αναλύσω. Για να πάρουμε λοιπόν μερικά από αυτά τα περίφημα πρωτόκολλα και να τα αναλύσουμε.
Πρωτόκολλο 1ον : Οι χριστιανικοί λαοί αποκτηνώθηκαν από τα ισχυρά ποτά, η νεολαία τους αποβλακώθηκε από τις κλασικές σπουδές και από την πρόωρη ακολασία, στην οποία την έχουν σπρώξει οι πράκτορες μας —οικοδιδάσκαλοι, υπηρέτες, γυναίκες παιδαγωγοί στα σπίτια των πλουσίων— οι υπάλληλοι μας αλλού, οι γυναίκες μας στους τόπους διασκεδάσεως των χριστιανών. Στον αριθμό των τελευταίων αυτών, θα πρέπει να προσθέσουμε και τις ονομαζόμενες «γυναίκες του κόσμου», που μιμούνται με την θέληση τους, τις ακολασίες τους και τις ηδυπάθειες τους. Το σύνθημα μας είναι «Η ισχύς και η υποκρισία». Εμείς είμαστε εκείνοι που πρώτοι έχουμε ρίξει στον λαό τις λέξεις «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΙΣΟΤΗΤΑ», «ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ», λέξεις που επαναλαμβάνονται ύστερα, από ανόητους «παπαγάλους», οι οποίοι προσελκύονται από παντού με αυτό το δόλωμα και δεν χρησιμοποιούνται για τίποτα άλλο παρά για να καταστρέψουν την ευημερία του κόσμου. Την αληθινή, ατομική ελευθερία, που άλλοτε προφυλάσσονταν τόσο καλά εναντίον του εξαναγκασμού του συρφετού…!
Για να εξετάσουμε λοιπόν το πρώτο από τα πρωτόκολλα. Το πρώτο πράγμα που βλέπουμε είναι ότι αναφέρει την λέξη Χριστιανός, κατόπιν προσπαθεί να στηλιτεύσει αυτούς που πίνουν ή επιδίδονται σε (κατ’ αυτούς) σε ακόλαστες πράξεις. Μέχρι εδώ εμένα μου θυμίζει εντολή της εκκλησίας, κάποιου παπά ή ανώτερου κληρικού που προσπαθεί με κάθε τρόπο να τρομοκρατήσει το ποίμνιο του. Για να πάμε όμως πιο κάτω. Βλέπουμε ότι αναφέρει τις κλασικές σπουδές. Ποιες θεωρούνται κλασικές σπουδές; Φυσικά τις Αρχαίες Ελληνικές γραμματείες. Άρα αμέσως το μυαλό μου πάει στο μίσος που είχε η χριστιανική θρησκεία, κατά τις αρχαίας θρησκείας και των φιλοσόφων της. Μπορώ επίσης να διακρίνω, μια κακή υποβάθμιση της γυναικείας φύσης. Επίσης με τον τρόπο του (αυτός που έγραψε και εμπνεύστηκε όλα αυτά), προσπαθεί να επιστήσει την προσοχή των πλουσίων, έναντι των υπηρετών τους. Θέλει επίσης να περάσει το μήνυμα, ότι καμιά γυναίκα δεν πρέπει να παίρνει μέρος στις διασκεδάσεις, αναφέροντας ότι και καλά είναι πράκτορες (οι γυναίκες) κάποιων που θέλουν να διαφθείρουν την νεολαία. Για να γίνει μάλιστα αποδεκτός (αυτός που τα έχει γράψει), μιλάει μέσα από το στόμα κάποιας μυστηριώδους οργάνωσης, που υποτίθεται ότι προσπαθεί να καταστρέψει τον κόσμο. Άρα το πρώτο άρθρο ή πρωτόκολλο —όπως θέλετε πείτε το— με οδηγεί κατευθείαν στην πλήρη απόρριψη του, για έναν και μόνο λόγο, ότι γίνετε φανερό από την γραφή του, ότι είναι γραμμένο από κάποιον Χριστιανό (πολύ φανατισμένο μάλιστα) που πρέπει να είναι ιερωμένος. Για να δούμε τι λέει το επόμενο πρωτόκολλο;
Πρωτόκολλο 2ον : Οι άρχοντες, που θα τους εκλέγουμε εμείς από την τάξη του λαού, ανάλογα με τον δουλικό χαρακτήρα τους, δεν θα είναι πρόσωπα προετοιμασμένα για την διακυβέρνηση της χώρας. Η διανοούμενη τάξη των χριστιανών θα καυχιέται για τις γνώσεις της και χωρίς να το εξετάζει λογικά, θα ενεργοποιήσει όλα τα διατάγματα της επιστήμης, τα οποία θα συγκεντρώσουν οι πράκτορες μας, για να οδηγήσουν τα πνεύματα των στην κατεύθυνση που μας είναι αναγκαία. Μη νομίσετε ότι αυτές οι διαβεβαιώσεις μας, είναι αβάσιμες. Παρατηρήστε τις επιτυχίες, τις οποίες μπορέσαμε να δημιουργήσουμε στον Δαρβινισμό, στον Μαρξισμό, στο Νιτσεϊσμό. Ο τύπος ενσαρκώνει την ελευθερία του λόγου, αλλά τα κράτη δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την δύναμη, έτσι αυτή έπεσε στα χέρια μας. Με αυτή πετύχαμε επιρροή, μένοντας συγχρόνως αφανείς…!
Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το δεύτερο πρωτόκολλο σαν μια μεγάλη ασυναρτησία, θα ήταν πολύ εύκολο και θα βόλευε, αλλά δεν θα το κάνω, έτσι χωρίς κανέναν προβληματισμό. Από την πρώτη του κιόλας γραμμή παρατηρούμε ότι ο περίφημος, ανόητος συγγραφέας, προσπαθεί να αποτρέψει την κοινωνία από την χρήσει της επιστήμης. Θέλει δια της βίας να οδηγήσει τις μάζες σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Ότι οι επιστήμονες δεν είναι παρά μόνο πλάσματα του διαβόλου (αντίπαλου του θεού). Κατηγορεί φανερά κάθε τι που είναι ενάντια του χριστιανισμού, όπως τον Δαρβίνο, τον Νίτσε ή τον Μαρξ. Και οι τρις που αναφέρει ήταν αθεϊστές. Άρα και πάλι οδηγούμε σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Και το δεύτερο πρωτόκολλο είναι χριστιανικό κατασκεύασμα. Παρ’ όλα αυτά πολλοί μέχρι σήμερα θέλησαν να μας τα περάσουν σαν συγγράμματα, κατασκευασμένα από τους Εβραίους, λες και κάποιος που έδινε διαταγές σε κάποιους άλλους, είχε την ανάγκη να κάνει ανάλυση για το τι πέτυχαν ή θα πετύχουν στο μέλλον. Παρουσιάζει σε κάθε περίπτωση πράγματα που είναι αδύνατον να γίνουν πιστευτά από άνθρωπο που είναι σκεπτόμενος. Ας πούμε ότι εγώ και μερικοί άλλοι, μαζευόμαστε σε κάποιο μέρος και εγώ προσπαθώ να δώσω εντολές στο πώς θα πρέπει να κατευθύνω τις μάζες. Είναι ανάγκη να δίνω τις εντολές αυτές μέσο συμπερασμάτων; Απλά αυτό που θα μπορούσα να κάνω είναι να πω τα εξής. Θα πάτε εκεί και θα κάνετε αυτό, πάει και τελείωσε, δεν θα έλεγα και καλά θα κάνουμε εκείνο και θα γίνει αυτό. Για αυτό λοιπόν το συμπέρασμα από τα δύο πρώτα άρθρα είναι ότι αυτός που τα έγραψε ήταν ή βλάκας ή χριστιανός βλάκας και με καμία μόρφωση, παιδεία.
Πρωτόκολλο 3ον : Λίγο χρόνο ακόμα και οι αταξίες, οι χρεοκοπίες θα εμφανισθούν παντού. Οι καταχρήσεις της εξουσίας θα ετοιμάσουν τελικά την πτώση των πολιτευμάτων. Όλα θα ανατραπούν κάτω από τα χτυπήματα του μαινόμενου πλήθους. Όλα αυτά τα δήθεν «δίκαια του λαού» δεν υπάρχουν παρά μόνο στην φαντασία. Δεν είναι ποτέ πραγματοποιήσιμα. Με την καθοδήγηση μας ο λαός έχει καταστρέψει την αριστοκρατία, που ήταν η προστάτρια δύναμη του, η φυσική του μητέρα, της οποίας το συμφέρον είναι συνυφασμένο με την ευημερία του λαού. Το συμφέρον μας είναι να εκφυλίζονται όλοι οι λαοί. Οι λαοί έχασαν την συνήθεια να σκέφτονται χωρίς τις επιστημονικές μας συμβουλές. Θυμηθείτε τη Γαλλική επανάσταση την οποία χαρακτήρισαν «ΜΕΓΑΛΗ». Τα μυστικά της προπαρασκευής της, είναι πολύ γνωστά, διότι υπήρξε ολόκληρη έργο των χεριών μας. Προς το παρών είμαστε άτρωτοι σαν διεθνής δύναμη, διότι, όταν μας επιτίθενται σ’ ένα κράτος, μας υπερασπίζονται στα άλλα. Η λέξη «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» βάζει τις ανθρώπινες κοινωνίες σε πάλη εναντίον κάθε δύναμης, ακόμα και της φύσης…!
Από ότι φαίνετε, το τρίτο πρωτόκολλο γίνετε πλέον ακόμα πιο προφητικό μιας και προσπαθεί, μέσα από αυτό, ο συγγραφέας των πρωτοκόλλων να αποτρέψει κάποια επανάσταση, ενώ συγχρόνως θέλει να επισημάνει στους επαναστάτες ότι δεν θα έχουν καμιά απολύτως τύχη. Μη μου πείτε τώρα, ότι είναι δυνατό σε μια συνεδρία κάποιον μυστικών δυνάμεων, ο ομιλητής να θέλει να εκθειάσει τα σχέδια του. Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο συγκεκριμένος ομιλητής ήταν απλά να δίνει οδηγίες, για το πώς θα εφαρμοσθεί το σχέδιο του και όχι να λέει για τα κακά της εφαρμογής του σχεδίου αυτού. Θα μπορούσε όμως να δείχνει μόνο τα καλά του σχεδίου. Άρα εδώ —όπως είπα και πιο πάνω— έχουμε να κάνουμε με κάποιο προφητικό ίσως μνημόνιο κάποιου ιερωμένου, που κατά πάσα πιθανότητα θέλει να αποτρέψει την Ρωσική επανάσταση, εναντίον της τάξης των αριστοκρατών. Δεν είμαι σίγουρος εάν αξίζει τον κόπο, να γεμίσουμε τις σελίδες αυτού του βιβλίου με όλα αυτά τα δήθεν πρωτόκολλα, διότι και τα υπόλοιπα κινούνται στα ίδια περίπου πλαίσια. Εκείνο πάντως που είναι σίγουρο, είναι ότι αυτά τα συγγράμματα είναι αρκετά προφητικά. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το ποιος τα έγραψε και για πιο λόγο, αλλά το θέμα και η ουσία είναι για το ποιος τα εφαρμόζει. Για να δούμε όμως σε τι αναφέρετε το τέταρτο πρωτόκολλο.
Πρωτόκολλο 4ον : Κάθε δημοκρατία περνά από διάφορα στάδια. Το πρώτο μοιάζει με τις πρώτες μέρες της μανίας ενός τυφλού που ρίχνεται εδώ και εκεί. Το δεύτερο είναι αυτό της δημαγωγίας, από την οποία γεννιέται η αναρχία. Έπειτα έρχεται αναπόφευκτα ο δεσποτισμός. Δεσποτισμός που ασκείται από μυστική οργάνωση, η οποία ενεργεί με πολύ μικρότερη ευσυνειδησία όσο χρόνο ενεργεί κάτω από την κάλυψη μας. Ποιος θα μπορούσε να ανατρέψει μια αόρατη δύναμη; Διότι τέτοια είναι η δική μας δύναμη. Η εξωτερική επιφάνεια του ΜΑΣΟΝΙΣΜΟΥ δεν χρησιμεύει παρά στο να καλύπτει την δύναμη μας και φυσικά τους σκοπούς μας. Τα σχέδια αυτής της δύναμης μας και ο τόπος διαμονής μας θα μένουν πάντα άγνωστα στον λαό. Να γιατί πρέπει να υποκαταστήσουμε, τα πάντα στο πνεύμα του λαού και στην θέση τους να βάλουμε υλικούς υπολογισμούς και υλικές ανάγκες. Και για να μην έχουν τον καιρό να σκέφτονται και να εξετάζουν τα σχετικά με τους εαυτούς τους. Πρέπει να τους αποσπάμε με τις βιομηχανίες και το εμπόριο. Οι κοινωνίες αυτές θα έχουν την απόλυτη απέχθεια προς την πολιτική και την φύση…!
Το παραλήρημα συνεχίζετε από τον μάλλον ιερωμένο μιας και μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι κάποια μυστική οργάνωση, αλλά και ο ομιλών (της οργάνωσης) θα μπορούσε ποτέ να κάνει διαφήμιση στα στελέχη που έχουν συγκεντρωθεί εκεί, εάν η οργάνωση (όποια και αν είναι) δεν ήταν σίγουρη ότι τα στελέχη προς τα οποία απευθύνετε δεν συμφωνούσαν από την αρχή, με τις όποιες αρχές αυτής της οργάνωσης. Άρα λοιπόν δεν χρειάζεται να εκθειάζει τα προτερήματα της οργάνωσης. Δεν κάνει λοιπόν, τίποτα άλλο από το να προσπαθεί —όποιος είναι αυτός που δήθεν ομιλεί— να τρομοκρατήσει τους ακροατές του, με αυτόν δε τον τρόπο, τους οδηγεί να αντιδράσουν στους κανόνες για τους οποίους μιλάει. Άρα δεν μπορεί να συμφέρει κάτι τέτοιο στην οργάνωση την οποία εκπροσωπεί. Εκείνο που είναι πλέον φανερό από τα τέσσερα πρώτα πρωτόκολλα, που παρέθεσα και ανέλυσα, είναι ότι δεν θα αξίζει τον κόπο να καταναλώσω άλλες σελίδες τούτου του βιβλίου, σε πράγματα που πραγματικά δεν αξίζουν τον κόπο, ώστε κάποιος να τα επεξεργασθεί περαιτέρω. Μπορεί να μην υπάρχει σκοπός από αυτόν που τα έγραψε, αλλά και πάλι βλέπουμε την αγωνία των εξουσιαστών μας, στο να μας κάνουν να τρομοκρατηθούμε. Είναι πλέον φανερό ότι καμιά μυστική οργάνωση δεν θα χρειάζονταν ποτέ κάποιον να καταγράφει αυτά που λέγονταν μέσα στις συνεδρίες της, πόσο μάλλον να αυτοδιαφημίζεται στα στελέχη της. Μέχρι σήμερα με τα περίφημα αυτά πρωτόκολλα έχουν ασχοληθεί ουκ «ολίγοι» συγγραφείς, οι περισσότεροι δε ανήκαν στις τάξεις της εκκλησίας, της χριστιανικής εκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου