ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Για τα συγγράμματα όλων των προαναφερθέντων ξέρουμε, εκείνο όμως που κανείς από αυτούς δεν αναφέρει είναι για το ποιος ή ποιοι έγραψαν την μυθολογία. Δεν είναι περίεργο για το πώς έφθασε μέχρι στις μέρες μας. Μη μου πείτε τώρα ότι έφθασε από στόμα σε στόμα! Ποια ήταν η ανάγκη για να γραφεί ή να μεταδοθεί κάτι τέτοιο; Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί κάποιος ή κάποιοι έφθασαν στο σημείο να γράψουν ή έστω να μεταδώσουν ένα τέτοιο θεολογικό σύγγραμμα; Γιατί μη μου πείτε ότι δεν χρειάζεται και κόπος και χρόνος για να μπορέσει κάποιος να γράψει τόσο μεθοδευμένα ένα τέτοιο πράγμα; Ο συγγραφέας ή οι συγγραφείς της μυθολογίας θα έπρεπε να κρατάνε σημειώσεις, μιας και θα ήταν πολύ δύσκολο να μπορεί κάποιος να πλέκει τόσες πολλές ιστορίες χωρίς να κρατά σημειώσεις. Για να δούμε όμως —έστω ότι το έγραψε ένας— γιατί αυτός που κάθισε να γράψει ένα τόσο δύσκολο σύγγραμμα, βρέθηκε σε μια τέτοια ανάγκη; Ποια αιτία υπήρχε για να γραφεί κάτι τόσο δύσκολο; Πολλοί από σας θα βιαστούν να πουν «… ήθελε να μιλήσει, να γράψει τέλος πάντων κάτι για τα φυσικά φαινόμενα, αλλά επειδή δεν ήξερε να εξηγήσει για τους κεραυνούς ή τις αστραπές, απέδωσε όλα τα φυσικά φαινόμενα σε θεότητες…». Θα απαντήσω αμέσως, ότι ακόμα και έτσι να είναι, πώς θα ήταν δυνατόν χιλιάδες άνθρωποι να πιστέψουν σε έναν μόνο άνθρωπο ή έστω και σε δέκα ανθρώπους;
Αν κανείς ψάξει λίγο περισσότερο θα δει ότι οι περισσότερες θρησκευτικές δοξασίες είναι σχεδόν όμοιες ή παρόμοιες μεταξύ τους. Μήπως λοιπόν, όλο αυτό το θρησκευτικό αλαλούμ είναι ένα και το αυτό και προέρχεται από μια κατευθυντήρια γραμμή; Μήπως κάποιοι ήθελαν να υποτάξουν τις λαϊκές συνειδήσεις; Το θεωρείτε τυχαίο ότι οι περισσότερες ανά τον κόσμο όλο θεότητες είναι σχεδόν ίδιες; Ότι δηλαδή έχουν την ίδια βάση; Μόνο τα ονόματα διαφέρουν από τόπο σε τόπο και από λαό σε λαό. Άρα δεν θα ήταν εύλογο όλα αυτά να συνταιριάστηκαν έτσι ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των «ολίγων»;
Τώρα όμως γενάτε ένα μεγάλο ερώτημα. Από ποιους εδόθη η εντολή για την «κατασκευή» ενός τέτοιου «λογισμικού»; Ναι μη σας κάνει εντύπωση η λέξη που χρησιμοποίησα, πράγματι πρόκειται περί λογισμικού μιας και περιέχει τόσα ονόματα, τόσες πράξεις, τόσο καλά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Πραγματικά είναι να απορεί κανείς πώς κατάφεραν να πλέξουν τόσο καλά την ύφανση που λέγετε μυθολογία, που από αυτήν προήλθαν και οι επόμενες θρησκείες.
Μερικοί συγγραφείς της εποχής μας, λένε ότι όλες οι μεγάλες αποφάσεις προήλθαν από τα λεγόμενα ιερατεία ή σχολές. Ένα από τα μεγαλύτερα ιερατεία είναι και αυτό που ονομάζετε Ορφικό. Αυτό ακριβώς το ιερατείο ήταν που έδωσε τα πρώτα θρησκευτικά βήματα. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι πολλά από τα αρχαία κτίσματα, που σήμερα κοσμούν κάποιες πόλεις, όπως η πόλη της Αθήνας, η πόλη της Ρώμης κλπ, έχουν κοινά σημεία αναφοράς.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το Κολοσσαίο της Ρώμης, αυτό λοιπόν το κτίσμα έχει σχήμα αυγού. Το αυγό λοιπόν το συναντάμε σαν θρησκευτικό σύμβολο στα πρώτα βήματα των Ορφικών θεωριών περί γενέσεως του κόσμου. Οι Ορφικοί έλεγαν ότι ολόκληρος ο κόσμος, σύμπαν, δεν είναι παρά ένα μεγάλο αυγό, που μέσα του περιέχει την ζωή. Αν λοιπόν ανατρέξουμε σε αυτά τα πρώτα θρησκευτικά βήματα της ανθρωπότητας, θα δούμε ότι αυτή η θρησκεία είχε προσαρμοσθεί έτσι ώστε να ταιριάζει σε κάθε λαό. Ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του κάθε λαού, ανάλογα με τον τόπο που βρισκόταν ο κάθε λαός, προσαρμόζονταν και η θρησκεία. Για αυτό ίσως παρατηρούμε το φαινόμενο που όλες οι θρησκείες μοιάζουν να έχουν κοινή καταγωγή.
Άρα λοιπόν πρέπει να συμπεράνουμε ότι η λεγόμενη σημερινή παγκοσμιοποίηση είναι πολύ παλιό εύρημα. Φαίνετε ότι από καιρό εις καιρό, η ολιγαρχική τάξη, προσπαθούσε να επιβάλει τον έναν, παγκόσμιο κυβερνήτη ή αν θέλετε την μια παγκόσμια κυβέρνηση. Βέβαια προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα. Σε τι χρειάζεται ο ένας παγκόσμιος κυβερνήτης; Η παγκόσμια υπέρ–κυβέρνηση; Ξέρετε; Πολλές φορές μια λαϊκή παροιμία λέει: «Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει». Φαίνετε λοιπόν ότι τους είναι πολύ πιο εύκολο να μπορούν να κυβερνούν όλο τον κόσμο ως μια πολιτεία, παρά να είναι διασπασμένος (ο κόσμος) σε πολλά μέρη.
Κατά καιρούς επέβαλαν διάφορα μοντέλα, άλλα τους «έβγαιναν» και άλλα πάλι όχι. Όπως και να έχει όμως πρέπει να ξέρουμε ότι ο απώτερος σκοπός τους είναι αν επιβληθούν πάνω στις μάζες, παρέχοντας όμως λιγότερα από τις περιουσίες τους. Από ότι φαίνετε το σημερινό μοντέλο είναι πολύ κοντά στο να τους «βγει» μιας και κατάφεραν να υποδουλώσουν το συνειδητό αλλά και το υποσυνείδητο των λαϊκών μαζών.
Φυσικά τους πείρε αρκετά χρόνια για να κατορθώσουν κάτι τέτοιο. Βλέπετε στην αρχή ήταν αρκετά ποιο δύσκολο να το καταφέρουν αυτό. Οι λαοί μπορεί να ήταν κάποτε ποιο αμόρφωτοι μεν, αλλά λειτουργούσαν βάση ενστίκτου. Έτσι μπορεί μεν και τότε να είχαν τους προπαγανδιστές τους, αλλά αυτοί λειτουργούσαν μέσα σε ένα περιορισμένο χώρο. Ίσως αυτό τους έκανε να δημιουργήσουν πρώτα τις πόλεις και μετά τα κράτη–έθνη. Μέσω του κράτους–έθνους τους ήταν πολύ πιο εύκολο να ελέγχουν τα πάντα. Βέβαια από τότε που ανακάλυψαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η δουλειά τους έγινε πολύ πιο εύκολη μιας και τώρα θα μπορούσαν να επιβάλλουν τις ιδέες, απόψεις ή τα συμφέροντα τους αν θέλετε.
Βλέπεις η κοινοί θεοί μπορεί να προσέφεραν καλές υπηρεσίες, αλλά δεν ήταν παρά οι προάγγελοι της σημερινής κατάστασης. Επί τον καιρό της Μυθολογίας ίδρυσαν μερικές πειραματικές αυτοκρατορίες, οι οποίες προσπάθησαν να επιβληθούν πάνω σε άλλα μικρότερα κράτη. Αλλά τότε ήταν ο καιρός που ακόμα, ίσως, υπήρχαν διαφωνίες στους κόλπους τους. Έτσι θα έπρεπε να βρεθεί ή μάλλον να ξεκαθαρίσουν το στάρι από τα σκουπίδια. Τι θέλω να πω; Ας το ξεκαθαρίσουμε, τότε που κάποιοι προσπαθούσαν να επιβληθούν σαν πλουσιότερη ανά τον κόσμο, ο καθένας από αυτούς ήθελε να γίνει παγκόσμιος κυβερνήτης, αλλά, υπήρχε ένα μεγάλο αλλά ακόμα. Ποιο ήταν αυτό; Μα φυσικά δεν μπορούσε να κυβερνάει ένας που είχε λιγότερη περιουσία από κάποιον άλλο με την μεγαλύτερη, άλλωστε ο παγκόσμιος κυβερνήτης έπρεπε να είναι ο πιο σκληρός, ο πιο έξυπνος και πάνω απ’ όλα να κυβερνάει μόνο για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των «ολίγων». Η λεγόμενη Άρια φυλή δεν αφορούσε ποτέ αυτόν καθεαυτό τον εκάστοτε λαό. Όχι για αυτούς η Άρια φυλή είναι οι ««λίγοι»» πλούσιοι, που θα πρέπει να ξεχωρίσουν από τους άλλους «λίγους», αυτοί θα γίνουν και η παγκόσμια κυβέρνηση.
Ακόμα και στην μυθολογία, βλέπουμε ή μάλλον διαβάζουμε για κάποια εκκαθάριση που γίνετε δήθεν μεταξύ των θεών, που μάλλον δεν είναι τίποτα άλλο από την επιβολή της παγκόσμιας κυβέρνησης. Η μυθολογία πρέπει να είναι το παγκόσμιο ευαγγέλιο τους. Διαβάζουμε το πώς ο Δίας κατορθώνει μέσα από μεγάλες συμμαχίες να εδραιώνει την θέση του σαν ο ένας, παγκόσμιος θεός. Ο συμβολισμός του ότι κατορθώνει να νικήσει πλάσματα που μέχρι τότε ζούσαν στην Γη, αποδεικνύει ότι ο πόλεμος του δεν ήταν ενάντια σε άλλα ισχυρά πλάσματα, αλλά στην μάζα. Αναφέρει (η μυθολογία) για μάχες του Δια εναντίον των τέκνων της Γης, τα οποία κατορθώνει να τα κλείσει στα τάρταρα. Κι όμως τα τάρταρα δεν είναι παρά η ίδια η Γη. Βλέπουμε λοιπόν ότι οι ««λίγοι»» νικούν τους πολλούς.
Έτσι λοιπόν οι μάζες που έχουν νικηθεί από τους «λίγους», καταδικάζονται στο να ζουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, να προσφέρουν τα πάντα στους «λίγους». Βέβαια στην μυθολογία αυτό αναφέρετε σαν θυσία στους θεούς. Κι όμως απλά είναι ο φόρος που πληρώνουν οι ηττημένοι στους νικητές. Παρατηρούμε ότι οι 12α παγκόσμιοι κυβερνήτες μπορούν να περνούν την ώρα τους πλέον, μη κάνοντας τίποτα. Έχουν επιβολή σε όλα, ακόμα και στα σώματα των μαζών. Ο Δίας βιάζει από καιρό εις καιρό όποια γυναίκα θέλει από την μάζα. Η Ήρα δεν αντιδράει παρά μόνο με σπασμωδικές κινήσεις ή εκμεταλλευόμενη και αυτή από καιρό εις καιρό κάποιον άλλον φτωχό νέο. Άλλωστε καμιά γυναίκα δεν θα ήθελε να παρατήσει τον άντρα της όταν αυτός είναι πλούσιος αλλά και άρχοντας. Το ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα; Φαίνετε λοιπόν καθαρά ότι η οικογένεια του Δία περνάει καλά, χωρίς να κάνει τίποτα ουσιαστικό, γλεντάει, χαίρετε την ζωή, θεοποιείται.
Βέβαια η δόξα και η εξουσία φέρνουν έριδες ακόμα και μεταξύ της οικογένειας, έτσι ο καθένας από αυτούς (τα παιδιά τους) θέλει να γίνει αυτός ανώτερος και έτσι ξεσπάνε διαμάχες μεταξύ τους για το ποιος είναι ανώτερος. Για το ποιος δηλαδή θα ελέγχει το καλύτερο «φιλέτο». Ίσως αυτό είναι μια αιτία που κάθε φορά ανατρέπονται τα μεγάλο–επίβουλα σχέδια τους. Βέβαια ίσως στην σημερινή εποχή τα παθήματα να τους έχουν γίνει μαθήματα ποιος ξέρει και τότε αυτό είναι εις βάρος μας. Για να ανακεφαλαιώσουμε θα πρέπει να πούμε ότι η μυθολογία απετέλεσε το υπόβαθρο για τις θρησκείες.
Εκείνο που δεν ξέρουμε, είναι εάν η μυθολογία γράφτηκε σαν υπόβαθρο για να εξυπηρετήσει τις επερχόμενες, σημερινές, θρησκείες ή απλά γράφτηκε για να μπορούν οι επόμενες γενιές των «ολίγων», να διαβάζουν τα κατορθώματα των προγόνων τους, αλλά στην πορεία άλλαξε σκοπό ή μήπως οι ο»λίγοι» κατέχουν τα μυστικά κλειδιά της αληθινής ανάγνωσης του «ευαγγελίου» τους.
Το πιο περίεργο όμως απ’ όλα είναι ότι εμείς, οι μάζες, οι πολλοί, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε με τίποτα την αλήθεια. Θέλω να πω, ότι οι πρόγονοι μας δέχθηκαν και θεοποίησαν ακόμα και τα κακά των δήθεν θεών. Γιατί θα πρέπει να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την ίδια μας την καταπίεση; Δεν φθάνει ότι οι λεγόμενοι θεοί βίαζαν, σκότωναν, άρπαζαν τα ίδια τους τα παιδιά, αλλά αυτοί συνέχιζαν να τους λατρεύουν, τους έφτιαχναν αγάλματα και τα λάτρευαν.Τώρα κάποιος θα μου πει. «… τα αγάλματα τα έφτιαχναν οι μάζες; Ή μήπως κάποιοι που είχαν διατεταγμένη υπηρεσία, ώστε να γίνετε πλύση εγκεφάλου;». Αν θέσατε αυτό το ερώτημα φίλοι μου αναγνώστες, τότε σίγουρα αρχίζετε σιγά–σιγά να βλέπετε πίσω από τις ειδήσεις ή τέλος πάντων πίσω από αυτά που σας σερβίρουν. Πράγματι λοιπόν, οι λεγόμενοι γλύπτες, κατασκεύαζαν τα αγάλματα αυτά με έναν και μόνο σκοπό. Κάποιοι τους πλήρωναν, αλλά εκτός από την αμοιβή τους, έπαιρναν και την δόξα. Αλλά εκείνο που πετύχαιναν ήταν —όπως είπαμε και πιο πάνω— ήταν και η πλύση του εγκεφάλου της μάζας. Με την κατασκευή και το στήσιμο, χιλιάδων αγαλμάτων των νικητών, οι μάζες δεχόταν την υποταγή τους πολύ πιο εύκολα. Άλλωστε το ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα με τις διαφημίσεις; Αλλά ας μη βιαστούμε, έχουμε καιρό ακόμα για να φθάσουμε στην σημερινή εποχή.