ΕΘΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Κάποτε υπήρχαν τα εθνικά νομίσματα. Η γενιά που έρχεται δεν θα είναι σε θέση παρά να τα γνωρίζει μόνο από τα ιστορικά βιβλία. Το πρώτο που έκαναν όταν κατασκεύασαν το έκτρωμα που λέγετε Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν να καταργήσουν το νόμισμα του κάθε κράτους. Το έκαναν δήθεν για λόγους εξυπηρέτησης του εμπορίου μεταξύ των κρατών που θα ανήκουν στην ανίερη αυτή ένωση. Κι όμως κάποτε, στην αρχαιότητα, όταν ένα κράτος καταλαμβάνονταν από ένα άλλο, το πρώτο πράγμα που έκανε το κράτος που ήταν ο νικητής, ήταν να καταργήσει το νόμισμα του καταλαμβανόμενου κράτους. Με αυτό τον τρόπο μπορούσε να αφομοιώσει, πολύ πιο εύκολα το κράτος αυτό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο λαός του κατεστραμμένου κράτους, έχανε σιγά–σιγά την εθνική του ταυτότητα. Έχανε την εθνική του συνείδηση. Έτσι οι επόμενες γενιές είχαν την εντύπωση ότι η ιστορία τους ξεκινούσε από την ημέρα της κατάληψης τους. Ο λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι λαός που χάνετε. Ίσως σε λιγότερο από πενήντα χρόνια κανείς από τα νέα παιδιά, να μη θυμάται την πραγματική καταγωγή του. Με λίγα λόγια να νομίζει ότι ποτέ δεν υπήρξε έλληνας, γερμανός, ιταλός, γάλλος, ισπανός κλπ. Μη σας κάνει εντύπωση που οι Εγγλέζοι δεν θέλουν να καταργήσουν το εθνικό τους νόμισμα την περίφημη Λύρα. Αυτοί είναι πολύ εθνικιστές για να κάνουν κάτι τέτοιο. Κι όμως οι υπόλοιποι, οι δήθεν ηγέτες μας οδήγησαν να δεχτούμε την κατάργηση των νομισμάτων μας.
Αν κάποιος τους ρωτήσει γιατί το έκαναν; Θα απαντήσουν ότι ακολουθούν το μοντέλο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Βλέπετε είναι πολύ εύκολο να απαντήσουν έτσι, διότι χρόνια και χρόνια, μέσα από της περίφημες ταινίες του Hollywood, μας έχουν περάσει το ιδανικό μοντέλο της Αμερικάνικης κοινωνίας. Δεν είναι όμως εύκολο κάτι τέτοιο για την ιστορία των λαών της Ευρώπης. Γιατί; Μα διότι οι Ευρωπαίοι εδώ και χιλιάδες χρόνια θεωρούνται αυτόχθονες κάτοικοι της κάθε χώρας όπου γεννήθηκαν. Το αμερικάνικο πρότυπο που χρόνια τώρα μας σερβίρουν, δεν είναι παρά ένα μωσαϊκό κοινωνίας, που αποτελείτε από κατοίκους και εθνότητες που απλά μετοίκησαν από την Ευρώπη στην Αμερική, για αυτό άλλωστε ονομάστηκε και νέος κόσμος. Εάν οι Αμερικάνοι δεν είχαν μια κοινή σημαία, αλλά άφηναν όλες αυτές της πολιτείες σαν ανεξάρτητες, τότε θα γίνονταν και εκεί όπως εμείς που κατοικούμε στην Ευρώπη. Βέβαια εκεί τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα, μιας και κάποιοι λαοί της Ευρωπαϊκής Ηπείρου μετανάστευσαν στην Αμερική, που στην αρχή την ένοιωθαν σαν μια ξένη χώρα, δεν έφεραν καμία αντίρρηση στην ένωση τους. Έτσι κατάφεραν μετά από τρεις γενιές να τους κάνουν να γίνουν σαν μια σούπα και σιγά–σιγά να χάσουν την παλαιά εθνική τους ταυτότητα και τώρα πια να νοιώθουν σαν αμερικάνοι. Κι όμως μόνο οι Ινδιάνοι είναι οι πραγματικοί Αμερικάνοι μιας και ήταν πάντα εκεί, αλλά όπως μαθαίνουμε από την ιστορία, οι πρώτοι εκείνοι «λίγοι» που συνέλαβαν το σχέδιο της ένωσης των πολιτειών, φρόντισαν να εξοντώσουν στην κυριολεξία τους αυτόχθονες αμερικάνους κατοίκους της νέα Ηπείρου.
Και πάλι δημιούργησαν ένα κοινό εχθρό (τους Ινδιάνους) καταφέρνοντας έτσι την ένωση όλων εκείνων των Ευρωπαίων μεταναστών εναντίον των αυτοχθόνων κατοίκων της Ηπείρου. Το ίδιο πράγμα πάνε και σήμερα να εφαρμόσουν οι «λίγοι» στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Κάτι τέτοιο όπως είπαμε και πριν θα ήταν πολύ δύσκολο να το εφαρμόσουν στην γηραιά ήπειρο, εάν πρώτα δεν την έκαναν σαν μια μεγάλη χύτρα που μέσα της θα ανακάτευαν τους λαούς, μάζες. Θα θυμάστε ότι προτού ξεκινήσει η κατάργηση των εθνικών μας νομισμάτων, είχε αρχίσει η κατάργηση των συνόρων, όχι τόσο μεταξύ του λεγόμενου δυτικού μπλοκ, όσο με την έγχυση μέσα στο δυτικό μπλοκ, μεταναστών από το λεγόμενο ανατολικό μπλοκ.
Άρχισαν να ανακατεύουν τους λαούς της Ευρώπης. Κάθε φωνή διαμαρτυρίας που εμφανίζονταν, την έπνιγαν λέγοντας ότι είναι «Εθνικιστική», κάνοντας έτσι κάποιους να ντρέπονται να πουν κουβέντα για το ανίερο έκτρωμα που κατασκεύαζαν. Για να μη πάμε πολύ μακριά και σε άλλη χώρα, σας λέω να θυμηθείτε το τι συνέβαινε, εδώ στην χώρα μας, πατρίδα μας, στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση, η δήθεν σοσιαλιστική κυβέρνηση του Σημίτη, είχε περάσει την γραμμή μέσα από τα ΜΜΕ, ότι όποιος τολμούσε να μιλήσει για τους μετανάστες, ονομάζονταν εθνικιστής, φασίστας, αν πάλι αυτός που μιλούσε ήταν αποδεδειγμένα κατά του φασισμού, του έδιναν το όνομα «Γραφικός» σβήνοντας τον από το προσκήνιο. Αυτός λοιπόν, η κοντή μαϊμού[1], κατάφερε να στρέψει τον ελληνικό λαό, ακόμα και κατά των αρχαίων[2] προγόνων του. Βέβαια όλα αυτά ίσως να μη μπορούν να επηρεάσουν κάποιους που έχουν κάποια ηλικία, αλλά κατορθώνουν να οδηγήσουν τις νέες γενιές στην Λήθη. Η απαξίωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, κάνει τους νέους ανθρώπους να απορρίπτουν κάθε τι παλαιό, κάθε τι που αναφέρετε στους προγόνους της. Με λίγα λόγια επιχειρείτε η επανέναρξη της ιστορίας του κάθε λαού.
Εκτός όμως όλων των ανωτέρων, η κατάργηση των εθνικών νομισμάτων είχε απώτερο σκοπό και τον πλήρη έλεγχο των μαζών. Θέλουν να θεσμοθετήσουν την ισότητα, αλλά όχι μεταξύ αυτών (των «ολίγων») και των μαζών, αλλά την ισότητα μεταξύ τους. Δεν θέλουν να είναι κάποιος από αυτούς πλουσιότερος από κάποιον άλλον. Έτσι η εξίσωση όλων των εθνικών νομισμάτων στο εξής ένα, το μόνο που έκανε ήταν να διευκολύνει τις μεταξύ τους συναλλαγές. Με αυτόν τον τρόπο θα τους είναι πολύ εύκολο να συγκρίνουν τους μισθούς των μαζών, έτσι όλοι θα μπορούν να πληρώνουν τις μάζες όλοι με το ίδιο ποσό.
Τα πάντα πλέον κινούνται —χωρίς κανένα ενδοιασμό— γύρο από το χρήμα, όλα μετρούνται με αριθμούς και ποσοστά. Αν κάποιος εργαζόμενος πεθάνει πάνω στην δουλειά του, εξαιτίας του ότι δεν λαμβάνετε κανένα μέτρο προστασίας, το μόνο που κάνουν —μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης— είναι να πουν ότι τα ατυχήματα είναι μηδαμινά εμπρός στον μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Δεν συγκινούνται από κανένα θάνατο.
Έχουν πλέον φθάσει στο σημείο να μην επιτρέπουν σε κανένα συνδικαλιστικό κίνημα, να διοργανώσει απεργίες, μιας και μέσα από τα κρατικά δικαστήρια, όλες οι απεργίες κρίνονται σαν παράνομες και καταχρηστικές. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα του προσωπικού των συγκοινωνιών στην Νέα Υόρκη, στην χώρα της δήθεν απόλυτης δημοκρατίας. Οι εργαζόμενοι στις δημόσιες συγκοινωνίες της Νέας Υόρκης κήρυξαν απεργία, αμέσως επιβλήθηκε πρόστιμο στο συνδικάτο τους, ύψους 1,000,000 δολαρίων για κάθε μέρα απεργίας. Την Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2005 μάλιστα οι αρχές ζήτησαν και την φυλάκιση των συνδικαλιστών με το πρόσχημα ότι η Νέα Υόρκη χάνει από την απεργία 400,000 δολάρια την ημέρα.
Κι όμως αυτή η χώρα διακηρύσσει σε όλο τον κόσμο ότι είναι η δημοκρατικότερη χώρα. Εάν όμως η δημοκρατία τους είναι αυτή που βλέπουμε, τότε με συγχωρείτε αλλά θα προτιμούσα το καθεστώς του απόλυτου φασισμού. Φαίνετε ότι η δημοκρατία τους ισχύει μόνο για τα συμφέροντα των «ολίγων». Εάν όμως αυτά τα συμφέροντα τύχη και τους τα θίξουν, τότε επιβάλουν την δική τους δημοκρατία, που μάλλον είναι η τυραννίδα με λάθος όμως όνομα. Φαίνετε ότι και πάλι ο αγώνας που ίσως αποδώσει καρπούς για εμάς τις μάζες, ίσως έρθει και πάλι από την χώρα, την κοιτίδα του κεφαλαίου. Όλοι αυτοί οι «λίγοι», δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Το κακό βέβαια είναι ότι αυτό το τέλος τους δεν έρχεται ποτέ, απλά τους κάνει να αρχίζουν και πάλι από την αρχή την εκπόνηση των ανίερων σχεδίων τους. Ελπίζω να μη βγω προφήτης, αλλά βλέπω το τέλος να έρχεται με γοργά και απειλητικά βήματα κατά πάνω μας. Το κακό είναι ότι όσο αυτοί (οι «λίγοι») λαμβάνουν τα μέτρα τους, τόσο πιο πολύ αίμα θα χυθεί από μέρους της μάζας, για να μπορέσει να εξισώσει έστω και για λίγο τα πράγματα.
[1] Το παρατσούκλι αυτό δόθηκε από τον ηθοποιό Λάκη Λαζόπουλο στον Κώστα Σημίτη, λόγο του ύψους που είχε ο τελευταίος.
[2] Κάθε αναφορά στους Αρχαίους φιλοσόφους θεωρούνταν σαν εθνικιστική πράξη και φυσικά ο εθνικισμός θεωρήθηκε σαν η προσομοίωση του φασισμού.
Αν κάποιος τους ρωτήσει γιατί το έκαναν; Θα απαντήσουν ότι ακολουθούν το μοντέλο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Βλέπετε είναι πολύ εύκολο να απαντήσουν έτσι, διότι χρόνια και χρόνια, μέσα από της περίφημες ταινίες του Hollywood, μας έχουν περάσει το ιδανικό μοντέλο της Αμερικάνικης κοινωνίας. Δεν είναι όμως εύκολο κάτι τέτοιο για την ιστορία των λαών της Ευρώπης. Γιατί; Μα διότι οι Ευρωπαίοι εδώ και χιλιάδες χρόνια θεωρούνται αυτόχθονες κάτοικοι της κάθε χώρας όπου γεννήθηκαν. Το αμερικάνικο πρότυπο που χρόνια τώρα μας σερβίρουν, δεν είναι παρά ένα μωσαϊκό κοινωνίας, που αποτελείτε από κατοίκους και εθνότητες που απλά μετοίκησαν από την Ευρώπη στην Αμερική, για αυτό άλλωστε ονομάστηκε και νέος κόσμος. Εάν οι Αμερικάνοι δεν είχαν μια κοινή σημαία, αλλά άφηναν όλες αυτές της πολιτείες σαν ανεξάρτητες, τότε θα γίνονταν και εκεί όπως εμείς που κατοικούμε στην Ευρώπη. Βέβαια εκεί τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα, μιας και κάποιοι λαοί της Ευρωπαϊκής Ηπείρου μετανάστευσαν στην Αμερική, που στην αρχή την ένοιωθαν σαν μια ξένη χώρα, δεν έφεραν καμία αντίρρηση στην ένωση τους. Έτσι κατάφεραν μετά από τρεις γενιές να τους κάνουν να γίνουν σαν μια σούπα και σιγά–σιγά να χάσουν την παλαιά εθνική τους ταυτότητα και τώρα πια να νοιώθουν σαν αμερικάνοι. Κι όμως μόνο οι Ινδιάνοι είναι οι πραγματικοί Αμερικάνοι μιας και ήταν πάντα εκεί, αλλά όπως μαθαίνουμε από την ιστορία, οι πρώτοι εκείνοι «λίγοι» που συνέλαβαν το σχέδιο της ένωσης των πολιτειών, φρόντισαν να εξοντώσουν στην κυριολεξία τους αυτόχθονες αμερικάνους κατοίκους της νέα Ηπείρου.
Και πάλι δημιούργησαν ένα κοινό εχθρό (τους Ινδιάνους) καταφέρνοντας έτσι την ένωση όλων εκείνων των Ευρωπαίων μεταναστών εναντίον των αυτοχθόνων κατοίκων της Ηπείρου. Το ίδιο πράγμα πάνε και σήμερα να εφαρμόσουν οι «λίγοι» στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Κάτι τέτοιο όπως είπαμε και πριν θα ήταν πολύ δύσκολο να το εφαρμόσουν στην γηραιά ήπειρο, εάν πρώτα δεν την έκαναν σαν μια μεγάλη χύτρα που μέσα της θα ανακάτευαν τους λαούς, μάζες. Θα θυμάστε ότι προτού ξεκινήσει η κατάργηση των εθνικών μας νομισμάτων, είχε αρχίσει η κατάργηση των συνόρων, όχι τόσο μεταξύ του λεγόμενου δυτικού μπλοκ, όσο με την έγχυση μέσα στο δυτικό μπλοκ, μεταναστών από το λεγόμενο ανατολικό μπλοκ.
Άρχισαν να ανακατεύουν τους λαούς της Ευρώπης. Κάθε φωνή διαμαρτυρίας που εμφανίζονταν, την έπνιγαν λέγοντας ότι είναι «Εθνικιστική», κάνοντας έτσι κάποιους να ντρέπονται να πουν κουβέντα για το ανίερο έκτρωμα που κατασκεύαζαν. Για να μη πάμε πολύ μακριά και σε άλλη χώρα, σας λέω να θυμηθείτε το τι συνέβαινε, εδώ στην χώρα μας, πατρίδα μας, στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση, η δήθεν σοσιαλιστική κυβέρνηση του Σημίτη, είχε περάσει την γραμμή μέσα από τα ΜΜΕ, ότι όποιος τολμούσε να μιλήσει για τους μετανάστες, ονομάζονταν εθνικιστής, φασίστας, αν πάλι αυτός που μιλούσε ήταν αποδεδειγμένα κατά του φασισμού, του έδιναν το όνομα «Γραφικός» σβήνοντας τον από το προσκήνιο. Αυτός λοιπόν, η κοντή μαϊμού[1], κατάφερε να στρέψει τον ελληνικό λαό, ακόμα και κατά των αρχαίων[2] προγόνων του. Βέβαια όλα αυτά ίσως να μη μπορούν να επηρεάσουν κάποιους που έχουν κάποια ηλικία, αλλά κατορθώνουν να οδηγήσουν τις νέες γενιές στην Λήθη. Η απαξίωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, κάνει τους νέους ανθρώπους να απορρίπτουν κάθε τι παλαιό, κάθε τι που αναφέρετε στους προγόνους της. Με λίγα λόγια επιχειρείτε η επανέναρξη της ιστορίας του κάθε λαού.
Εκτός όμως όλων των ανωτέρων, η κατάργηση των εθνικών νομισμάτων είχε απώτερο σκοπό και τον πλήρη έλεγχο των μαζών. Θέλουν να θεσμοθετήσουν την ισότητα, αλλά όχι μεταξύ αυτών (των «ολίγων») και των μαζών, αλλά την ισότητα μεταξύ τους. Δεν θέλουν να είναι κάποιος από αυτούς πλουσιότερος από κάποιον άλλον. Έτσι η εξίσωση όλων των εθνικών νομισμάτων στο εξής ένα, το μόνο που έκανε ήταν να διευκολύνει τις μεταξύ τους συναλλαγές. Με αυτόν τον τρόπο θα τους είναι πολύ εύκολο να συγκρίνουν τους μισθούς των μαζών, έτσι όλοι θα μπορούν να πληρώνουν τις μάζες όλοι με το ίδιο ποσό.
Τα πάντα πλέον κινούνται —χωρίς κανένα ενδοιασμό— γύρο από το χρήμα, όλα μετρούνται με αριθμούς και ποσοστά. Αν κάποιος εργαζόμενος πεθάνει πάνω στην δουλειά του, εξαιτίας του ότι δεν λαμβάνετε κανένα μέτρο προστασίας, το μόνο που κάνουν —μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης— είναι να πουν ότι τα ατυχήματα είναι μηδαμινά εμπρός στον μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Δεν συγκινούνται από κανένα θάνατο.
Έχουν πλέον φθάσει στο σημείο να μην επιτρέπουν σε κανένα συνδικαλιστικό κίνημα, να διοργανώσει απεργίες, μιας και μέσα από τα κρατικά δικαστήρια, όλες οι απεργίες κρίνονται σαν παράνομες και καταχρηστικές. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα του προσωπικού των συγκοινωνιών στην Νέα Υόρκη, στην χώρα της δήθεν απόλυτης δημοκρατίας. Οι εργαζόμενοι στις δημόσιες συγκοινωνίες της Νέας Υόρκης κήρυξαν απεργία, αμέσως επιβλήθηκε πρόστιμο στο συνδικάτο τους, ύψους 1,000,000 δολαρίων για κάθε μέρα απεργίας. Την Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2005 μάλιστα οι αρχές ζήτησαν και την φυλάκιση των συνδικαλιστών με το πρόσχημα ότι η Νέα Υόρκη χάνει από την απεργία 400,000 δολάρια την ημέρα.
Κι όμως αυτή η χώρα διακηρύσσει σε όλο τον κόσμο ότι είναι η δημοκρατικότερη χώρα. Εάν όμως η δημοκρατία τους είναι αυτή που βλέπουμε, τότε με συγχωρείτε αλλά θα προτιμούσα το καθεστώς του απόλυτου φασισμού. Φαίνετε ότι η δημοκρατία τους ισχύει μόνο για τα συμφέροντα των «ολίγων». Εάν όμως αυτά τα συμφέροντα τύχη και τους τα θίξουν, τότε επιβάλουν την δική τους δημοκρατία, που μάλλον είναι η τυραννίδα με λάθος όμως όνομα. Φαίνετε ότι και πάλι ο αγώνας που ίσως αποδώσει καρπούς για εμάς τις μάζες, ίσως έρθει και πάλι από την χώρα, την κοιτίδα του κεφαλαίου. Όλοι αυτοί οι «λίγοι», δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Το κακό βέβαια είναι ότι αυτό το τέλος τους δεν έρχεται ποτέ, απλά τους κάνει να αρχίζουν και πάλι από την αρχή την εκπόνηση των ανίερων σχεδίων τους. Ελπίζω να μη βγω προφήτης, αλλά βλέπω το τέλος να έρχεται με γοργά και απειλητικά βήματα κατά πάνω μας. Το κακό είναι ότι όσο αυτοί (οι «λίγοι») λαμβάνουν τα μέτρα τους, τόσο πιο πολύ αίμα θα χυθεί από μέρους της μάζας, για να μπορέσει να εξισώσει έστω και για λίγο τα πράγματα.
[1] Το παρατσούκλι αυτό δόθηκε από τον ηθοποιό Λάκη Λαζόπουλο στον Κώστα Σημίτη, λόγο του ύψους που είχε ο τελευταίος.
[2] Κάθε αναφορά στους Αρχαίους φιλοσόφους θεωρούνταν σαν εθνικιστική πράξη και φυσικά ο εθνικισμός θεωρήθηκε σαν η προσομοίωση του φασισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου